പതിനാറാം 👹 തീയാട്ട് {Sajith} 1512

രാത്രി അത്താഴം കഴിഞ്ഞ് തൻ്റെ കട്ടിലിൽ കിടക്കുകയാണ് കുഞ്ഞൂട്ടൻ. നെഞ്ചിൽ പറ്റി പിടിച്ചിരിക്കുന്ന മാലയിൽ വിരലുകളോടിച്ച് കൊണ്ട് ഒരു കൈ എടുത്ത് തലയ്ക്ക് പുറകിൽ വച്ചിട്ടുണ്ട്. 

 

നേരം പത്തുമണി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. കുഞ്ഞൂട്ടൻ വാതിൽ ചാരിയിരുന്നു. അത് പതുക്കെ തുറക്കുന്ന ശബ്ദം അവൻ്റെ കാതുകളിലെത്തി. കുഞ്ഞൂട്ടൻ എഴുന്നേറ്റില്ല. അവനറിയാം അത് അപ്പു ആയിരിക്കുംന്ന്. 

 

അപ്പു മുറിക്കകത്ത് കയറി വാതിൽ അകത്ത് നിന്ന് പൂട്ടി. കട്ടിലിനടുത്ത് വന്ന് പുതപ്പിനുള്ളിൽ കൂടി നുഴഞ്ഞ് കയറി കുഞ്ഞൂട്ടനോട് ഒട്ടി ചേർന്ന് കിടന്നു ഒരു കാലെടുത്ത് അവൻ്റെ കലിന് മേലെ കൂടി ഇട്ട് വലതു കൈ കൊണ്ട് കുഞ്ഞൂട്ടനെ ചുറ്റിപിടിച്ചു. 

 

തൻ്റെ കൈ കൊണ്ട് അപ്പുവിനെയും അവൻ ചുറ്റി. 

 

“”നാളെ കാലത്തെ നമ്മക്ക് നിർമാല്ല്യം തൊഴാൻ പോവ്വ്ല്ലേ…””,

 

കണ്ണുകളടച്ച് കുഞ്ഞൂട്ടനോട് ചേർന്ന് കിടന്നു കൊണ്ടവൾ ചോദിച്ചു.

 

“”നാളെയോ പോണോ…””,

 

അപ്പൂൻ്റെ നെറ്റിയിൽ മുത്തി കൊണ്ട് കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ മറു ചോദ്യം…

 

“”വാ കുഞ്ഞൂ…””,””നമ്മക്ക് കാലത്തേ പോവാം…””,

 

അപ്പു കണ്ണ് തുറന്ന് കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. അവൻ പുഞ്ചിരിച്ച് കൊണ്ട് തലയാട്ടി. അത് കണ്ട് അപ്പുവും ചിരിച്ചു. അവള് കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ മുഖം തിരിച്ച് കവിളിൽ ഒരു മുത്തം വച്ചു..

 

ആഹ് സമയത്താണ് കഴുത്തിൽ കിടക്കുന്ന മാലയവൾ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്..

 

“”നല്ല ഭംഗി ഇണ്ടല്ലോ…””,””ഇതെവിടുന്ന് കിട്ടിയതാ..””,

 

അപ്പു മാല കൈയ്യിലെടുത്ത് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. പെട്ടന്ന് തന്നെ അവള് മാല എടുത്ത പോലെ കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് തന്നെ ഇട്ടു.

 

“”ആഹ്…””,

 

“”എന്താ…””,

 

“”ഇതിനെന്ത് ചൂടാ കുഞ്ഞൂട്ടാ…””,

 

“”ചൂടോ പോടീ പൊട്ടി….””,””ഇതിൻ്റെ കല്ലിന് നല്ല തുണുപ്പാണ്…””,

 

“”തണുപ്പോ…””,””ഞാൻ കാര്യായിട്ട് പറയാ…””,””ഇതിന് നല്ല ചൂട്…””,

 

“”ഏയ് നിനക്ക് തോന്നിയതായിരിക്കും…””,””ന്നാ ഒന്നും കൂടി പിടിച്ച് നോക്ക്…””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ തന്നെ മാലയുടെ ലോക്കറ്റ് കൈയ്യിലെടുത്ത് അപ്പൂൻ്റെ നേരെ നീട്ടി. ചെറിയൊരു ഭയത്തോടെ അപ്പു ഒന്ന് നോട്ടു നോക്കി. 

