ദേവീ പാർവതി.. [യുവ ഗന്ധർവ്വൻ] 261

ടാപ്പിലെ വെള്ളത്തേക്കാൾ എന്റെ കണ്ണീരാണ് കൂടുതലെന്ന് തോന്നിപോയി……
എപ്പോളോ വന്നു പുറത്ത് സോഫയിൽ പോയി കിടന്നു…… ഉറങ്ങിയോ….. ചെറിയൊരു മയക്കം…..

രാവിലെ ഏട്ടത്തിയാണ് വന്നെന്നെ ഉണർത്തിയത് എന്റെ കരഞ്ഞു തിണർത്ത കണ്ണുകൾ കണ്ടിട്ടാവണം…..
“എന്ത് പറ്റിയെടാ?? നീ എന്താ ഇവിടെ കിടക്കുന്നെ? ഞാൻ പതിവ് രീതിയിൽ ഏട്ടത്തിയുടെ കവിളിൽ പിടിച്ച് ഒന്നുമില്ലെന്ന് പറഞ്ഞ് തിരിച്ചു വന്നു…..എന്നാലും ഏട്ടത്തി എന്നെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു ദയനീയമായി….
വാതിൽ തുറന്ന് റൂമിലേക്ക് കയറിയപ്പോൾ അവൾ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല…..
ചെറിയൊരു ഭയം…
എന്നാൽ അവൾ അടുക്കളയിൽനിന്ന് ഉള്ളിലേക്ക് കയറി വന്നു…

എന്നെ ഒന്ന് നോക്കുന്നു പോലുമില്ല…
കുളിച്ചൊരുങ്ങി….. സുന്ദരിയായി….
ആകെ ഒരാശ്വാസം…..അവളുടെ നെറ്റിയിൽ സിന്ദൂരം ഉണ്ട് കഴുത്തിൽ ഞാൻ കെട്ടിയ താലിയും…

ചെറിയൊരു സന്തോഷം….
എന്നാലും….. ജീവിതം നായ നക്കി…
“ദേവീ…..”
“നിങ്ങൾ ന്നോട് മിണ്ടാൻ വരണ്ട
ഈ താലിയുടെ അധികാരത്തിൽ ന്റെ മേൽ നിങ്ങൾക്ക് ഒരവകാശവും ഇല്യ …. ഡിവോഴ്സ് കിട്ടണച്ചാൽ… ഒരു വർഷം കാത്തിരിക്കണം…. അതുവരെ ഞാൻ ക്ഷമിച്ചോളാം….. നിങ്ങളെപോലൊരു ചതിയനെ വിശ്വസിച്ചതിന്റെ പ്രായശ്ചിതമായി ഞാനിത് കണ്ടോളാം…..”
അവളുടെ വാക്കുകളുടെ മുർച്ചയിൽ ഞാൻ നീറിപുകഞ്ഞു….
ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടാൻ തുനിഞ്ഞില്ല…
എനിക്കറിയാം ഒന്നും പറഞ്ഞാൽ അവൾക്ക് മനസിലാവില്ലെന്ന്….
ഞാൻ ചെന്ന് ഫ്രഷ് ആയി നേരെ പോയത് അരുണിന്റെ വീട്ടിലെക്കാണ്…..

“എന്താടാ രാവിലെ തന്നെ……??”
ഞാൻ അവനോട് ഇന്നലെ നടന്ന കാര്യങ്ങളെല്ലാം പറഞ്ഞു…
അവൻ എന്റെ കൈയ് പിടിച്ചു…..