അനാമികയുടെ കഥ ( climax ) [പ്രൊഫസർ ബ്രോ] 344

തലകുനിച്ചു നിന്ന അനാമികയെയും അവളെ സമാധാനിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന അച്ചുവിനെയും ഒരിക്കൽക്കൂടി നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അരുൺ ഹെൽമെറ്റ്‌ തന്റെ തലയിൽ താഴ്ത്തി. മോഡിഫൈ ചെയ്ത ആ ബൈക്കിന്റെ ഹുങ്കാര ശബ്ദം അവിടെ മുഴങ്ങി.

⚪️⚪️⚪️⚪️⚪️

“ഏട്ടാ….”

അനാമിക ഫോണിൽക്കൂടി ഏങ്ങലടിച്ചു കരയുകയായിരുന്നു.

“എന്താ മോളെ… എന്താ പറ്റിയത് എന്തിനാ നീ കരയുന്നത്”

ഫോണിന്റെ അങ്ങേത്തലക്കൽ നിന്നും ഗൗതമിന് അനാമികയുടെ ഏങ്ങലടിയുടെ ശബ്ദം മാത്രമേ കേൾക്കാൻ സാധിച്ചുള്ളൂ

“എന്താ മോളെ… എന്തിനാ നീ ഇങ്ങനെ കരയുന്നത്”

തന്റെ പെങ്ങളുടെ കരച്ചിൽ കേട്ട് സഹിക്കാൻ ആവാതെ ആ ഏട്ടന്റെ ശബ്ദവും ഇടറിയിരുന്നു

“ഏട്ടാ… ഞാൻ അച്ചുവാണ്… ഞാൻ ഇപ്പൊ അനുവിന്റെ വീട്ടിൽ ആണ്… ഏട്ടൻ ഒന്നിവിടം വരെ വരുമോ..”

“ഞാൻ ദേ വരുന്നു…”

ഗൗതം കാൾ കട്ടാക്കുന്നതും നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു ലക്ഷ്മി. അവരുടെ മുഖത്തും കാരണമറിയാത്ത ഒരു ഭയം നിറഞ്ഞിരുന്നു

“എന്താടാ… എന്താ പ്രശ്നം…”

“അറിയില്ലമ്മേ… അവൾ ഭയങ്കര കരച്ചിൽ ആണ്… ചോദിച്ചിട്ട് കാര്യം പറയുന്നില്ല…ഞാൻ അവിടെ വരെ ഒന്ന് പോയിട്ട് വരാം…”

“നിൽക്ക് ഞാനും വരാം…”

ഗൗതം തിരിച്ച് ഒന്നും പറയുന്നതിന് മുൻപ് ലക്ഷ്മി ഉള്ളിലേക്ക് നടന്നിരുന്നു. അമ്മ ഉള്ളിലേക്ക് പോയതും ഗൗതം തന്നെ ഡ്രോപ്പ് ചെയ്തിട്ട് തിരികെ പോകാൻ ഒരുങ്ങുന്ന ടാക്സിയുടെ അരികിലേക്ക് നടന്നു .

ഗൗതമും ലക്ഷ്മിയും അനാമികയുടെ വീട്ടിൽ എത്തുമ്പോൾ മുൻവാതിൽ തുറന്ന് കിടന്നിരുന്നു. ആ വീടിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് കയറാൻ അവർ രണ്ട് പേർക്കും മടി ആയിരുന്നു. എങ്കിലും അനാമികയുടെ വിഷമം അവർക്ക് തങ്ങളുടെ വാശിയേക്കാൾ വലുതായിരുന്നു

ഉമ്മറത്തു നിന്നും വാതിലിനോട് അടുക്കുംതോറും ഉള്ളിൽ നിന്നും അടക്കിപ്പിടിച്ച ഏങ്ങലടികൾ അവരുടെ കാതുകളിൽ എത്തിത്തുടങ്ങി. അവരുടെ കാലുകളുടെ വേഗത കൂടി

സോഫയിൽ ചാരിയിരിക്കുന്ന അച്ചുവിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കരയുന്ന അനാമികയുടെ മുഖം അവരുടെ കണ്ണുകളെ നനയിപ്പിച്ചു

വാതിൽക്കൽ നിഴലനക്കം കണ്ടാണ് അച്ചു തല ഉയർത്തി നോക്കുന്നത്

“ഏട്ടൻ…”

അവൾ പതിയെ മന്ത്രിച്ചതും അവളുടെ മാറിൽ കിടന്നിരുന്ന അനാമികയും മുഖം ഉയർത്തി. ഗൗതമിന്റെ ഒപ്പം ലക്ഷ്മിയെ കൂടി കണ്ടപ്പോൾ അനാമിക പൊട്ടിക്കരഞ്ഞുകൊണ്ട്‌ അവരുടെ അരികിലേക്ക് ഓടി

“അമ്മേ…”

അവൾ ലക്ഷ്മിയെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കി.ലക്ഷ്മിയുടെ വിരലുകൾ അവളെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ എന്നോണം അവളുടെ തലയിലും പുറത്തും തഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു