അപരാജിതൻ -47 5203

അവൻ മുന്നോട്ടു നടന്നു ഒടുവിൽ ഗ്രാമത്തെ ചുറ്റി കവാടത്തിനു മുന്നിലെത്തിയപ്പോൾ ശൈലജ ഒരു കുടം വെള്ളവുമായി കവാടം കഴുകാൻ വന്നതും ഒപ്പമായിരുന്നു.

അവനെ കണ്ടു കോപത്തോടെ ശൈലജ മുഖം വെട്ടിച്ചു.

അവളുടെ ആ പെരുമാറ്റം , അവനെ നന്നായി വിഷമിപ്പിച്ചു.

“ശൈലജെ,,,”

“വിളിക്കരുതെന്നെ” അവൾ കോപത്തോടെ പറഞ്ഞു.

“മാമന് ഭേദമുണ്ടല്ലോ എന്നറിയാനാ”

“എന്റെ അച്ഛൻ ചത്താലോ ജീവിച്ചാലോ നിനക്കെന്താ?” അമർഷത്തോടെ അവൾ മറുപടി നൽകി.

അവൻ മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല.

“ഇതുവരെയായിട്ടും എന്നോട് ദേഷ്യം മാറിയിട്ടില്ലല്ലോ”

അവൾ കാണിക്കുന്ന അകൽച്ച ഉള്ളിലേൽപ്പിക്കുന്ന നൊമ്പരത്തോടെ അവൻ ചോദിച്ചു.

“നീ ഇവിടെ ഉള്ള കാലത്തോളം ഇങ്ങനെ തന്നെയായിരിക്കും,,നീ ചെകുത്താനാ,,ഈ ഗ്രാമത്തെ ഇല്ലാതെയാക്കാൻ വന്ന ചെകുത്താൻ”

“ഇങ്ങനെയൊന്നും പറയല്ലേ,ശൈലജേ,,ഈ മഹാദേവൻ സത്യം,,ഈ മണ്ണിനു ഞാനൊരു ദോഷവും വരുത്തില്ല”

“നിന്റെയൊരു ന്യായവും എനിക്ക് കേൾക്കണ്ടാ,,മുന്നീന്ന് പോ നാശമേ” കോപത്തോടെ ശൈലജ കുടമെടുത്തു അവന്റെ മുഖത്തിന് നേരെ വെള്ളം വലിച്ചൊഴിച്ചു.

കുടത്തിലെ വെള്ളം അവന്റെ മുഖത്തും ശിരസ്സിലും ദേഹത്തും പരന്നു.

മറ്റാരെങ്കിലും ആയിരുന്നുവെങ്കിൽ അത് ചെയ്തവനെ ആദി അടിച്ചു വീഴ്ത്തിയേനെ.

ശൈലജ തന്റെ സ്നേഹിതയായതു കൊണ്ടും ശിവശൈലത്തെ കുട്ടിയായതു കൊണ്ടും അവനെല്ലാം ക്ഷമിച്ചു.

വിഷമമുള്ള പുഞ്ചിരിയോടെ അവൻ അവളെ നോക്കി.

“ഒരുപാട് ഇഷ്ടമുള്ളവരെപ്പോഴും ഇങ്ങനെയെന്നെ നോവിക്കലാ പതിവ്,, അതുകൊണ്ട് തന്നെ ആരെയും ഇഷ്ടപ്പെടാനും പേടിയാ ,,എപ്പോളാ ഇഷ്ടമില്ലാതെയാകുന്നതെന്നു പറയാനൊക്കില്ല,,,സാരമില്ല,, ഇതൊക്കെ മാറുമെന്ന് തന്നെയാ വിശ്വാസം,,ശൈലജ ഒരുപാട് മാറിപ്പോയി”

ദേഷ്യത്തോടെ അവൾ മുഖം വെട്ടിച്ചു.

കുടത്തിലെ ബാക്കിയുള്ള ജലം ഉപയോഗിച്ച് കവാടനട കഴുകി.

അവൻ അവിടെ നിന്നും നടന്നു തന്റെ വീട്ടിലേക്ക് കയറി,

അല്പം നേരം കട്ടിലിൽ കിടന്നു. കിടന്നപാടേ അവൻ വേഗം മയക്കത്തിലേക്ക് വഴുതിവീഴുകയുണ്ടായി.

@@@@@