അപരാജിതന്‍ 27 [Harshan] 9764

“ക്ഷമിക്കണം മോളെ ,,കുഞ്ഞല്ലേ ,,,ഇത്തിരി കുസൃതി കൂടുതലാ ”

“അതിനെന്താ ചേച്ചി ,, എനിക്കിഷ്ടായി ,,ഒത്തിരി ഇഷ്ടായി ഗൗരി മോളെ ”

“മോളെ ,, ഞങ്ങള്‍ പറഞ്ഞിരുന്നില്ലേ ,, അറിവഴകനേ കുറിച്ച് ,,അവനെയാ ഗൌരി മാമനെന്നു വിളിക്കുന്നത് ,, എനിക്ക് ആങ്ങളയെ പോലെയാ ,, ഈ ഗ്രാമ൦ ഇന്ന് കാണുന്ന പോലെയായതിൽ ഏറിയ പങ്കും അവന്‍റെ തന്നെയാണ് ,,, അവനു ഗൗരിമോളെ ഒത്തിരി ഇഷ്ടമാ ,, അവനാണ് ഇവിടെ ഈ വിദ്യാലയം പണിതതും ഞങ്ങളെയൊക്കെ ആദ്യാക്ഷരം കുറിപ്പിച്ചു പഠിപ്പിക്കുന്നതും,,മോളെ പോലെ തന്നെയാ ,,, നല്ല മനസ്സാ അവന്‍റെ ,,ആരുടെ സങ്കടം കണ്ടാലും അവനും സങ്കടം വരും ,,”

പാർവതി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് എല്ലാം കേട്ടു നിന്നു

“അപ്പൊ അദ്ദേഹത്തെ കാണാൻ സാധിച്ചില്ല ഈ വരവിൽ “പാർവതി കസ്തൂരിയോട് പറഞ്ഞു

“അനിയൻ ,, അത്യാവശ്യകാര്യത്തിന് പുറപ്പെട്ടതാ ,, രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞു വരും മോളെ ,,”

എല്ലാവരോടും യാത്ര പറഞ്ഞുകൊണ്ട് പാർവ്വതിയും ശ്യാമും അവിടെ നിന്നും തിരിച്ചു

പോകും വഴി പാർവതി വെറുതെയൊന്നു ആദിയുടെ വീട്ടിലേക്ക് നോക്കി

ആ വീടിന്‍റെ രൂപം കണ്ണില്‍ തെളിഞ്ഞപ്പോള്‍ തന്നെ ഉള്ളിലൊരു ഡമരുനാദവും ചിലമ്പൊലിയും അലയടിക്കുന്ന പ്രതീതി പോലെ.

അവരിരുവരും കാറിൽ കയറി

ശിവശൈലത്തു നിന്നും ദേവർമഠത്തിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു .

“ശങ്കരനെന്നാൽ ശാന്തമാണ് , മംഗളമായ അവസ്ഥയിൽ നിൽക്കുന്നവനാണ് ശങ്കരൻ , അവന്‍റെ തേജസ് രൗദ്രതയിലേക്ക് പരിവർത്തനം ചെയ്‌താൽ അവൻ രുദ്രനായി ,, അവനിൽ മഹാരൗദ്രത നിറഞ്ഞാൽ അവൻ മഹാരുദ്രനായി ,, അവൻ പ്രപഞ്ചത്തിന്‍റെ ആദിയിൽ ( ആരംഭത്തിൽ ) മംഗളമായി അവസ്ഥയിൽ നിൽക്കുന്ന നേരം അവൻ ആദിശങ്കരനായി ”

വൈദ്യർ മുത്തശ്ശൻ പറഞ്ഞ ആ വാക്കുകൾ അവൾ ഓർമ്മിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു

അവളുടെ നാവു അവളോട് പോലും അനുവാദം ചോദിക്കാതെ സ്വയമുരുവിട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു

“എന്‍റെ പ്രാണനാ മുത്തശ്ശാ …ആദിശങ്കരൻ… ഈ പാർവ്വതിയുടെ പ്രാണനാ ,,അവനില്ലെങ്കിൽ പിന്നെ ഈ പാർവ്വതിയില്ല ,,, അവനില്ലാതെയൊരു ജീവിതവും വേണ്ട ,,,അവനാണെന്‍റെ പൂര്‍ണ്ണത ”

<<<!!!!!!!!>>>>