അനാമികയുടെ കഥ ( climax ) [പ്രൊഫസർ ബ്രോ] 344

ഞാൻ അനുവിനെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്ന സമയത്ത് ആന്റി എന്താണ് ചെയ്തത് എന്ന് ഞാൻ കണ്ടില്ല, എന്നാലും ഇടയ്ക്കിടെ കേൾക്കുന്ന ഏങ്ങലടികളിൽ നിന്നും ആന്റി കരയുന്നത് മനസ്സിലാകുന്നുണ്ടായിരുന്നു

അധികം താമസിക്കാതെ പോർച്ചിൽ ഒരു വണ്ടി വന്നു നിൽക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു.

വണ്ടി വന്നുനിൽക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ അത്രയും സമയം മൗനമായിരുന്ന അനു വാതിൽക്കലേക്ക് ഓടി.അവളുടെ പ്രതീക്ഷകളെ തല്ലിക്കെടുത്തിക്കൊണ്ട് അങ്ങോട്ടേക്ക് വന്നത് എന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും ആയിരുന്നു , ചാച്ചൻ വന്നതും പ്രതീക്ഷിച്ചു ചെന്ന അനു ആദ്യമായി കരഞ്ഞു. വിങ്ങിപ്പൊട്ടി അലമുറയിട്ടു കരഞ്ഞു.

ഒരുപാട് സമയത്തെ പ്രയത്നത്തിനൊടുവിലാണ് അനുവിന്റെ കരച്ചിൽ ഒന്ന് അടക്കാൻ എന്നെക്കൊണ്ട് സാധിച്ചത്. ആപ്പോ അവൾ ആവശ്യപ്പെട്ടത് ഏട്ടനെ വിളിക്കണം എന്നാണ് അതാണ് ഞാൻ ഏട്ടനെ വിളിച്ചത്

⚪️⚪️⚪️⚪️⚪️

അച്ചു പറഞ്ഞതെല്ലാം കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്ന ഗൗതമിന്റെ കണ്ണുകളിൽ ആ സമയം ഉണ്ടായിരുന്നത് ദേഷ്യവും സങ്കടവും കലർന്ന ഒരു ഭാവമായിരുന്നു

‘ഇപ്പൊ ഇങ്ങോട്ട് കയറുന്നതിനു മുൻപ് വരെ താൻ കേൾക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്ന വാർത്തയാണ് അച്ചു പറഞ്ഞത്. രാഘവന്റെ ആക്‌സിഡന്റ് , അത് കേൾക്കുമ്പോൾ തനിക്കുണ്ടാവേണ്ടത് സന്തോഷമല്ലേ… പിന്നെന്താണ് തനിക്കിപ്പോൾ സന്തോഷിക്കാൻ സാധിക്കാത്തത്, സന്തോഷിക്കാൻ സാധിക്കുന്നില്ല എന്ന് മാത്രമല്ല ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളിൽ എവിടെയോ ഒരു വേദന തോന്നുന്നില്ലേ…’

ഗൗതം തിരിഞ്ഞ് ലക്ഷ്മിയെ നോക്കി. അനുവിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു നിൽക്കുന്ന അവരുടെ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞിരുന്നു

“അപ്പൊ അവരൊക്കെ എവിടെ?”

“അവർ വന്നു കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ തന്നെ ആന്റിയെയും കൂട്ടി ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് പോയി. അനുവിനോട്‌ ഇപ്പൊ ചെല്ലണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞു. ”

“ഏതാ ഹോസ്പിറ്റൽ ”

“മെഡിക്കൽ കോളേജ്”

“മ്മ്. അമ്മേ ഞാൻ ഒന്ന് അവിടെ വരെ പോയി വരാം…”

ഗൗതം ആശുപത്രിയിൽ പോകുന്നു എന്നറിഞ്ഞതും അത്രയും സമയം ലക്ഷ്മിയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കരഞ്ഞുകൊണ്ട് നിന്ന അനാമിക മുഖമുയർത്തി

“ഏട്ടാ… ഞാനും വരുന്നു…”

“വേണ്ട മോളെ… ഏട്ടൻ പോയിട്ട് വേഗം വരാ… മോൾക്ക് കൂട്ടായിട്ട് ഇവിടെ അമ്മയും അച്ചുവും ഉണ്ടല്ലോ”

അനാമികയുടെ മറുപടിക്ക് കാക്കാതെ ഗൗതം അപ്പൊ തന്നെ അവിടെനിന്നും ഇറങ്ങി.ഇറങ്ങുന്ന സമയത്ത് അവൻ ഒരിക്കൽക്കൂടി പിന്നിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു നോക്കി. സെറ്റിയിൽ ഇരിക്കുന്ന ലക്ഷ്മിയുടെ തോളിൽ തലചായ്ച്ചു കിടക്കുന്ന അനാമികയുടെയും അച്ചുവിന്റെയും മുഖം ആ സങ്കടത്തിനിടയിലും അവനൊരു ആശ്വാസം നൽകി.

ആ ടാക്സിയുടെ പിന്നിൽ ഇരിക്കുമ്പോഴും അവൻ ആലോചിക്കുകയായിരുന്നു രാഘവന് സംഭവിച്ച ആക്‌സിഡന്റ് എന്തിനാണ് തന്നെ നോവിക്കുന്നത് എന്ന്. എപ്പോഴെങ്കിലും അയാളെ താൻ അച്ഛനായി കണ്ടിരുന്നോ എന്ന്… അതിന് മറുപടി ഒന്നും കിട്ടിയില്ല എങ്കിലും അവനൊരു കാര്യം മനസ്സിലാകുന്നുണ്ടായിരുന്നു, തന്റെ ഉള്ളിൽ നിന്നും രാഘവനോടുള്ള ദേഷ്യം അലിഞ്ഞു തീരുന്നത്