അനാമികയുടെ കഥ ( climax ) [പ്രൊഫസർ ബ്രോ] 344

ആരെങ്കിലും കാണുന്നുണ്ടോ എന്ന് നോക്കിയിട്ട് ആ കമ്പനിയുടെ ഉള്ളിൽ കയറുമ്പോൾ എന്റെ നെഞ്ച് അതിവേഗത്തിൽ മിടിക്കുകയായിരുന്നു. എന്റെ ജീവിതത്തിൽ അങ്ങനെ ഒരു കാര്യം ഞാൻ ചെയ്യുന്നത് ആദ്യമായിരുന്നു അതിന്റെ ഭയം എന്റെ ഉള്ളിൽ ശരിക്കും ഉണ്ടായിരുന്നു

തുരുമ്പെടുത്തു വീഴാറായ ആ ഗേറ്റ് തുറന്നത് പോലെ തന്നെ ചേർത്തടച്ച ശേഷം ഞാൻ ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കാതെ ആ കമ്പനിയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് നടന്നു.

അവൻ ആ ടോർനിക്വിറ്റും സിറിഞ്ചും വച്ച സ്ഥലം ഞാൻ പരിശോധിച്ചു , എന്റെ കണ്ണുകൾക്കൊരു വിരുന്നായിരുന്നു അവിടെ കാത്തിരുന്നത് .

ഉപയോഗിക്കാത്ത മോർഫിന്റെ 12 ആംപ്യൂളുകൾ ,

മോർഫിൻ… മെഡിക്കൽ ഫീൽഡിൽ യൂസ് ചെയ്യുന്ന , ഏറ്റവും അധികം മിസ്സ്‌യൂസ് ചെയ്യപ്പെടുന്ന drug …

പിന്നെയും ഒരാഴ്ച കാലത്തോളം ഞാൻ അവനെ പിന്തുടർന്നുകൊണ്ടേ ഇരുന്നു. അവന്റെ ദിനചര്യകളിൽ ഒരിക്കലും മാറ്റം വരാത്തത് അവൻ ആ കമ്പനിയിൽ വരുന്നതിനും ഡ്രഗ്ഗ് യൂസ് ചെയ്യുന്നതിലും മാത്രമാണെന്ന് എനിക്കൊരു സാധ്യതയായിരുന്നു

ആ ഒരാഴ്ച കൊണ്ട് അച്ഛന്റെ നിലയും മെച്ചപ്പെട്ടു വന്നു. അനുവിനെയും സീതമ്മയെയും ഒക്കെ തിരിച്ചറിയാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു , കയ്യിലേയും കാലിലെയും കെട്ടുകൾ ഒഴിവാക്കി. എന്നാലും ഇടയ്ക്കിടെ എന്തൊക്കെയോ ഓർത്തുകൊണ്ട് കണ്ണീർവാർക്കുന്നത് കാണാം

അമ്മക്ക് ഇപ്പോഴും അച്ഛനോട് ക്ഷമിക്കാൻ പറ്റിയിട്ടുണ്ട് എന്നെനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല, അമ്മക്കെന്നല്ല ഒരു സ്ത്രീക്കും അതിന് സാധിക്കും എന്നെനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല. പക്ഷെ ഒരിക്കൽപ്പോലും ആശുപത്രിയിൽ നിൽക്കുന്നതിൽ നിന്നും എന്നെ തടഞ്ഞിട്ടും ഇല്ല, അമ്മ ഇടയ്ക്കിടെ ആശുപത്രിയിൽ വരും അനുവിനെയും സീതമ്മയെയും കാണാൻ… അമ്മ എപ്പോഴും പറയും അമ്മയുടെ അനിയത്തി ആണ് സീതമ്മ എന്ന്… സീതമ്മക്കും അങ്ങനെ തന്നെയാണ്…

താൻ ഓർക്കുന്നുണ്ടോ അന്ന് നമ്മുടെ വിവാഹക്കാര്യം എല്ലാവരും കൂടി ഹോസ്പിറ്റലിൽ വച്ചു സംസാരിച്ചില്ലേ… അന്ന് ഞാൻ തന്നോട് സംസാരിക്കുമ്പോഴും എന്റെ ശ്രദ്ധ വാച്ചിൽ ആയിരുന്നു , താൻ അതെന്നോട് ചോദിക്കുകയും ചെയ്തു ,

അന്ന് തന്നോടൊരാളെ കാണാൻ ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് പോയില്ലേ… അത് അവനെ കാണാൻ ആയിരുന്നു ,

എല്ലാവരോടും യാത്ര പറഞ്ഞ് ഞാൻ അപ്പൊ തന്നെയിറങ്ങി, വണ്ടിയിൽ ഇരിക്കുമ്പോഴും എന്റെ ചിന്ത പലവഴിക്കായിരുന്നു,

ഞാൻ ഒരു ഡോക്ടർ ആണ് ജീവൻ രക്ഷിക്കാൻ ചുമതല ഉള്ള ആൾ , അങ്ങനെയുള്ള ഞാൻ ഈ ചെയ്യുന്നത് ശരിയാണോ തെറ്റാണോ എന്നുള്ള സംശയം എന്റെ ഉള്ളിൽ നുരഞ്ഞു പൊന്തിക്കൊണ്ടേ ഇരുന്നു

വണ്ടി വഴി സൈഡിൽ ഒതുക്കി ആ കമ്പനിയുടെ അടുത്തേക്ക് നടക്കുമ്പോഴും ഞാൻ ഒന്നും ഉറപ്പിച്ചിരുന്നില്ല,

ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചത് പോലെ തന്നെ അരുണിന്റെ വണ്ടി കമ്പനിയുടെ ഉള്ളിൽ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു ,

അരുൺ ഡ്രഗ് ഉപയോഗിച്ച് ബോധമില്ലാതെ കിടക്കുകയാണെന്ന് എനിക്കുറപ്പിക്കണമായിരുന്നു ,

ആ ജാലകത്തിലൂടെ ഞാൻ കണ്ട കാഴ്ച എനിക്കത് ഉറപ്പാക്കി തന്നു , ഞാൻ അവന്റെ അരികിലേക്ക് നടന്നു