അപരാജിതന്‍ 27 [Harshan] 9766

നല്ല ഉയരവും കരുത്തുമുള്ള ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ , നിറം അല്പം കറുത്തിട്ടാണ് , വെട്ടിയൊതുക്കിയ താടി

കഴുത്തിൽ കയ്യിലും കട്ടി കൂടിയ സ്വർണ്ണ ചെയിൻ

“വിടടാ അവളെ ” എന്നുപറഞ്ഞു കൊണ്ട് മുത്തശ്ശൻ മുണ്ടിൽ കെട്ടിയ ബെൽറ്റിൽ നിന്നും ചുരിക വലിച്ചൂരി.

അത് കണ്ടു അയാളൊന്നു ചിരിച്ചു

“പെരിയോരെ ,,, നിങ്ങടെ കൊച്ചുമകളുടെ കഴുത്ത് എന്‍റെ കത്തിവായിലാണെന്നു ഓർമ്മ വേണം ,,”

അയാൾ അവളുടെ കഴുത്തിൽ കത്തി മുറുക്കുന്ന പോലെ കാണിച്ചു.

അത് കണ്ടു ഭയന്ന് മുത്തശ്ശൻ ചുരിക ബെൽറ്റിൽ വച്ചു

അപ്പോളേക്കും നിലവിളിച്ചു കൊണ്ട് മുത്തശ്ശിയും ഓടിവന്നു

ആദിക്ക് പെട്ടെന്ന് ഒന്നും ചെയ്യാൻ പറ്റാത്ത സ്ഥിതിയായി

നിരുപമയുടെ സുരക്ഷിതത്വമാണ് പ്രധാനം എന്നവനു ബോധ്യമുണ്ടായിരുന്നു

“നിങ്ങളാ കത്തി മാറ്റൂ ,, എന്താണെങ്കിലും സംസാരിക്കാമല്ലോ ” ആദി ഒരു നയത്തിൽ പറഞ്ഞു

“വല്ല നാട്ടിൽ നിന്നും വന്ന നീ ഇതിലിടപെടണ്ട ,, ,” അയാൾ പറഞ്ഞു

“എന്നിട്ടു ദേഷ്യത്തോടെ അയാൾ നിരുപമയോട് പറഞ്ഞു

“നിന്നെ ആരെങ്കിലും കെട്ടാൻ വന്നാൽ ,,അവന്‍റെ തല ഞാനെടുക്കും ,,നീ എന്‍റെയാ,,നിനക്കൊരു കല്യാണമുണ്ടെങ്കിൽ അത് എന്നോട് മാത്രമാ ” അയാൾ ദേഷ്യത്തോടെ അലറി.

“മുത്തശ്ശാ ,,,, ” നിരുപമ പേടിയോടെ കരഞ്ഞു

“മോളെ ,,എന്ന് വിളിച്ചുകൊണ്ടു ജാനകി ദേവി അലമുറയിട്ടു.

“ജഗന്നാഥാ കത്തി മാറ്റ് ” മുത്തശ്ശൻ അലറി.

“ഓ ,,,പെരിയോർക്ക് എന്‍റെ പേരൊക്കെ ഓർമ്മയുണ്ടല്ലേ ,,, പല വട്ടം ഞാൻ നിങ്ങളോട് പറഞ്ഞു , ഇവളെ എനിക്ക് വേണമെന്ന് ,, അപ്പോൾ ഞാനറിയാതെ നിങ്ങളിവളുടെ കല്യാണവും നിശ്ചയിച്ചു ,ഒറ്റയെണ്ണത്തിനെയും ഞാൻ വെറുതെ വിടില്ല ,,,,,”

നിരുപമ ഭയത്തോടെ കരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.