അപരാജിതൻ -47 5203

ശിവശൈലത്ത്:

ആദി ജീപ്പുമായി വന്ന് മൺശിവലിംഗത്തിനു മുന്നിലായി ജീപ്പൊതുക്കി ഇറങ്ങി. ശിവനു മുന്നിലായി വന്നുനിന്നു,

അൽപ്പം നേരം കണ്ണടച്ചു നിന്നു.

പുലർച്ചയായതിനാൽ ഗ്രാമത്തിലെ പലവീടുകളിലും വെളിച്ചം തെളിഞ്ഞിരുന്നു.

കവാടവാതിൽ മലർക്കെ തുറന്നു.

സ്വാമിമുത്തശ്ശനും വൈദ്യർമുത്തശ്ശനും ശാംഭവിയിൽ മുങ്ങികുളിക്കുവാനായി ഇറങ്ങി.അവിടെ അവനെ കണ്ടു അവരിരുവരും അവനടുത്തേക്ക് വന്നു.

“എന്താ അറിവഴകാ,,മോനെന്താ ഇവിടെ നിൽക്കുന്നെ , എവിടെ പോയതാ?”വൈദ്യർ മുത്തശ്ശൻ ചോദിച്ചു.

“ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു മുത്തശ്ശാ” അവൻ മറുപടി പറഞ്ഞു.

“കാലം മോശമാണ്,എല്ലാവരെയും ശത്രുക്കളാക്കികൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് നീ,ആലോചിട്ടു ഒരു സമാധാനവുമില്ല,,ഹമ് വരുന്നത് വരട്ടെ ,,എന്തായാലും ഇങ്ങനെ അസമയത്ത് എങ്ങും പോകണ്ട” സ്വാമി മുത്തശ്ശൻ അവനെ ഉപദേശിച്ചു.

അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഉള്ളിലെ ഭീതി ആ വാക്കുകളിൽ വ്യക്തമായി നിഴലിച്ചിരുന്നു.

“ഈ ശങ്കരൻ ഈ ശിവശൈലത്തിനു  കാവലായി നിൽക്കുന്നയിടത്തോളം ഒരു ചുക്കും ഇവിടെ സംഭവിക്കില്ല മുത്തശ്ശാ”

“നിന്നെ വാക്കുകൾ കൊണ്ട് എതിർത്തു തോൽപ്പിക്കാനുള്ള വൈഭവമെനിക്കില്ല മോനെ”സ്വാമി മുത്തശ്ശൻ പറഞ്ഞു.

“വാ വൈദ്യരെ  ,,കുളിച്ചു വന്നു പൂജചെയ്യാനുള്ളതാ”

സ്വാമി മുത്തശ്ശൻ വൈദ്യർ മുത്തശനെയും കൂട്ടി ശാംഭവി നദിയിലേക്കു നടന്നു.

ആദി, വണ്ടിയിൽ കയറി വീടിനു മുന്നിൽ വന്നു നിർത്തി.

വീട്ടിലേക്കു കയറും മുന്പ് , അവൻ ആ വലിയ ഗ്രാമത്തിനു ചുറ്റുമുള്ള പലക പതിച്ച വേലിക്കു പുറത്തൂടെ ഒരു വട്ടം ശിവശൈലത്തിനു ചുറ്റി നടക്കാൻ ആരംഭിച്ചു.

പല വീടുകളിലും പുലർച്ചെ സ്ത്രീകൾ ഉണർന്നു വേലകൾ ആരംഭിച്ചിരുന്നു.

ചന്തദിവസമായതിനാൽ ഗ്രാമത്തിനു പുറത്തുള്ള കൃഷിയിടത്തിൽ നിന്നും ഗ്രാമീണരിൽ ചിലർ പച്ചകറികൾ വിളവെടുക്കുകയായിരുന്നു,

ഗ്രാമത്തിലെ കുംഭനിർമ്മാണക്കാർ, മൺപാത്രങ്ങൾ നിരത്തി ഒതുക്കിവെക്കുന്നത് കണ്ടു.

ഗോശാലയിൽ, പശുകറവയും സ്ത്രീകൾ ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

അന്നത്തെ ആക്രമണങ്ങൾക്ക് ശേഷം തത്കാലം പാൽ സൊസൈറ്റിയിലേക്ക് പാൽ കൊടുക്കുന്നത് നിർത്തിയിയിരുന്നു.

ആവശ്യമുള്ള പാൽ ഗ്രാമത്തിൽ എടുത്തിട്ട് ബാക്കി ചന്തയിലേക്ക് കൊണ്ട്പോകുകയാണ് പതിവും.