അപരാജിതന്‍ 27 [Harshan] 9790

“അമ്മയും അച്ഛനും ജീവിച്ചിരിക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് പോലും എനിക്കറിയില്ല ,, ചെറിയമ്മ എന്ന് വിളിച്ചിരുന്ന സ്ത്രീയാ എന്നെ ദേവദാസിയാക്കി സമർപ്പിച്ചത് ,,, എനിക്കറിയില്ല എനിക്ക് ബന്ധുക്കളൊക്കെയുണ്ടോ എന്ന് .എന്നാലൂം അനാഥശവമെന്നു കേട്ടപ്പോൾ എന്‍റെ ഉള്ളിലൊരു വല്ലാത്ത വേദന പോലെ ചാരു ” സങ്കടത്തോടെ അമ്രപാലി പറഞ്ഞു

“പോട്ടെ ,,ഒക്കെ മറന്നു കള ,,, ആരാ അമിയേച്ചിക്ക് ആരും ഇല്ലാന്ന് പറഞ്ഞത് ,,ആരുമില്ലേലും ഞാനില്ലേ ,, എന്തായാലും ഈ മാളികയിൽ കിടന്നു തീരാൻ തന്നെയാ എന്‍റെ വിധി ,, പിന്നെയുള്ളത് ഒരമ്മമ്മയും ..അമ്മമ്മയെയും കാണാൻ എനിക്ക് ഭാഗ്യമില്ല ,, പിന്നെ എനിക്കെന്‍റെ വല്യേച്ചിയായി ഈ അമിയേച്ചി ഇല്ലേ ,, ,അപ്പൊ അമിയേച്ചി എങ്ങനെയാ അനാഥയാകുന്നത് ,,ഞാനില്ലേ ,, ” വിതുമ്പികൊണ്ടു ചാരുലത പറഞ്ഞു

അമ്രപാലി വേഗമെഴുന്നേറ്റു

ചാരുവിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു വിങ്ങിപ്പൊട്ടി കരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.

ആദ്യമായാണ് അമ്രപാലി കരയുന്നത് ചാരുലത കാണുന്നത്.

അതുകൂടി കണ്ടപ്പോൾ അവൾ ഒരുപാട് സങ്കടപ്പെട്ടു

“കരയല്ലേ ,,അമിയേച്ചി ഞാനുള്ളപ്പോ എന്‍റെ അമിയേച്ചി എങ്ങനെയാ അനാഥയാകണെ ,, ഞാനില്ലേ ”

വിതുമ്പികൊണ്ടു അമ്രപാലി പറഞ്ഞു

” എനിക്ക് നീയുണ്ട് , നീയേ ഉള്ളു ,മോളെ പക്ഷെ അവരങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്ക് മറുപടി കൊടുക്കാൻ സാധിച്ചില്ല ,, എല്ലാരും കേട്ട് കൊണ്ട് നിൽക്കുകയായിരുന്നു ,,എല്ലാം കൂടെയായപ്പോള്‍ ഒരുപാട് സങ്കടം വന്നു പോയി ,,” ദുഖത്തോടെ അമ്രപാലി പറഞ്ഞു

ചാരുലത അമ്രപാലിയുടെ പുറത്ത് മെല്ലെ തലോടി

“സാരമില്ല , കരയണ്ടാട്ടോ നമുക്ക് രണ്ടു പേർക്കും ശങ്കരനുമില്ലേ ”

“ഹമ് ,,,” അമ്രപാലി മൂളി

കുറെ നേരം അങ്ങനെയിരുന്നു ഇരുവരും സങ്കടങ്ങൾ തീർത്തു

“ഈ സുന്ദരിപെണ്ണ് ഇങ്ങനെ കരയല്ലേട്ടോ ,, ചിരിച്ചു നിൽക്കണ കാണാനാ ഇഷ്ടം ,പുരുഷനെ കടക്കണ്ണു കൊണ്ട് കീഴ്പ്പെടുത്തുന്നവളാ”

“പോടി ,,,,,” പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അമ്രപാലി പറഞ്ഞു.

“അമിയേച്ചി യാത്ര കഴിഞ്ഞു വരുന്നതല്ലേ ,,വസ്ത്രമൊക്കെ മാറി കുളിക്കാൻ നോക്ക് ,,, ”

അമ്രപാലി പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവളുടെ കവിളിൽ ഒരു മുത്തം കൊടുത്ത് കൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റു

“നീയിരിക്കുട്ടോ ,,ഞാനെന്നാൽ കുളിച്ചു വരാം ,,,,,”

എന്നുപറഞ്ഞു കൊണ്ട് ധരിച്ചിരുന്ന പട്ടുസാരിയഴിച്ചു മാറ്റി കുളിക്കാനായി പുറപ്പെട്ടു.

<<<<O>>>