Wonder 7 [Nikila] 2417

നീ നേരത്തെ പറഞ്ഞില്ലേ പെണ്ണുങ്ങളുടെ കണ്ണീര് വീഴ്ത്തിയാൽ ശാപം കിട്ടുമെന്ന്. നമുക്കതിനെപ്പറ്റി സംസാരിക്കാം. അങ്ങനെ പറയുന്നതിലൊന്നും ഒരു കാര്യവുമില്ല. കാരണം എല്ലാ മനുഷ്യരുടെ ജീവിതത്തിലും ഒരു നല്ല സമയവും മോശം സമയവും ഉണ്ടാവും. അതിപ്പോ പെണ്ണിനായാലും പൈതലിനായാലും പുള്ളയ്ക്കായാലും ഒരേപ്പോലൊക്കെ തന്നെയാ. നമുക്ക് ജീവിതത്തിൽ മോശമായി എന്തെങ്കിലും നടക്കാനുണ്ടെങ്കിൽ അത് നടന്നിരിക്കും. അതിനിനി പ്രത്യേകിച്ച് പെണ്ണുങ്ങളുടെ ശാപം വേണമെന്നൊന്നുമില്ല. പിന്നെ ദൈവം നമ്മളെ ശപിക്കുമെന്ന് പേടിയുണ്ടെങ്കിൽ നീയൊരു കാര്യം ശ്രദ്ധിച്ചു കേട്ടോ, അങ്ങനെ ശപിക്കാനായിട്ട് കണ്മുന്നിൽ കാണുന്നത് മാത്രം വിശ്വസിച്ചു വിധി പറയുന്ന ശീലമൊന്നും ദൈവത്തിനില്ല. ദൈവം എല്ലാം അറിയുന്നവനാണ് എന്നു തന്നെയല്ലേ നമ്മളും പഠിച്ചിരിക്കുന്നത്. നമ്മളെന്തെങ്കിലും ദൈവത്തെപ്പറ്റി മോശമായി പറഞ്ഞാൽ അതിനും ദൈവം നമ്മളെ ശപിക്കാനൊന്നും പോവുന്നില്ല. കാരണം ഈ ദൈവങ്ങൾക്ക് നമ്മള് മനുഷ്യരേപ്പോലെ ഈഗോയൊന്നും ഇല്ല. ഇനി അഥവാ ഈഗോ ഉള്ള ദൈവങ്ങളുണ്ടെങ്കിൽ അവരെ ആരാധിക്കേണ്ട കാര്യവും നമ്മള് മനുഷ്യർക്കില്ല. That’s the point ?”

 

“Well said jo ?” മിഖി

 

അതോടെ റോയ്ക്ക് ഇനി ഒന്നും പറയാൻ പറ്റാതെയായി. എന്നാലും അവൻ തോറ്റുകൊടുക്കാൻ തയ്യാറായിരുന്നില്ല എന്നതിനു തെളിവായിരുന്നു. അടുത്തതായി വന്ന അവന്റെ കൊണയടി.

 

“പക്ഷെ മോനേ, നീയാ ജൂവലിനെ വില കുറച്ചു കാണണ്ട. അവൾക്ക് ആദ്യമായിട്ട് ഇഷ്ടം തോന്നിയത് നിന്നോടാ”

 

“സംശയമുണ്ട്  ?” മിഖി.

 

റോയ് മിഖിയെ നോക്കി മുരണ്ടു. പിന്നെ വീണ്ടും എന്നെ നോക്കി ;

 

“അവളിനിയും നിന്റെ പിന്നാലെ വരും. എന്നിട്ട് നിന്നെ ഓടിച്ചിട്ട് പിടിക്കും”

 

“ജൂവലിന്റെ ഓട്ടത്തിന്റെ കാര്യം പറയാതിരിക്കണതാ നല്ലത്. ബോട്ടാണിക്കൽ ഗാർഡണിൽ വച്ചു ഒരു പടക്കം പൊട്ടിയതിന് അവള് എന്നാ ഓട്ടമാ ഓടിയേ. ഹോ! ഉസൈൻ ബോൾട്ട് വരെ തോറ്റു പോവും?”

