അനാമികയുടെ കഥ ( climax ) [പ്രൊഫസർ ബ്രോ] 343

“പറയടോ … എന്താ തന്റെ അഭിപ്രായം…”

“ഹ്മ്മ് …”

“എന്ത് …ഹ്മ്മ് … സമ്മതിച്ചു ആണോ…”

“ഹ്മ്മ് …”

വീണ്ടും മൂളൽ മാത്രമാണ് മറുപടി…

“അതേ… എനിക്കങ്ങോട്ട് വരാമോ …”

എന്റെ കാന്താരിയുടെ ശബ്ദം, കൊഞ്ചിയുള്ള ആ ശബ്ദം കേൾക്കുമ്പോൾ മനസ്സിനൊരു കുളിരാണ്

“ഇങ്ങോട്ട് വാ പെണ്ണെ..”

“അപ്പോഴേ … നിങ്ങളുടെ കാര്യം ഒരു തീരുമാനം ആയി കേട്ടോ… അച്ഛൻ ഓക്കേ ആയി പുറത്തിറങ്ങിയാൽ നിങ്ങളുടെ കല്യാണം”

പണ്ടേ ദുർബല ഇപ്പൊ ഗർഭിണി എന്ന് പറഞ്ഞത് പോലെയായി അച്ചുവിന്റെ അവസ്ഥ, ഒന്നാമത് നാണിച്ചു ഇരിക്കുകയായിയുന്നു അനു അത് കൂടി പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ നിലം കുഴിച്ചു താഴേക്ക് പോകും എന്ന് തോന്നിപ്പോയി

അന്ന് അവരുടെ ഒപ്പം ചിലവഴിക്കുമ്പോളും എന്റെ കണ്ണുകൾ ഇടയ്ക്കിടെ വാച്ചിൽ ആയിരുന്നു, വേറെ ആരും കണ്ടില്ല എങ്കിലും അത് അച്ചു മാത്രം കണ്ടു

“എന്താ ഏട്ടാ സമയം നോക്കുന്നത്… എങ്ങോട്ടെങ്കിലും പോകാൻ ഉണ്ടോ…”

“ഉണ്ടെടോ… ഒരു അത്യാവശ്യ കാര്യം ഉണ്ട്… ഞാൻ പോയിട്ട് പെട്ടന്ന് വരാം…”

“ഞങ്ങളും ഇപ്പൊ തന്നെ ഇറങ്ങും…”

“ശരി… അപ്പൊ ഞാൻ പോയിട്ട് വരാം”

ഗൗതം പുറത്തു പോയിട്ട് തിരികെ വന്നപ്പോൾ അനാമികയും ലക്ഷ്മിയും ഒഴികെ എല്ലാവരും തിരികെ പോയിരുന്നു ,

രാഘവനെ പരിചരിച്ചുകൊണ്ട് അയാളുടെ അടുത്ത് തന്നെയായിരുന്നു അനാമിക മുഴുവൻ സമയവും .

“മോളെ… നീ ഇങ്ങനെ ഇരുന്നാലോ… വാ ഒന്ന് പുറത്തൊക്കെ പോയിട്ട് വരാം..”

ഗൗതം മുറിക്ക് ഉള്ളിൽ വന്നത് അപ്പോൾ മാത്രമാണ് അനാമിക അറിഞ്ഞത്

“പിന്നെ പോകാം ഏട്ടാ… ഇപ്പൊ വയ്യ”

“നീ വന്നേ അനൂ..”

ഗൗതം അനാമികയുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു. മടിച്ചു മടിച്ചാണെങ്കിലും അനാമിക അവന്റൊപ്പം വെളിയിലേക്ക് നടന്നു

ഗൗതം അനാമികയെയും ചേർത്തു പിടിച്ചുകൊണ്ട് ആആശുപത്രിയുടെ ഇടനാഴിയിലൂടെ നടന്നു. രണ്ടാഴ്ച അടുപ്പിച്ചുള്ള ആശുപത്രി വാസം അനാമികയെ നന്നേ ക്ഷീണിപ്പിച്ചിരുന്നു

“ഡോക്ടർ… ക്യാഷ്‌വാലിറ്റിയിൽ ഒരു ആക്‌സിഡന്റ് കേസ് വന്നിട്ടൂണ്ട് ഒന്ന് വന്നു നോക്കുമോ… കുറച്ചു സീരിയസ് ആണെന്ന് തോന്നുന്നു…”

അനാമികയുടെ ഒപ്പം നടക്കുന്ന ഗൗതമിന്റെ അരികിലേക്ക് ഒരു നേഴ്സ് ഓടിയെത്തി.