അപരാജിതൻ -47 4916

തന്റെ ഓർമ്മകളിൽ നിന്നും മനസിനെ തിരിച്ചെടുത്ത വികടാംഗഭൈരവൻ കണ്ണുകൾ തുറന്നു.

കൈകൾ രണ്ടും തന്റെ മുഖത്തു പിടിച്ചു അലറിക്കരഞ്ഞു.

“മഹാമാരാ,,, ഗുരൂപദേശത്താൽ  അങ്ങേക്കായി ആര്യതാരയുടെ തേജോഗുണം സമാഹരിക്കാൻ പോയ ഞാൻ ഇക്കാലമത്രയും അനുഭവിക്കുന്നതങ്ങു കാണുന്നില്ലേ,,,ഈ ജീവിതമെനിക്ക് മടുത്തു,,ഒന്നുകിലെന്നെ ഇനിയൊരു പിറവി ഇല്ലാത്ത വിധം സംഹരിക്കൂ ,,അല്ലെങ്കിൽ എനിക്ക് ശാപമോക്ഷമരുളൂ,,,” ഗുഹാഭിത്തിയിൽ തലപിന്നിലേക്ക് അടിച്ചു കൊണ്ട് വികടാംഗഭൈരവൻ കരഞ്ഞപേക്ഷിച്ചു.

“അംഗഭൈരവാ,,,” വീണ്ടും അശരീരി മുഴങ്ങി.

വികടാംഗഭൈരവൻ അതിനായി കാതോർത്തു.

“ആര്യതാരയുടെ ശാപം ഇല്ലാതെയാക്കാൻ ഇപ്പോൾ എനിക്ക് സാധിക്കില്ല,, അതിനുള്ള ശക്തി നമുക്കില്ല , പക്ഷെ അതെങ്ങനെ സാധിക്കുമെന്ന് നാം

രണ്ടായിരമാണ്ടുകൾക്ക് മുന്നേ തന്നെ നിനക്കരുളിയിട്ടില്ലേ ,,ഓർത്തു നോക്ക് “അശരീരി കേട്ടപ്പോൾ വികടാംഗഭൈരവൻ കണ്ണുകളടച്ചു രണ്ടു സഹസ്രാബ്‌ദങ്ങൾക്ക് പിന്നിലേക്ക് തന്റെ സ്‌മരണകളെ കൊണ്ട് പോയി.

@@@@@

ശാപഗ്രസ്തനായ  വികടാംഗഭൈരവൻ തിരികെ താനും ഗുരുവും താമസിച്ചിരുന്ന ഗുഹയിലേക്ക് വന്നു.

തന്റെ യാതനകളിൽ മനസ്സ് വേദനിച്ച് മാരോപാസനകൾ നടത്തി.

തന്റെ ഉപാസനകളിൽ ഫലമൊന്നും കാണാതെ വന്നപ്പോൾ  വികടാംഗഭൈരവൻ മാരയുടെ വിഗ്രഹത്തിനു മുന്നിൽ കിടന്നു കരഞ്ഞു കൊണ്ട് തന്റെ തല അറുത്ത് സമർപ്പിക്കാൻ തയ്യാറായി.

ആ നിമിഷം

ഗുഹയ്ക്കുള്ളിൽ ഒരു അശരീരി മുഴങ്ങി.

“അംഗഭൈരവാ”

ആ വിളികേട്ടു സന്തോഷത്തോടെ എഴുന്നേറ്റിരുന്നു  വികടാംഗഭൈരവൻ നമസ്കരിച്ചു.

തന്റെ ഈ ദുരന്തസ്ഥിതി ഇല്ലാതെയാക്കുവാൻ അപേക്ഷിച്ചു.

അതിനു മറുപടിയായി അശരീരി അരുൾ ചെയ്തു.