അപരാജിതൻ -47 4916

മാരശിലയുമായി അംഗഭൈരവൻ കൊടും തണുപ്പിലൂടെ പാട് കാതങ്ങൾ നടന്നു.

ഗുരുനാഥ൯ തന്നെ ഏൽപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത് നിസ്സാരമായ ഉത്തരവാദിത്വമല്ല എന്ന പൂർണ്ണബോധ്യം അംഗഭൈരവന്റെ ഉള്ളിലുണ്ടായിരുന്നു.

എഴു നാൾ വിശ്രമമില്ലാതെ നടന്ന അംഗഭൈരവൻ ഒടുവിൽ ലക്ഷ്യസ്ഥാനത്ത് എത്തിചേർന്നു.

ഹിമാലയോന്നതങ്ങളിലുള്ള  സുമേരു പർവ്വതത്തിനു താഴെ.

മഹാജ്ഞാനത്തിന്റെ ദിവ്യപ്രകാശം ആ പർവ്വതത്തിനു ചുറ്റുമായി സ്ഫുരണം ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു.

“മുന്നോട്ട് നടക്ക് അംഗഭൈരവാ’ ഉള്ളിലിരുന്നു ഗുരുവിന്റെ ഉപദേശം അവന്റെ കാതിൽ മുഴങ്ങി.

അംഗഭൈരവൻ മുന്നോട്ടേക്ക് നടന്നു.

അൽപ്പം നടന്നപ്പോൾ അതിശക്തമായ പ്രകാശം കണ്ണിൽ പതിച്ചപ്പോൾ അംഗഭൈരവൻ കണ്ണുകൾ ഇറുക്കിയടച്ചു.

അവന്റെ കൂടെയുണ്ടായ ചെന്നായ ഭയന്നവന്റെ പിന്നിലായി മറഞ്ഞു.

@@@@

കുറെ നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആ പ്രകാശം മങ്ങിത്തുടങ്ങി.

അൽപ്പമകലെയുള്ള ദൃശ്യം കണ്ടു അംഗഭൈരവൻ അത്ഭുതം കൂറി.

പത്താൾ ഉയരത്തിൽ അനന്തമായ ഇതളുകളോട് കൂടിയ മഹാവിസ്തൃതിയുള്ള ഒരു കമലപുഷ്‌പം.

അത് നിലകൊള്ളുന്നത് ഒരു വിരൽ വലുപ്പത്തിൽ വണ്ണമുള്ള ഉയരമുള്ള തണ്ടിലും.

അതിനു കീഴെയായി

കൗമാരപ്രായത്തിൽ പത്തുവയസ്സ് തോന്നിപ്പിക്കുന്ന  അതിസുന്ദരിയായ പെൺകുട്ടി പദ്മാസനത്തിൽ ഉപവിഷ്ടയായിരുന്നു,

വിശ്വസൗന്ദര്യത്തിന്റെ മൂർത്തിമദ്ഭാവം.

അവൾ മിഴികൾ പൂട്ടി ധ്യാനാവസ്ഥയിലായിരുന്നു.

അവളുടെ ഇരുകരങ്ങളും ഹൃദയത്തോട് ചേർത്ത് പിടിച്ചു പദ്മ മുദ്ര പിടിച്ചിരിക്കുന്നു.

ആ പ്രദേശമാകെ സ്വർഗീയമായ പദ്മ പുഷ്പത്തിന്റെ സൗരഭ്യം നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു.

അവൾക്കു ചുറ്റുമായി തീക്ഷ്ണമായ ഊർജ്ജചൈതന്യം പ്രഭചൊരിഞ്ഞു നിൽക്കുകയായിരുന്നു.

അവളുടെ അഴകിലും തേജസിലും വിസ്‌മയിച്ചു പോയ അംഗഭൈരവൻ സ്വയമറിയാതെ ഉരുവിട്ടു.

“ആര്യതാരാ”

ബോധിസത്വനിലയിൽ നിന്നും ഒരു കൗമാരപെൺകൊടിയുടെ രൂപം സ്വീകരിച്ച്, അത്യുദാത്തമായേ ശൂന്യതയെ അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞു കൊണ്ട് ഉന്നതമായ ധ്യാനാവസ്ഥയിൽ നിലകൊള്ളുന്ന ആര്യതാരാ.