പതിനാറാം 👹 തീയാട്ട് {Sajith} 1512

വൈജയന്തി പുരം.

*☆*

 

വൈകിട്ട് രുഗ്മിണി നേരത്തേ ജോലികഴിഞ്ഞ് ടെസ്റ്റൈൽസിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി. പാറൂനെ സ്കൂളിൽ നിന്ന് കൂട്ടാമെന്ന് കാലത്തേ പറഞ്ഞിരുന്നു. കണ്ടില്ലങ്കി മോള് പേടിക്കും എങ്ങോട്ടും പോവുകയുമില്ല…

 

രുഗ്മിണി വൈജയന്തി കവലയിൽ നിന്ന് കുറച്ച് മിഠായികളും വാങ്ങി നടന്ന് സ്കൂളിനടുത്തേക്ക് എത്തികൊണ്ടിരുന്നു. അൽപ്പം ദൂരത്തു നിന്നേ സ്കൂളിലെ പഴയ ഇരുമ്പ് കഷ്ണത്തിൽ പിയൂൺ നാരായണൻ ദണ്ഡ് കൊണ്ട് അടിക്കുന്ന ശബ്ദം മുഴങ്ങി കേട്ടു കൊണ്ടിരുന്നു. കൂട് തുറന്നു വിട്ട ആട്ടിൻ പറ്റത്തേ പോലെ കുട്ടികൾ സ്കൂൾ ഗെയ്റ്റ് കടന്ന് പുറത്തേക്ക് ഓടി ഇറങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു. രുഗ്മിണിയെ കടന്ന് കുട്ടികൾ തങ്ങളുടെ കൂടണയാനോ മൈതാനങ്ങളിൽ കളിക്കുന്നതിനോ വേണ്ടി പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു. അതിനിടയിൽ പുഷ്പ്പ ചേച്ചിയുടെ മക്കളെയും രുഗ്മിണി കണ്ടു. അവരോട് പാർവ്വതിയെ കുറിച്ച് അന്വേഷിച്ചപ്പോൾ അമ്മയെ കാത്ത് അവിടെ തന്നെ നിൽക്കുന്നുണ്ടെന്ന് മറുപടി ലഭിച്ചു. 

 

രുഗ്മിണി കുട്ടികൾക്കിടയിലൂടെ സ്കൂൾ ഗെയ്റ്റ് ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. എല്ലാ കുട്ടികളും ഒഴിഞ്ഞ് പോയപ്പോൾ രുഗ്മിണിക്ക് കാണാനായി. പാർവ്വതി അമ്മയേയും പ്രതീക്ഷിച്ച് ഗെയ്റ്റിന് സമീപം ചുറ്റിലും നോക്കി കൊണ്ട് നിൽക്കുന്നു. മോളെ ഒന്നെടുക്കാൻ രുഗ്മിണിക്ക് ധൃതിയായി. അവൾ വേഗം മോൾക്കടുത്തേക്ക് നടന്നു. 

 

പക്ഷെ അപ്രതീക്ഷിതമായിട്ടായിരുന്നു അത് സംഭവിച്ചത് ഒരു പഴയമോഡൽ മാരുതി കാർ രുഗ്മിണിക്കും പാർവ്വതിക്കും ഇടയിൽ കൊണ്ട് നിറുത്തി. അതിക സമയമില്ല കണ്ണു ചിമ്മി തുറക്കുന്ന നേരം. അതിനുള്ളിൽ കാറ് അവിടെനിന്നും മുന്നിലേക്ക് കുതിക്കുകയും ചെയ്തു. 

 

കാറ് പോയി കഴിഞ്ഞതും പാർവ്വതി നന്നിടം ശൂന്യമായിരിക്കുന്നു. രുഗ്മിണി ഓടി ചെന്ന് അവിടെയെല്ലാം നോക്കി. ഇല്ല മോളെ അവിടെ ഒന്നും കാണുന്നില്ല. രുഗ്മിണിയുടെ ശ്രദ്ധ കുറച്ചകലെയായി പൊയ്ക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന കാറിൽ പതിഞ്ഞു. കാറിൻ്റെ പുറകിലെ ചില്ലിൽ കൈയ്യിട്ടടിക്കുന്ന പാർവ്വതി. അവളുടെ വായ ആരോ മൂടി വച്ചിരിക്കുന്നു. 

