അപരാജിതന്‍ 27 [Harshan] 9767

ദേവര്‍മഠത്തില്‍

പാർവ്വതി ,തന്‍റെ ജീവിതത്തിൽ തനിക്കനുഭവപ്പെടുന്ന അത്ഭുതങ്ങളായ മായകാഴ്ചകളുടെയും സ്വപ്നങ്ങളുടെയും ജ്വാലാമുഖിയുടെയും നിരകളിലേക്ക് , ആ ദിവസ൦ സംഭവിച്ച മറ്റൊരത്ഭുതമായ സ്വദേഹത്തെ താമരപ്പൂവിന്‍റെ വാസനയെ കൂടി കൂട്ടിചേർത്തുവെച്ചു , എന്നെങ്കിലും ഇതിനൊക്കെ ഒരു ഉത്തരം കിട്ടുമെന്ന പ്രതീക്ഷയോടെ.

സമയം മൂന്നര മണിയോടെ പാർവ്വതി ഇളം ചുവപ്പു നിറത്തിലുള്ള സൽവാ൪ ധരിച്ചു കൊണ്ട് ശ്യാമിന്‍റെ മുറിയിലെത്തി.

ശ്യാം ഓഫിസിലെ അത്യാവശ്യ മെയിലുകൾ ചെയ്തു കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു.

വന്ന പാടെ അവൾ ബെഡിലിരുന്നു.

അവനവളെയൊന്നു നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ജോലിയിൽ മുഴുകി

“ഏട്ടാ നമുക്കൊരിടം വരെയൊന്നു പോണം ”

“ഇപ്പോ പറ്റില്ല ,, എനിക്കല്പം തിരക്കുണ്ട് പൊന്നൂ ”

“എന്ത് തിരക്കാണെങ്കിലും മാറ്റി വെച്ചേ പറ്റൂ ,, ”

“ഞാൻ ഓഫീസിലെ കാര്യം ചെയ്യാല്ലെ ” അവനല്പം കോപിച്ചു.

“ഏട്ടാ എനിക്കൊറ്റയ്ക്ക് പോകാനാകില്ല അതാ ഏട്ടനോട് എന്‍റെ കൂടെയൊന്നു വരാൻ പറയുന്നത് ”

“പൊന്നൂ ,,,അത്യാവശ്യമൊന്നുമല്ലല്ലോ ,, നാളെ പോകാം ”

“എന്‍റെ ആവശ്യവും അത്യാവശ്യവുമൊക്കെ ഏട്ടനാണോ നിശ്‌ചയിക്കുന്നത് ?” അവളും അല്പം ദേഷ്യപ്പെട്ടു

“എനിക്കിപ്പോ എന്തായാലും വരാൻ സാധിക്കില്ല ,,”

അറുത്തുമുറിച്ചു ശ്യാം അങ്ങനെ പറഞ്ഞത് കേട്ടപ്പോൾ അവൾക്കാകെ വിഷമമായി

കണ്ണൊക്കെ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പാൻ തുടങ്ങി

ദേഷ്യത്തോടെയവൾ അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി.

വാതിൽക്കൽ എത്തിയപ്പോൾ അവൾ തിരിഞ്ഞു നിന്നുപറഞ്ഞു

“ഞാനധികം കാലമൊന്നുമുണ്ടാകില്ലെന്നു മനസ്സിൽ വെച്ചിട്ടു വേണം ഓരോന്നൊക്കെ എന്നോട് പറയാൻ കേട്ടോ ”

അവൾ വാതിൽ വലിച്ചടച്ചു കൊണ്ട് പുറത്തേക്കിറങ്ങി

അത് കേട്ടപ്പോൾ ശ്യാമിനാകെ ഭയമായി.

അവൻ വേഗം ലാപ്ടോപ്പും അവിടെയിട്ടേച്ചു കൊണ്ട് ഓടിപുറത്തേക്ക് വന്നു

അവളെ എല്ലായിടത്തും അന്വേഷിച്ചുവെങ്കിലും കാണാൻ സാധിച്ചില്ല

അവൻ വേഗം കാറും എടുത്തു കൊണ്ട് പുറത്തേക്കിറങ്ങി

നോക്കുമ്പോൾ അവൾ ഒറ്റയ്ക്ക് വെയിലത്ത് നടന്നു പോകുന്നു

അവൻ വേഗം കാറും കൊണ്ട് അവളുടെ മുന്നിൽ ചെന്ന് നിർത്തി

പുറത്തേക്കിറങ്ങി