 

“”ഇപ്പൊ കൊഴപ്പില്ലല്ലോ…””,””നല്ല തണുപ്പാണ്…””,

 

 “”അതന്നെ അല്ലേ ഞാനും പറഞ്ഞത്…””,

 

“”ഇനി എനിക്ക് തോന്നിയതായിരിക്കോ…””,

 

“”ചെലപ്പൊ അതായിരിക്കും…””,””നീ ഇങ്ങട്ട് വന്നേ…””,””എനിക്ക് ഒറക്കം വരണ്…””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ അപ്പൂനെ ചുറ്റി വരിഞ്ഞു. അവളവനെയും.. 

 

അപ്പുവിനെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് ഉറക്കത്തിലേക്ക് പോയി. 

 

***★***

 

കാലത്തെ മൂന്ന്മണിക്ക് ഫോണിലെ അലാറം മുഴക്കം കേട്ടാണ് അപ്പു നീച്ചത്. കുഞ്ഞൂട്ടൻ അവളേയും ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് നല്ല ഉറക്കമാണ്.. അപ്പു അവൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് കുറച്ചു നേരം നോക്കി നിന്നു. കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ ശ്വാസം പുറത്തേക്ക് കടക്കുമ്പോൾ അത് അപ്പൂൻ്റെ കഴുത്തിൽ തട്ടി ചെറുതായി ഇക്കിളിയാവുന്നു. കുറച്ചു നേരംകൂടി അവൻ്റെ കൈക്കുള്ളിൽ ഒതുങ്ങി കിടന്നു. ഇനിയും വൈകിയാൽ ചിലപ്പൊ സമയം പോവും. അപ്പു പതുക്കെ അവൻ്റെ കൈ ഒന്ന് മാറ്റി നോക്കി. അയക്കും തോറും കുഞ്ഞൂട്ടൻ വീണ്ടും വീണ്ടും അപ്പൂനെ ഇറുക്കി പിടിച്ചു. 

 

ഇവൻ ഇനി ഒറങ്ങുന്ന പോലെ കാണിക്ക എങ്ങാനും ആണോ എന്ന് അവൾക്ക് സംശയം തോന്നാതിരുന്നില്ല. അൽപം ബലം പ്രയോഗിച്ചാണങ്കിലും കൈ വിടുവിച്ച് കട്ടിലിൽ നിന്ന് അവള് ചാടി എഴുന്നേറ്റു. ഇല്ലങ്കിൽ പിന്നേം തന്നെ കുഞ്ഞൂട്ടൻ കട്ടിലിൽ പിടിച്ച് കിടത്തുമെന്ന് അവൾക്ക് അറിയാം. 

 

അപ്പു എഴുന്നേറ്റപ്പൊ കുഞ്ഞൂട്ടന് കൈയ്യിൽ കിടന്ന എന്തോ ഒന്ന് നഷ്ട്ടപ്പെട്ടത് പോലെ കട്ടിലിൽ കൈ കൊണ്ട് പരതി. അത് കണ്ട് വായ പൊത്തിപ്പിടിച്ച് അപ്പു ഒന്ന് ചിരിച്ചു. എന്നിട്ട് അവന് ചുറ്റിപിടിക്കാനായി തലവെച്ചു കിടന്ന തലേണ എടുത്ത് കൈക്ക് താഴെ വച്ച് കൊടുത്തു. അതിൽ അപ്പൂൻ്റെ മുടിയുടെ മണം പറ്റി പിടിച്ചിരിക്കാണ്. കുഞ്ഞൂട്ടൻ തൻ്റെ മുഖത്തേക്കടുപ്പിച്ച് ആഞ്ഞ് ശ്വാസം ഉള്ളിലേക്കെടുത്തു. ശ്വാസത്തിനോടൊപ്പം അവളുടെ മണവും അതിൽ കലർന്നിരുന്നു. 

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ പ്രാന്ത് കണ്ട് അപ്പു തലയിൽ കൈവച്ച് പോയി. ഇനി നിന്നാൽ ശരിയാവാത്തത് കൊണ്ട് അവള് വേഗം മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. 

 

അരമണിക്കൂർ കൊണ്ട് കുളിയെല്ലാം കഴിഞ്ഞ്. കറുത്ത കരയുള്ള ഒരു വെള്ള സാരിയുടുത്ത് അപ്പു കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ മുറിയിലേക്ക് വന്നു. മുടി ഉണങ്ങാനായിട്ട് ഒരു തോർത്ത് വച്ച് പൊതിഞ്ഞിരിന്നു. കൈയ്യിൽ മഷിയും പിടിച്ചാണ് മുറിയിലേക്ക് കയറി വന്നത്. കുഞ്ഞൂട്ടൻ അപ്പഴും എഴുന്നേറ്റിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല. 

 

അപ്പു തൻ്റെ മുടിയിൽ കെട്ടി വെച്ചിരുന്ന തോർത്ത് തലയിൽ നിന്നും എടുത്തു. എന്നിട്ട് കട്ടിലിനടുത്ത് വന്ന് മുടിയിൽ തോർത്ത് വച്ച് ഒന്ന് കുടഞ്ഞു. അതിൽ നിന്ന് വീണ വെള്ള തുള്ളികൾ കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് വന്നു വീണു. ഉറക്കം പാതിവഴിയിൽ മുടങ്ങിയ ഈർഷയോടെ അവനൊന്ന് കണ്ണ് തുറന്നു. 

 

കണ്ണ് തുറന്ന പാടെ കാണുന്ന കാഴ്ച്ച കണ്ണാടിക്ക് മുൻപിൽ തിരിഞ്ഞു നിന്ന് കണ്ണെഴുതി കൊണ്ടിരിക്കുന്ന അപ്പുവിനെയാണ്. നനഞ്ഞ മുടിയിൽ നിന്നും വെള്ള തുള്ളികൾ ഇറ്റി ഇറ്റി പുറത്തേക്ക് വീഴുന്നുണ്ട്.

 

“”ആഹ് നീ എങ്ങടാ കാലത്തേ തന്നെ…””,

 

തലേണയിൽ ചുറ്റിപിടിച്ച് കൊണ്ട് കണ്ണടച്ച് കുഞ്ഞൂട്ടൻ ചോദിച്ചു.

 

“”അത് കൊള്ളാം ഞാൻ മാത്രല്ല നമ്മള് രണ്ടാളും പോവാണ്…””,””നിർമാല്യം തൊഴാൻ…””,””ഞാനിന്നലെ പറഞ്ഞത് മോൻ മറന്നോ…””,

 

“”ഓഹ് അങ്ങനൊന്ന്ണ്ട്ല്ലേ…””,””നമ്മക്ക് നാളെ പോയാ മതിയോ അപ്പൂ…””

 

“”ദേ കുഞ്ഞൂട്ടാ…””,””ഇന്നലെ പറഞ്ഞതാ പോവാന്ന് ഇനി വാക്ക് മാറര്ത്…””,

 

ഒരു കുറുമ്പോടെ പരിഭവം കാട്ടി അപ്പു കുഞ്ഞൂട്ടന് അടുത്തേക്ക് വന്നു…

 

“”പോവാ അപ്പൂസേ…””,””നീ ഇങ്ങട്ട് വാ കൊറച്ചേരം ഇവടെ കെടക്ക് എന്നിട്ട് പോവാ…””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ കട്ടിലിൽ കിടന്ന് കൊണ്ട് തന്നെ അപ്പൂൻ്റെ കൈ പിടിക്കാൻ ആഞ്ഞു. പക്ഷെ കിട്ടിയില്ല അവള് വേഗം മാറി കളഞ്ഞു…

 

“”അത് വേണ്ട….””,””കെടത്തൊക്കെ ഇനി നിർമ്മാല്ല്യം തൊഴുതിട്ട് മതി…””,””നീക്ക് ഇല്ലേ തലേകൂടി ഞാൻ വെള്ളം കോരി ഒഴിക്കും…””,

 

“”കൊറച്ചേരം കൂടി…””,

 

“”ഇല്ല…””,””ഒരു കൊറച്ചേരവും ഇല്ല നീക്ക്…””,””നീക്ക്…””,

 

നിവർത്തിയില്ലാതെ കുഞ്ഞൂട്ടൻ എഴുന്നേറ്റു. അരക്ക് കൈ കുത്തി മുന്നിൽ നിൽക്കാണപ്പു. അവൻ കട്ടിലിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു. അപ്പു അവൻ്റെ തോളിലേക്ക് തോർത്തിട്ട് കൊടുത്തു.  എന്നിട്ട് ഉന്തിതള്ളി ബാത്ത്റൂമിൽ കയറ്റി വിട്ട് പകുതിക്ക് വച്ച് നിറുത്തിയ കണ്ണെഴുത്ത് തുടർന്നു.

 

*☆*