അപരാജിതൻ -47 4917

യോറി പുഞ്ചിരിയോടെ കൈകൾ കൂപ്പി കണ്ണുകളച്ചു തന്റെ പിതാമഹനായ നാവോ പങ്കുവെക്കുന്ന അറിവുകൾക്കായി ശ്രദ്ധാലുവായി.

നാവോ, പൂർവ്വികമായ, തോൽച്ചുരുളിൽ പുരാതനലിപികൾ ആലേഖനം ചെയ്ത ഗ്രൻഥം കൈകളിലെടുത്തു കൊണ്ട് അത് തന്റെ നെറ്റിയിലും കണ്ണുകളിലും ആദരപ്പൂർവ്വം മുട്ടിച്ചു വന്ദിച്ചു അത് തുറന്നു.

അതിന്റെ തോൽചുരുളുകളിൽ  പൗരാണിക മന്യോഗന ലിപിയിലും സംസ്കൃതത്തിലും നിരവധി എഴുത്തുകളുണ്ടായിരുന്നു.

“യോറി,,”

തന്റെ പിതാമഹന്റെ വിളി കേട്ട് യോറി കണ്ണുകൾ തുറന്നു.

അദ്ദേഹം തന്റെയുള്ളിലെ വിശേഷമായ ഗൂഢജ്ഞാനം യോറിയ്ക്ക് മുന്നിൽ വെളിപ്പെടുത്തി.

“ഇന്നേക്ക് ആയിരത്തിമുന്നൂറ് വർഷങ്ങൾക്കു മുൻപ് ഇന്ത്യയിലെ തമിഴകദേശത്തെ  മധുരവാസിയായ  ബോധിസേനനെന്ന ബ്രാഹ്മണയുവാവ് മഹാബുദ്ധനിൽ ആകൃഷ്ടനായി ബുദ്ധധർമ്മം സ്വീകരിച്ചു.

ഒരു നാൾ ബോധിസേനന് ഒരു സ്വപ്നദർശനം ലഭിക്കുകയുണ്ടായി. മഹായാന ബൗദ്ധത്തിൽ വിജ്ഞാനത്തിന്റെ ബോധിസത്വനായ മഞ്ജുശ്രീയെ ദർശിക്കണമെന്ന്. തന്റെ സ്വപ്നത്തെ പിന്തുടർന്ന് അദ്ദേഹം ദീർഘകാലം യാത്ര ചെയ്തു സോങ്ഹ്വയിലെത്തി (ചൈനയുടെ മറ്റൊരു നാമം)

മഞ്ജുശ്രീ ബോധിസത്വൻ  അവതാരം ചെയ്തു വസിച്ചിരുന്ന വാതു പർവ്വതത്തിൽ അദ്ദേഹം എത്തിയപ്പോൾ എങ്ങുമെവിടെ കാണാൻ സാധിച്ചില്ല.തന്റെ അന്വേഷണത്തിന് ഒടുവിൽ ബോധിസേനൻ എത്തിചേർന്നത് യമാതോയിലാണ് (ജപ്പാന്റെ പൂർവികമായ പേര്). യമാതോയിൽ അദ്ദേഹത്തിനെ രാജകുടുംബം സ്വീകരിച്ചു, ബോറോമോൻ സോജോ (ബ്രാഹ്മണ ഭിക്ഷു ) എന്ന വിശേഷപ്പെട്ട സ്ഥാനം നൽകി, സംസ്കൃതത്തിലും താന്ത്രികജ്ഞാനത്തിലും വിശിഷ്ടജ്ഞാനിയായിരുന്ന അദ്ദേഹം താന്ത്രികബുദ്ധവിശ്വാസം പ്രചരിപ്പിക്കുവാ൯ മേൽനോട്ടം വഹിച്ചു, കാലം മുന്നോട്ടു പോയപ്പോൾ അദ്ദേഹം , യമതൊയിൽ നാരയിലെ പൗരാണികമായ തൊദായ്ജി ക്ഷേത്രത്തിലെ ബുദ്ധഭിക്ഷുവായ ഗ്യോക്കിയെ കണ്ടുമുട്ടി.ദൂരെനിന്നും ഗ്യോക്കിയെ കണ്ടമാത്രയിൽ ബോധിസേനന് മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞു, താൻ അന്വേഷിച്ചു നടന്ന മഞ്ജുശ്രീ ബോധിസത്വന്റെ അവതാരജന്മമാണ് ഗ്യോക്കി എന്നത്. അവരുടെ കണ്ടുമുട്ടലിലൂടെ അവർ  പരസ്പരം അതിനിഗൂഢങ്ങളായ അറിവുകൾ പങ്കുവെയ്ക്കുകയുണ്ടായി.

ബോധിസേനൻ ബുദ്ധധർമ്മപ്രചാരണത്തിൽ മുഴുകി.

തന്റെ മോക്ഷസമാധിയ്ക്ക് മുൻപ് ഒരുനാൾ ഒരു അർദ്ധരാത്രി ബൗദ്ധതാന്ത്രികധ്യാനം അനുഷ്ടിച്ചിരുന്ന ബോധിസേനനു ദിവ്യദർശനം ലഭിക്കുകയുണ്ടായി. ബോധിസേനൻ തന്റെ കൈപ്പടയാൽ അത്യപൂർവ്വമായ വിശേഷജ്ഞാനം എഴുതിവെക്കുകയുണ്ടായി.

ആ അറിവുകൾ എഴുതിയ തുകൽച്ചുരുളുകൾ ആരുമറിയാതെ രഹസ്യമായി സംരക്ഷിച്ച ഗ്രന്ഥമാണിത്, ആ വിശേഷജ്ഞാനമാണിത്

“അപരാജിതസൂത്ര”