അനാമികയുടെ കഥ ( climax ) [പ്രൊഫസർ ബ്രോ] 343

⚪️⚪️⚪️⚪️

“ഏട്ടാ… എനിക്ക് പോകണ്ട ഏട്ടാ…”

“അയ്യേ… എന്റെ മോൾ എന്തിനാ കരയുന്നെ… ഏട്ടൻ അടുത്ത് തന്നെയില്ല മോൾക്ക് എപ്പോ വേണമെങ്കിലും ഇങ്ങോട്ട് വരാമല്ലോ… ഏട്ടന് കാണാൻ തോന്നുമ്പോൾ ഏട്ടനും വരുമല്ലോ…”

“അച്ഛേ… ആന്റി എന്തിനാ കരയുന്നെ…”

“ജാൻവി മോള് സ്കൂളിൽ പോകാൻ സമയം കരയാറില്ലേ അതുപോലെ, മോൾടെ ആന്റിയും വേറൊരു വീട്ടിലേക്ക് പോകാൻ സമയം കരയുന്നതാ”

“ആന്റി കരയണ്ടാട്ടോ… അവിടെ ആന്റിക്കും കൊറേ കൂട്ടുകാരെ കിട്ടും അപ്പൊ സങ്കടം ഒക്കെ മാറും കേട്ടോ”

അച്ചുവിന്റെ ഒക്കത്തിരുന്ന അവരുടെ മൂന്ന് വയസുകാരി മകൾ ജാൻവി അനാമികയുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും ഒഴുകിയിറങ്ങിയ കണ്ണുനീർ തുടച്ചെടുത്തു

ശ്രീക്കുട്ടിയുടെ  സംസാരം കരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്ന അനാമികയുടെ ചുണ്ടിലും ഒരു ചിരി വിടർത്തി, അവൾ ആ പൂ പോലെ മൃദുലമായ കവിൾത്തടത്തിൽ തന്റെ ചുണ്ടുകൾ ചേർത്തു

അനാമിക എല്ലാവരോടും യാത്ര പറഞ്ഞ് അവൾ തന്നെ കണ്ടുപിടിച്ച ജീവിതപങ്കാളിയോടൊപ്പം ആ വീടിന്റെ പടിയിറങ്ങുമ്പോൾ ആ ഏട്ടന്റെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും രണ്ടുതുള്ളി കണ്ണുനീർ അടർന്നു വീണു,

അവസാനിച്ചു…