അപരാജിതന്‍ 27 [Harshan] 9784

ചിരിച്ചു കൊണ്ട് “എല്ലാവർക്കും ഉണ്ടാക്കാം മോളെ ” എന്നുപറഞ്ഞു കൊണ്ട് കസ്തൂരി ഉള്ളിലേക്ക് പോയി

“ഞങ്ങളുടെ ഗ്രാമം ഇഷ്ടായോ മോൾക്ക് ” വൈദ്യർ ചോദിച്ചു

“ഇഷ്ടായൊന്നോ ,,,ഒരുപാട് ഇഷ്ടായി മുത്തശ്ശാ ,,, പക്ഷെ പറഞ്ഞു കേട്ടത്‌ പോലെയല്ലല്ലോ മുത്തശ്ശാ ,, ഇവിടെയിപ്പോൾ എല്ലാ സൗകര്യവുമുണ്ടല്ലോ ,, ”

“മോള് കേട്ട പോലെ തന്നെയായിരുന്നു ഈ ഗ്രാമം ,,കുറച്ചു ദിവസങ്ങൾക്ക് മുൻപ് വരെ ,,പക്ഷെ എല്ലാം ഇടക്കാല൦ കൊണ്ട് മാറിയതാ ,,എല്ലാം ശങ്കരന്‍റെ കൃപ കൊണ്ട് മാത്രമാ ,,, ”

വൈദ്യർ മുത്തശ്ശൻ പറഞ്ഞു

“എന്തിനാ മുത്തശ്ശാ നിങ്ങൾ അടിമവേലയ്ക്ക് പോകുന്നത് ,, നിർത്തി കൂടെ ” പാർവതി ചോദിച്ചു

‘മോളെ ,, ഞങ്ങൾക്കിപ്പോൾ തൊഴിലുറപ്പ് പദ്ധതിയുണ്ട് ,,ഇപ്പോൾ ഇവിടത്തെ ഭൂരിഭാഗം പേരും അതിനാണ് പോകുന്നത് ,, അടിമവേല ഏറെ കുറെ ഞങ്ങൾ നിർത്തിയ മട്ടാണ് ,,, കൊട്ടാരത്തിൽ മാത്രമേ പോകുന്നുള്ളൂ ,”മുത്തശ്ശൻ പറഞ്ഞു

“മോളെ കുറിച്ച് അന്ന് തന്നെ ഞങ്ങൾ അറിഞ്ഞിരുന്നു ,, ദേവർമഠത്തെ കുട്ടി അലിവ് കാണിച്ചതെല്ലാം ,, ഇതുപോലും ആദ്യമായിട്ടാ ,,ഇങ്ങനെ ഒരാള് പോലും ഇവിടെ വരികയോ അന്വേഷിക്കുകയോ ഒന്നും ചെയ്തിട്ടില്ല ,, നല്ലതേ വരൂ മോൾക്ക് ,,” വൈദ്യർ മുത്തശ്ശൻ പറഞ്ഞു

“എനിക്ക് നല്ലതു വരുമോ എന്നറിയില്ല മുത്തശ്ശാ ,,ഞാനിപ്പോ എപ്പോ വേണമെങ്കിലും മരണ൦ കാത്തു നിൽക്കുവാ ,,അത് ഒഴിവാക്കാൻ വേണ്ടിയാ ഈ വൈഷ്‌ണവഭൂമിയിൽ വന്നത് ,,,” ചിരിച്ചു കൊണ്ടു പാർവ്വതി പറഞ്ഞു.

എങ്കിലും അവളുടെ വാക്കുകളിൽ ഒരു ദുഖവും ഭീതിയും കലർന്നിരുന്നു.

വൈദ്യർ മുത്തശ്ശൻ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് അല്പം നേരമൊന്നു നോക്കി.

“ശങ്കരനുള്ളപ്പോഴോ ,,,,,,,,,,,,,,?” ആ വാക്കുകളുടെ തീക്ഷ്ണത അവളുടെ ഹൃദയത്തിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങിയ പോലെ

‘പാർവ്വതിക്കു തുണ ശങ്കരൻ ,,, ഒരു മരണവും മരണഭയവും അടുക്കില്ല ,,മോൾ നോക്കിക്കോ ,, ഈ മുത്തശ്ശൻ വെറും വാക്കു പറയാറില്ല ”

അതുകേട്ടു അവളുടെ മുഖത്ത് ഒരു പുഞ്ചിരി തെളിഞ്ഞു

“പക്ഷെ ,,അത് ദേവി പാർവ്വതിയല്ലേ മുത്തശ്ശാ ,,, ദേവിക്കല്ലേ ശങ്കരൻ തുണയാകുന്നത് ,,ഞാൻ മനുഷ്യസ്ത്രീയല്ലേ … ”