Wonder 7 [Nikila] 2417

ഇനിയെന്നെ തന്നെ ഞാൻ വീണ്ടും പരിചയപ്പെടുത്താം. ഞാൻ ജോസഫ് സി ജെ. എല്ലാവരെയും പോലെ ഒരു സാധാരണ മനുഷ്യനാണ് ഞാൻ. എല്ലാ മനുഷ്യർക്കും ഉണ്ടാകാറുള്ള ഗുണങ്ങളും ദോഷങ്ങളും എനിക്കും ഉണ്ട്. ഞാനും വികാരങ്ങൾക്ക് കീഴ്പ്പെട്ടു ജീവിക്കുന്നവനാണ്. സങ്കടം വന്നാൽ കണ്ണു നിറയും സന്തോഷം വന്നാൽ ചിരിക്കും ദേഷ്യം വന്നാൽ മുഖം ചുവക്കും. അങ്ങനെ എല്ലവർക്കും പൊതുവായിട്ടുണ്ടെന്ന് പറയപ്പെടുന്ന വികാരങ്ങളെല്ലാം എനിക്കുമുണ്ട്. എന്നാലും ഞാനിത്തിരി സ്പെഷ്യൽ തന്നെയാ. കാരണം ഞാനെത്രത്തോളം ദേഷ്യപ്പെടുന്നുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞാലും സങ്കടം തോന്നിയാലും നിരാശ വന്നാലും ആ വികാരങ്ങളൊന്നും അധികം നേരം എന്റെ കൂടെയുണ്ടാവില്ല. മറ്റൊരു തരത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ എനിക്കു വികാരങ്ങളുണ്ടെങ്കിലും ആ വികാരങ്ങളെ ഒരിക്കലും ഞാൻ എന്നെ ഭരിക്കാൻ അനുവദിക്കില്ല. എനിക്കെപ്പോൾ കരയണമെന്നും എപ്പോൾ ചിരിക്കണമെന്നും എപ്പോൾ ദേഷ്യപ്പെടണമെന്നുമെല്ലാം നന്നായിട്ടറിയാം. ഇപ്പോൾ ഞാൻ എന്റെയുള്ളിലെ പ്രണയത്തേയും കാമത്തേയും നിലയ്ക്ക് നിർത്താൻ മാത്രം പ്രാപ്തി നേടിയിരിക്കുന്നു. അതൊക്കൊണ്ടാണ് ഞാനല്പം സ്പെഷ്യലാണെന്ന് നേരത്തേ പറഞ്ഞത്.

 

എന്നാൽ നമ്മൾ മനുഷ്യർക്ക് എന്തൊക്കെ വികാരങ്ങളെ നിയന്ത്രിക്കാൻ പറ്റും എന്ന് പറഞ്ഞാലും മുള്ളാനോ തൂറാനോ മുട്ടിയാൽ വേഗം ടോയ്‌ലെറ്റിൽ പൊയ്ക്കോളണം. അതൊന്നും നമ്മൾ മനുഷ്യർക്ക് നിയന്ത്രിക്കാൻ പറ്റുന്ന കാര്യങ്ങളല്ല?. ദൈവങ്ങളുടെ കാര്യമെങ്ങനെയാണെന്ന് നമ്മുക്കറിയില്ല?.

 

“ജോ….”

 

മിഖിയുടെ വിളിയാണ് എന്നെ ചിന്തയിൽ നിന്നും ഉണർത്തിയത്. അവനും റോയിയും അത്യാവശ്യം വലിയ പെട്ടിയുമായി റൂമിൽ നിന്നും ചിരിച്ചുക്കൊണ്ട് ഇറങ്ങി വരുന്നുണ്ട്. ഞങ്ങളുടെ ബാഗിന്റെ കനവും അൽപ്പം കൂടിയിയിട്ടുണ്ട്. ഇങ്ങോട്ടു വന്നപ്പോൾ ബാഗിന്റെ കനം കുറവായിരുന്നു. ഇന്നലെ നടന്ന ഷോപ്പിംഗിന്റെ ഗുണം തന്നെയാ ഇത്.

