അനാമികയുടെ കഥ ( climax ) [പ്രൊഫസർ ബ്രോ] 344

“ഏട്ടാ…”

ഗൗതമിനോട് സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ അനാമിക വീണ്ടും വിതുമ്പുവാൻ ആരംഭിച്ചു

“മോൾ എന്തിനാ കരയുന്നത്… മോൾടെ അച്ഛന് ഒന്നൂല്ല… നാളെ രാവിലെ അമ്മയേം അച്ചൂനേം കൂട്ടി ഇങ്ങോട്ട് പോരെ,അപ്പൊ കാണാല്ലോ അച്ഛനെ”

“വേണ്ട… എനിക്കിപ്പോ കാണണം എന്റെ അച്ഛനെ.”

“അനൂ… വാശി പിടിക്കല്ലേ… ഇപ്പൊ എങ്ങനെ വരാനാ. ഏട്ടന്റെ കയ്യിൽ വണ്ടി ഇല്ലാന്ന് മോൾക്ക് അറിയില്ലേ, നാളെ രാവിലെ ഏട്ടൻ വന്ന്‌ കൂട്ടിക്കൊണ്ട് വരാം എന്റെ മോളെ”

“ഏട്ടാ… പ്ലീസ്…”

“പറയുന്നത് കേൾക്ക് മോളെ… ഏട്ടൻ പറഞ്ഞിട്ട് വിശ്വാസം ആയില്ലെങ്കിൽ സീതമ്മ ഇവിടെ ഉണ്ടല്ലോ.. അമ്മയോട് ചോദിച്ചു നോക്ക് ”
.

പിന്നെ കുറച്ചു സമയം അങ്ങേത്തലക്കൽ നിന്നുമുള്ള സംസാരം ഒന്നും അനാമിക കേട്ടില്ല

“മോളെ…”

സീതയുടെ പതിഞ്ഞ ശബ്ദം

“അമ്മേ… അച്ഛന്…”

“ഏട്ടൻ പറഞ്ഞില്ലേ മോളെ… അച്ഛന് ഒന്നൂല്ല… മോള് സമാധാനമായി ഇരിക്ക്”

“ഹ്മ്മ്”

സീതയുടെ സന്തോഷത്തോടെ ഉള്ളതല്ലെങ്കിലും ആശ്വാസപൂർണമായ ആ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ അനാമികക്ക് രാഘവനെക്കുറിച്ചുള്ള വേവലാതി പകുതിയായി

“അപ്പൊ മോള് കിടന്നുറങ്ങിക്കോ… രാവിലെ ഏട്ടൻ വന്നു കൂട്ടിക്കൊള്ളാം”

ഗൗതമിന്റെ ആ ഉറപ്പിന്മേലാണ് അനാമിക കാൾ കട്ട്‌ ചെയ്തത്

⚪️⚪️⚪️⚪️⚪️

അനാമികയുടെ കാൾ കട്ട്‌ ആയതും ഗൗതം കസേരയിൽ തളർന്നിരിക്കുന്ന സീതയെ ഒരിക്കൽക്കൂടി തിരിഞ്ഞ് നോക്കിക്കൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് നടന്നു

“ഗൗതം…”

ആരോടോ ഫോണിൽ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ഗൗതം പിന്നിൽ നിന്നുമുള്ള വിജയന്റെ ആ വിളിയിൽ അറിയാതെ ഒന്ന് ഞെട്ടി

“ഹ.. പറയു സർ”

“ഞാൻ അപ്പൊ അവിടെ വച്ചു ചോദിച്ചില്ല എന്നെ ഉള്ളു, എനിക്കറിയാം രാഘവന് എന്തോ ഗുരുതരമായി സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്ന്. താൻ അയാളെ കണ്ടില്ല എങ്കിലും ആ ഡോക്ടർ പറഞ്ഞതിൽ നിന്നും തനിക്കെല്ലാം മനസ്സിലായി എന്നും എനിക്കറിയാം… ഇനി പറ എന്താ ഇപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥ”

“സർ… അത്… ശരിയാണ് കുറച്ചു ഗുരുതരമാണ്, പുറത്ത് കാണുമ്പോൾ മുറിവുകൾ ഒന്നും ഇല്ലെങ്കിലും തലയുടെ ഉള്ളിൽ ക്ഷതം സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്. ആ ക്ഷതത്തിൽ നിന്നും തലക്കുള്ളിൽ രക്തം കട്ടപിടിച്ചിട്ടുണ്ട്. ചിലപ്പോ അത് തനിയെ പോയേക്കാം അല്ലെങ്കിൽ ഓപ്പറേഷൻ വേണ്ടി വരും. രണ്ടായാലും നമുക്ക് തീരിച്ചു കിട്ടുന്ന ആളുടെ അവസ്ഥ എന്തായിരിക്കും എന്ന് പറയാൻ പറ്റില്ല. എന്തായാലും നമുക്ക് നല്ലതിന് വേണ്ടി പ്രാർഥിക്കാം”

“ഹ്മ്മ് …”

“ചേട്ടാ… ദേ ഡോക്ടർ വിളിക്കുന്നു”

ഐസിയു വിന്റെ അരികിൽ നിന്നും അവരുടെ അടുത്തേക്ക് പാഞ്ഞുവന്ന മിനി നന്നായി കിതക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു