പതിനാറാം ? തീയാട്ട്

☀️

Sajith

Previous part

തുടങ്ങുന്നു

*★*

 

   നീലിമ്പപുരത്ത് നിന്നുള്ള സ്റ്റേറ്റ് ഹൈവേയിലൂടെ കുഞ്ഞൂട്ടനും അവൻ്റെ യമഹയും പതുക്കെ നീങ്ങികൊണ്ടിരുന്നു.

 

നേരം പത്തുമണിയോടടുക്കുന്നു. ടൗണിലെ കടകളും മറ്റും അടച്ച് വീടണയുന്ന മനുഷ്യരാണ് എങ്ങും . ചിലർ നാളത്തേക്കുള്ള തയ്യാറെടുപ്പുകളിലും. കടകൾക്കുള്ള് അടിച്ചു വാരി വൃത്തിയാക്കി കൊണ്ടിരിക്കുന്ന തൊഴിലാളി

പയ്യന്മാർ. നൈറ്റ് പെട്രോളിങ്ങിനായി ഇറങ്ങിയിരിക്കുന്ന പോലീസുകാർ.

 

എല്ലാം വീക്ഷിച്ച് കൊണ്ട് കുഞ്ഞൂട്ടൻ

മുൻപിലേക്ക് പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു. പാതകൾ പിന്നിടുന്നതിനോടൊപ്പം തന്നെ ഓർമ്മകളും ചിന്തകളും

എല്ലാം പിന്നിട്ട് പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു.

 

വീട്ടിൽ നിന്നിറങ്ങിയ ശേഷം എങ്ങോട്ടേക്ക് എന്ന ഒരു ചോദ്യം കുഞ്ഞൂട്ടന് മുൻപിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. അവൻ്റെ മനസും ശരീരവും നന്നേ തളർന്നിരിക്കുന്നു. ഒരു തീരുമാനം എടുക്കാൻ കഴിയാത്തത് പോലെ. 

 

ഇതു വരെ വീട്ടിലേക്ക് വലിഞ്ഞു കയറി ചെന്നത് പോലെയല്ല ഇനി അങ്ങോട്ട്. യാതൊരു ബന്ധവുമില്ലാത്ത ഒരു നിലയിലാണ് നിൽക്കുന്നത്. 

 

മംഗലത്തുള്ളവരൊന്നും ആരുമല്ല. ഇത്ര കാലം അച്ഛനെന്നും അമ്മയെന്നും

കൂടപ്പിറപ്പെന്നും കരുതിയവർ ആരുമല്ലാതാവുന്ന ഒരു നിമിഷം. സ്വയം ഇല്ലാണ്ടാവുന്നതിനേ കുറിച്ച് കുഞ്ഞൂട്ടൻ

ആദ്യമായി ചിന്തിച്ചത് ഇപ്പോഴായിരിക്കും.

മുൻപ് പല തവണ ഒറ്റപ്പെടലുകൾ ഏറ്റുവാങ്ങിയിരുന്നെങ്കിലും ഇപ്പൊ ആദ്യമായിട്ട് അതിൻ്റെ ഒരു ഭീകരത

മനസിലാക്കുന്നു. 

 

പക്ഷെ ഒരു കാര്യമുണ്ട് ഇനി അങ്ങോട്ട് തന്നെ തടയാൻ ആരും തന്നെയില്ല. ആരുടെ വാക്കും അനുസരിക്കണ്ട. ആരുടെയും തല്ല് കൊള്ളണ്ട. തിരിച്ചടിക്കാം…, തടയാൻ ആരും വരാൻ പോണില്ല. എന്നൊരു ചിന്തകൂടി കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ തലയിൽ കയറി തുടങ്ങിയിരുന്നു.

 

യാത്ര കുറച്ചു നേരം പിന്നിട്ട് മറ്റൊരു ടൗണിൻ്റെ തുടക്കത്തിലെത്തി . അതുവരെ ഇരുട്ടിൽ ബൈക്കിൻ്റെ ഹെഡ്ലൈറ്റ് മാത്രം കത്തിച്ചു വന്നിരുന്ന കുഞ്ഞൂട്ടന് ചുറ്റും ടൗണിലെ ഇലക്ട്രിക് പോസ്റ്റുകളിൽ കത്തിനിൽക്കുന്ന

വലിയ എൽ . ഇ . ഡി സ്ട്രീറ്റ് ലൈറ്റുകൾ നിറഞ്ഞു. അൽപ്പംകൂടി മുൻപിലേക്ക് പോയതും തുറന്നിരിക്കുന്ന ഒരു ചായക്കട കണ്ടു.

 

നേരം ഇത്ര ഇരുട്ടിയിട്ടും അത് അടച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഇരുപത്തിനാലു മണിക്കൂർ തുറന്നിരിക്കുന്ന ഒരു കടയായിരിക്കാം അത്. സമോവറും മറ്റും കടയ്ക്ക് പുറത്താണിരിക്കുന്നത്. അതിനോട് ചേർന്ന് തന്നെ ലോറിക്കാർ വണ്ടി പാർക്ക് ചെയ്ത് ചായയും മറ്റും

കുടിക്കുന്നു. അവര് കാണാനായിരിക്കും സമോവറും മറ്റും പുറത്ത് വച്ചിരിക്കുന്നത്.

 

ടൗണിലിപ്പോൾ സ്ട്രീറ്റ് ലൈറ്റിൻ്റെ വെളിച്ചവും പിന്നെ ആഹ് തുറന്നിരിക്കുന്ന ചായക്കടയിൽ കത്തികിടക്കുന്ന

ട്യൂബിൻ്റെ വെളിച്ചവും മാത്രമേയുള്ളു. 

 

വിശപ്പില്ലങ്കിലും ഒരു ചായകുടിച്ചാൽ കൊള്ളാമെന്നുണ്ട് കുഞ്ഞൂട്ടന്. അവനും ബൈക്കും കടയ്ക്ക് മുൻപിലെത്തിയപ്പോൾ ഒന്ന് സ്ലോ ആക്കി. കുറച്ച് അപ്പുറത്ത് മാറി ഒഴിഞ്ഞ ഒരു

സ്ഥലത്തേക്ക് വണ്ടി കയറ്റി സ്റ്റാൻഡിൽ നിറുത്തി വച്ചു. അവിടെ കുറച്ച് ഇരുട്ടാണ് എന്നാലും കാണാം. ചായയും പിടിച്ച് ഒന്നു രണ്ടു പേർ അവിടെ പുകച്ചു കൊണ്ട് നിൽക്കുന്നു. കുഞ്ഞൂട്ടൻ അവരെ മറികടന്ന് കടയ്ക്ക് മുൻപിലെത്തി.

 

അവടെ സമോവറിന് പിന്നിൽ കുറുകിയ ഒരു മനുഷൻ നിൽക്കുന്നു. ഏകദേശം അൻപത് വയസിന് മേലെ പ്രായം കാണും. ആർക്കൊ വേണ്ടിയുള്ള ചായക്ക് പഞ്ചസാരയിട്ട് കലക്കി കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് പുള്ളി. അത് കഴിഞ്ഞതും ചായ ചോദിച്ചവന് കൈമാറി. ആഹ് ഗ്യാപ്പിൽ കുഞ്ഞൂട്ടൻ കയറി ചായ പറഞ്ഞു.

 

“”ഏട്ടാ ഒരു സ്ട്രോങ്ങ് ചായ…””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ ശബ്ദം കേട്ട് അയാൾ അവൻ്റെ മുഖത്തേക്കൊന്ന് നോക്കി. ചുവന്ന് തടിച്ചുകിടക്കുകയാണ് മുഖത്തിലെ ചിലഭാഗങ്ങൾ. എന്ത് പറ്റി എന്ന ഭാവേനയാണ് അയാൾ കുഞ്ഞൂട്ടനെ നോക്കികൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. അവനത്

കാര്യാക്കാതെ കുറച്ചപ്പുറത്തേക്ക് മാറി നിന്നു. സമോവറിന് പിന്നിൽ നിൽക്കുന്നയാൾ ചായ തയ്യാറാക്കാൻ തുടങ്ങി. 