 

ആ സംഭവം പിന്നേം ഓർത്തപ്പോൾ എനിക്കു ചിരി വന്നു. ഞാൻ മാത്രമല്ല മിഖിയും ചിരിച്ചു.

 

“എന്റെ പടക്കത്തിന്റെ പവർ അമ്മാതിരി ലെവലല്ലേ?” മിഖി.

 

“പറഞ്ഞതു പോലെ നിന്റേല് ഒരു പടക്കം കൂടിയില്ലേ. അതെവിടെയാ ?” റോയ്.

 

“അതു ഞാൻ മുറിക്കകത്ത് സേഫായി വച്ചിട്ടുണ്ട് റോയ് ചേട്ടാ. എപ്പോഴാ ആവശ്യം വരാന്ന് പറയാൻ പറ്റില്ലല്ലോ ?” മിഖി.

 

“എന്റെ സെബസ്ത്യാനോസ് പുണ്യാളാ ?”

 

ഇനി ഒന്നും മിണ്ടണ്ട. ഞാൻ കോഫി കപ്പിനുള്ളിലേക്ക് മുഖം കമിഴ്ത്തി. പെട്ടെന്നിവിടെ നിന്നോ ;

 

“സാർ, ഓർഡർ”

 

“തല്ക്കാലം ഓടാൻ ടൈമായിട്ടില്ല. കുറച്ചു നേരം കൂടി കഴിഞ്ഞാലേ തീരുമാനമാവൂ?” ഞാൻ.

 

“ജോ….?”

 

കപ്പിനുള്ളിലോട്ട് മുഖം പൂഴ്ത്തിയിരുന്ന ഞാൻ മിഖിയുടെ വിളി കേട്ടാണ് നേരെ നോക്കിയത്. അവനെ നോക്കിയപ്പോൾ അവൻ വലത്തോട്ട് നോക്കാൻ കണ്ണുക്കൊണ്ട് ആംഗ്യം കാണിച്ചു. വലത്തോട്ട് നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ടത് എന്നെ സംശയത്തോടെ നോക്കുന്ന സപ്ലൈയറെ.

 

“സാർ, പിസ”

 

ആഹാ, ബെസ്റ്റ്. നേരത്തെ ഓർഡർ ചെയ്ത പിസ ഡെലിവറി ചെയ്യാൻ വന്നയാളോടാ ഞാനിപ്പോ പിച്ചും പേയും പറഞ്ഞേ. ച്ഛെ! പിന്നെയും ചമ്മി നാറി ?. സപ്ലൈയർ മാന്യമായി പിസ ടേബിളില് വച്ചിട്ട് പോയി. എന്നാലും മിഖിയുടെയും റോയിയുടെയും ആക്കിച്ചിരി നിന്നിട്ടില്ല.

 

“ഒരബദ്ധമൊക്കെ ആർക്കും പറ്റിക്കൂടായ്കയില്ലല്ലോ ?” ഞാൻ.

 

“ജോ, നീ പറഞ്ഞതിന്റെ മീനിംഗ് മനസിലായി. ഇവിടെയും കൂടി എനിക്കോടാൻ വയ്യ. ദൈവത്തെയോർത്ത് ഇവിടെയെങ്കിലും നിങ്ങളൊന്ന് അടങ്ങിയിരിക്കണം പ്ലീസ് ?. രാവിലെ മുതൽ രണ്ടാളും കൂടി പോയ എല്ലാ സ്ഥലത്തും എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ പുകിലുണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ട്. അതുക്കൊണ്ട് പറയണതാ ?” റോയ്.

 

ഏയ്, ഞങ്ങളങ്ങനെ എല്ലാ സ്ഥലത്തും കുഴപ്പമുണ്ടാക്കിയിട്ടില്ല.

 

“ജോ….” റോയ്

 

“എന്താടാ കുട്ടാ?”

 

അവനെന്നെ തുറിച്ചു നോക്കി. നേരത്തെ റൂമിൽ വച്ചു ഒരെണ്ണം ഇങ്ങോട്ടു തന്നില്ലേ. അതു തന്നെ തിരിച്ചങ്ങോട്ട് കൊടുത്തെന്നേയുള്ളൂ?.