ദേവീ പാർവതി..

Author : യുവ ഗന്ധർവ്വൻ

“ഞാൻ എന്ത് തെറ്റ് ചെയ്തിട്ടാ? എന്നെ ഇങ്ങനെ അവോയ്ഡ് ചെയ്യുന്നേ…? ”

“നീ ചെയ്യുന്നതെല്ലാം തെറ്റാണ്

നിന്റെ സ്നേഹം പോലും സത്യമായിരുന്നുവോ എന്ന് എനിക്ക് സംശയം ഉണ്ട് ഒന്ന് പോയി തരാവോ?”

ഉള്ള് നീറുന്ന വേദനയിലും ആ കളവ് പറയാതിരിക്കാൻ എനിക്ക് ആയില്ല

അവളുടെ നീലാഞ്ജന മിഴികൾ അല്പം കൂടി വിടർന്നത് പോലെ….. പറഞ്ഞത് വേണ്ടെന്ന് തോന്നി കനത്ത കൺപീലികളിൽ കണ്ണീർ പൊടിഞ്ഞത് എന്റെ ഹൃദയം തകർത്തു…… വേണ്ടിയിരുന്നില്ല അവൾക്കെന്നല്ല ഒരു പെണ്ണിനും സഹിക്കാനാവാത്തതാണ് താൻ പറഞ്ഞത്. കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകളുമായി അവൾ എന്നെ തല ഉയർത്തി നോക്കി.

ചെയ്ത് പോയതിനു തെറ്റ് ഏറ്റ് പറഞ്ഞു അവളെ എന്നിലേക്ക് ചേർത്ത് ചുംബിക്കാൻ മനസ്സ് പറഞ്ഞെങ്കിലും ഉള്ളിലെവിടെ നിന്നോ വന്നൊരു ‘ചിതലരിച്ച കയ്യ്’ ആ ചിന്തയിൽനിന്നും എന്നെ പുറകോട്ട് വലിച്ചു… അവൾ കരച്ചിലൊതുക്കാൻ പെടാപാട് പെടുന്നത് കണ്ട് വീണ്ടും എനിക്ക് മനസ് നൊന്തു .

പ്രണയത്തിന്റെ ആദ്യ നാളുകളിലെ സ്നേഹം ചാലിച്ച് നൽകിയ ചുംബനങ്ങൾക്കിടയിൽ കുസൃതിയെന്നോണം അവളുടെ അധരങ്ങളിൽ പല്ലുകൾ ആഴ്ത്തി ഇറക്കിയ നിമിഷമാണ് ഈ കണ്ണുനീർ ആദ്യം കാണാനിടയായത്. സന്തോഷത്തിലും സംതൃപ്തിയിലും ഒരു പുഞ്ചിരിയോടൊപ്പം അതുമുണ്ടായിരുന്നു ആ മുഖത്ത്. അവ ഒപ്പിയെടുത്ത്‌ ഒരു ദീർഘ അധരപാനം ഞാൻ അവൾക്ക് സമ്മാനിച്ചതും ഒരു നറു പുഷ്പത്തിന്റ ലാഘവത്തോടെ അവൾ എന്നിൽ അലിഞ്ഞു ചേരുകയായിരുന്നു എന്നെന്നേക്കുമായി……..

അന്ന് ഒരു തീരുമാനമെടുത്തിരുന്നു. എന്റെയാകുന്ന നാൾ അത്രയും അവൾക്ക് കണ്ണീർ ഒഴുക്കാൻ ഇട വരുത്തില്ലെന്ന്

എന്നാൽ ഇന്നോ ?……….

അതും ഞാൻ കാരണം.

എന്തോ…..

ഹൃദയം നുറുങ്ങുന്ന വേദന…..!!

അവൾ എന്തോ പറയാൻ ശ്രമിക്കുകയാണ്…

എന്നാൽ തേങ്ങൽ വിട്ടൊഴിയാതെ………………….