 

അഞ്ചുമിനിറ്റിൽ ചായ റെഡി . അത് കൈയ്യിലേക്ക് വാങ്ങുന്ന നേരത്തും കുഞ്ഞൂട്ടനെ അയാളൊന്ന് നോക്കി. എന്തോ കുറ്റം ചെയ്ത ചേലാണ് ഓരോരുത്തരുടെ ഭാവം …, കുഞ്ഞൂട്ടൻ മനസിൽ പിറുപിറുത്തു. മുഖത്തെ വെട്ടും കുത്തും കണ്ടാൽ ആരായാലും നോക്കുമെന്ന് പാവത്തിനറിയില്ലല്ലോ… 

 

അവൻ അധികനേരം അവിടെ നിന്ന് എല്ലാവരുടെയും ശ്രദ്ധപിടിച്ചു പറ്റാതെ അൽപ്പം ഇരുട്ടിലേക്ക് മാറി നിന്നു. രാത്രിയുടെ യാമങ്ങൾ നീങ്ങികൊണ്ടിരിക്കുന്നതിന് അനുസരിച്ച് നേരിയകോടമഞ്ഞ് അവിടെ ആകമാനം

നിറയാനും തുടങ്ങി. നേരിയ തണുപ്പിൽ കുഞ്ഞൂട്ടൻ തൻ്റെ കൈയ്യിലിരിക്കുന്ന ചായ ഊതി ഊതി കുടിക്കാൻ ആരംഭിച്ചു. 

 

എന്തൊക്കെയാണ് കുറച്ചു നേരം ആയിട്ട് തൻ്റെ തലയിൽ കൂടി ഓടിക്കൊണ്ടിരുന്നത്. ആലോചിച്ച് ആലോചിച്ച് ആത്മഹത്യ വരെ എത്തി. പക്ഷെ അങ്ങനെ ചിന്തിക്കണ്ട കാര്യം എന്താണ്ള്ളത്. മംഗലത്തു നിന്ന് ഇറക്കിവിട്ടു എന്ന് വിചാരിച്ച് ചാവണോ. ഒരു നിമിഷം അവൻ അപ്പൂനെ മറന്നോ. അവള് കാത്തിരിക്കും എന്നുള്ളതും കുഞ്ഞൂട്ടൻ എന്തേ മറന്നു. 

 

അവൻ്റെ ചിന്ത പിന്നെ അപ്പുവിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു. ഈ കോലത്തിൽ എന്തായാലും പുന്നയ്ക്കലേക്ക് പോവാൻ കഴിയില്ല. അപ്പൂൻ്റെ വായിലിരിക്കുന്നത് മുഴുവനും

കേൾക്കണ്ടി വരും. അപ്പൊ ചെലപ്പൊ ബേദം ചാവ് തന്നെ ആയിരിക്കും. ഇന്ദിരാമ്മ കണ്ടാൽ ചീത്തയും ഉപദേശവും കൂടി കലർന്ന് കിട്ടും. 

 

ഇന്ദിരാമ്മ….! ചെമ്പ്രയിലേക്ക് പോയാലോ…? കുഞ്ഞൂട്ടൻ ഒന്നാലോചിച്ചു. വീടിൻ്റെ ഒരു ചാവി തൻ്റെ കൈയ്യിലും ഉണ്ട്. അവിടെയാവുമ്പൊ ആരുമില്ല രണ്ട് മൂന്ന് ദിവസം നിന്നാലും വേറെ കൊഴപ്പമൊന്നുമില്ല. ഭക്ഷണം വെക്കാനുള്ളതൊക്കെ ഇണ്ടാവും ഇല്ലങ്കി വേടിക്കാം. അപ്പൂനോട് കല്ല്യാണ തിരക്കാണെന്നും പറയാം … അങ്ങനെ ചെയ്യാം.

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ ചായ കുടിച്ച് ഗ്ലാസും പൈസയും കടക്കാരനെ ഏൽപ്പിച്ചു. തിരികെ തൻ്റെ ബൈക്കി നടുത്തെത്തി. കയറി ഇരുന്ന് സ്റ്റാൻ്റെടുത്ത് സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു. നേരിയ കൊടയുള്ള റോട്ടിൽ വണ്ടിയുടെ ഹെഡ്ലൈറ്റ് തെളിഞ്ഞു. അവിടെ നിന്നും നേരെ ചെമ്പ്രയിലേക്കവൻ ബൈക്ക് പായിച്ചു.

 

***★☆★***