 

“ജോ, നമ്മളീ റൂം ചെക്ക് ഔട്ട് ചെയ്യാണ്. ബാഗില് എല്ലാ ഐറ്റവും ഉണ്ടോന്ന് നോക്കിയേ” മിഖി.

 

അവൻ ബാഗ് എന്റെ നേരെ നീട്ടി.

 

“നീയെല്ലാം എടുത്തു വച്ചിട്ടുണ്ടാവുമെന്ന് എനിക്കുറപ്പാടാ മുത്തേ”

 

ഞാനവന്റെ തലമുടിയിലൂടെ വിരലോടിച്ചു വിട്ടു. അവനും സന്തോഷം. അപ്പോഴാണ് ഞാൻ മറ്റേത് ഓർത്തത്.

 

“ടാ നിന്റേലിപ്പോഴും ഏറുപ്പടക്കമുണ്ടോ ??”

 

അവനെന്നെ സംശയത്തോടെ നോക്കി. എന്നിട്ട് പോക്കറ്റിൽ നിന്ന് ആ സാധനം എടുത്തു എന്റെ നേരെ നീട്ടി. ഞാനത് അപ്പോൾ തന്നെ വാങ്ങി വച്ചു.

 

“തൽക്കാലം ഇതെന്റെ കയ്യിലിരിക്കട്ടെ. ഇനി ഓടാൻ എനിക്കു വയ്യ?”

 

“അതു നോ പ്രോബ്ലം, ജോ തന്നെയിത് ജൂവൽ ചേച്ചിക്കിട്ട് പൊട്ടിച്ചോ. അതാ ശരിക്കും നല്ലത് ?”

 

“ആ, പഷ്ട് ?” റോയ്.

 

“അതിന്റെ ആവശ്യമില്ല മിഖി. അവളിനി എന്നെ ശല്യം ചെയ്താലും എനിക്കൊന്നും പറ്റാൻ പോണില്ല”

 

“ജോ, എന്താ നിന്റെ ഉദ്ദേശം ? നിനക്കെന്തോ ചേഞ്ച്‌ വന്ന പോലെ തോന്നുന്നു” റോയ്.

 

“റോയ്, നീയെന്താ നേരത്തേ പറഞ്ഞേ ? എന്നെ വീണ്ടും ജൂവൽ ശല്യം ചെയ്യാൻ വരുമെന്നോ. എന്നാ അവള് വരട്ടെടാ. മറ്റുള്ളവരെ ശല്യം ചെയ്യുന്ന കാര്യത്തില് മാസ്റ്റർ ഡിഗ്രിയെടുത്തിട്ടുള്ളവരാ ഞാനും ഈ മിഖിയും. ആ ഞങ്ങൾക്കിട്ട് വേലയിറക്കാൻ മാത്രം അവള് വളർന്നിട്ടില്ലെടാ ?”

 

ഞാൻ മിഖിയെ നോക്കി കണ്ണടച്ചു കാണിച്ചു. അവനും ഹാപ്പി?.

 

“ജോ, നിനക്കെന്താ പറ്റിയേ ? ആകെക്കൂടി ഒരു മാറ്റം വന്ന പോലെ. രാവിലെ തൊട്ട് ഞാനത് ശ്രദ്ധിക്കുന്നു?” റോയ്.

 

“ടാ, പറഞ്ഞാൽ നീ വിശ്വസിക്കില്ല. ഇന്നലെ രാത്രിയില് ഒരു അത്ഭുതം നടന്നു. I mean a wonder”

 

“വീണ്ടും ? അതെന്താ ജോ” മിഖി.

 

“അതു സർപ്രൈസാ. ആദ്യം ആ അത്ഭുതം വർക്ക് ഔട്ടായോന്ന് ചെക്ക് ചെയ്തു നോക്കട്ടെ. എന്നിട്ട് പറയാം?”

 

“ഒക്കെ, ഡീൽ ?” മിഖി.

 

“ജോ, ഇനി എന്താ നിന്റെ അടുത്ത പ്ലാൻ ?” റോയ്.

 

ഞാനൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചുക്കൊണ്ട് അവന്റെ തോളിൽ കൈ വച്ചു.

 

“മോനേ റോയ്, ഇനി കളികൾ വേറെ ലെവൽ ?”

 

തുടരും………