ദേവീ പാർവതി.. [യുവ ഗന്ധർവ്വൻ] 261

എനിക്ക് ശരിക്കും ദേഷ്യം വന്നു.

“”ഇതെന്ത് പെണ്ണാണെന്റെ ദേവീ….?!””

എന്നാലും പിന്തിരിയാൻ ഒരുക്കമില്ല.

ഉയർത്തിപിടിച്ചിരുന്ന ആദർശങ്ങളിൽ എടുപ്പ് നിന്ന സിംഗിൾസം പച്ചക്ക് തന്തക്ക് വിളിച്ചു….

അവൾ വീണ്ടും തിരിഞ്ഞു പക്ഷെ ഇപ്പൊൾ മുഖത്ത് ആ പുച്ഛഭാവമില്ല.

പുഞ്ചിരി..!

കൊല്ലുന്ന ചിരി…..!

അതിൽ മതിമറന്നു ഞാൻ ഒന്ന് ഉയർന്നിരുന്നു…

ഫലമായി ചെവിയിലിറുക്കിയ ഇയർഫോൺ ഒഴുക്കിയിരുന്ന പാട്ടിന്റെ രണ്ടുവരിയിൽ കൂപ്പുകുത്തി ഉതിർന്നു വീണു;

“താമരപ്പൂവിൽ വാഴും ദേവിയല്ലോ നീ……പൂനിലാക്കടവിൽ പൂക്കും പുണ്യമല്ലോ നീ ”

വാറ്റാ കോയിൻസിഡൻസ്!

മനസ്സ് ചിരിച്ചു. അഞ്ച് മിനിറ്റ് നീണ്ടുനിന്ന ഹാങ്ങോവറിനു ശേഷം വീണ്ടും നോക്കി പക്ഷെ അവർ ഇറങ്ങാനൊരുങ്ങുകയായിരുന്നു ഞാൻ പുറത്തുനോക്കി സ്ഥലം മനസ്സിലാക്കി ‘പട്ടാമ്പി’

അടുത്തു തന്നെ..

ചെറിയൊരാശ്വാസം….!

എന്തിനാണ്?….. ആ…..

കൃത്യം അരമണിക്കൂറിനു ശേഷം ഞാൻ ഒറ്റപ്പാലം ബസ് ഇറങ്ങി വീട്ടിലേക്ക് ടാക്സി പിടിച്ചു….

എന്നാലും മനസ്സിൽ അവളായിരുന്നു..

ഒന്നിനു പുറമെ ഒന്നായി ‘നീലാഞ്ജന മിഴികളും’

ഇവളുടെ ‘നീലിമ’ പടർന്ന മിഴികളും മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞു.സന്തോഷം കലർന്ന സങ്കടം..!

വീട്ടിൽ വന്നുകേറി ഒന്ന് കുളിച് ഫ്രഷ് ആയി.

പുറത്തിറങ്ങിയതും അച്ഛൻ നോക്കി ചിരിച്ചു…മഹാദേവൻ

അച്ഛന് സാധാരണ ജോലിയായിരുന്നു.