 

രുഗ്മിണിക്ക് എന്തു ചെയ്യണമെന്ന് ഒരു പിടിയുമില്ല. കൈയ്യിൽ പാർവ്വതിക്കായി വാങ്ങിയിരുന്ന മിഠായി പൊതി രുഗ്മിണി വലിച്ചെറിഞ്ഞ് കാറിന് പിന്നാലെ പാഞ്ഞു. അലറി കരഞ്ഞു കൊണ്ടാണവൾ പായുന്നത്. സ്കൂളിനടുത്ത് കണ്ടു നിന്നവരെല്ലാം രുഗ്മിണി കാറിന് പിന്നാലെ ഓടുന്നത് നോക്കി നിന്നു. 

 

കാറ് ദൂരേക്ക് പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു. രുഗ്മിണിക്ക് ഓടിയെത്താൻ ഒക്കു മായിരുന്നില്ല. എങ്കിലും അവൾ പിന്നാലെ ഓടി. ഓടി വായിൽ നിന്ന് വെള്ളം വരാൻ തുടങ്ങി കിതച്ചു കൊണ്ട് പിന്നയും കുറച്ചു ദൂരം മുന്നോട്ടേക്ക് ഓടി. കാറ് കണ്ണിൽ നിന്ന് മറയുന്നത് വരെ രുഗ്മിണിയുടെ കാലുകൾ ചലിച്ചു. കാറ് കണ്ണിൽ നിന്ന് മറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഇനി ഓടിയാൽ കിട്ടില്ല ആരാ മോളെ കൊണ്ടു പോയത്. നരേന്ദ്രൻ തന്നെ ആഹ് ദുഷ്ട്ടനേ അത് ചെയ്യൂ… രുഗ്മിണിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു വന്നു. മോളെ നഷ്ടമാവാൻ പോവുന്നത് പോലെ തോന്നുന്നു. ആരോ ഉള്ളിൽ വന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു പാറുകുട്ടിയെ അവര് കൊല്ലുമെന്ന്. നിസഹായതയോടെ രുഗ്മിണി മൺപാതയിൽ മുട്ടുകുത്തി ഇരുന്നു. ഉറക്കെ അലറി കരഞ്ഞു. 

 

അവളുടെ അലറലിനൊപ്പം ആകാശത്ത് ഒരു മിന്നൽ പിണർ രൂപപ്പെട്ടു. രുഗ്മിണിയിലും ശബ്ദത്തിൽ അത് ഗർജിച്ചു. കണ്ടു നിന്ന ചിലർ രുഗ്മിണിയേയോ പാറുവിനെയോ രക്ഷിക്കാൻ മുതിർന്നില്ല. ആരും ആഹ് പെഴച്ചു നടക്കുന്നവരെ സഹായിക്കില്ല എന്ന് എല്ലാവർക്കും അറിയുന്ന കാര്യം തന്നെയാണ്. 

 

ആകാശത്ത് കാർമേഘങ്ങൾ ഇരുണ്ട് കൂടി വന്നു. പെട്ടന്നാണങ്ങിനെ സംഭവിച്ചത്. അത്ര നേരം ആദിത്യൻ ജ്വലിച്ച് നിൽക്കുക തന്നെയായിരുന്നു. രുഗ്മിണിയുടെ കണ്ണീരിനൊപ്പം മേഘങ്ങളും കരഞ്ഞു തുടങ്ങി. വൈജയന്തിയെ നനച്ച് കൊണ്ട് ശക്തമായൊരു മഴ മണ്ണിലേക്ക് പതിച്ചു. ആകാശത്ത് നിന്ന് മേഘങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് പെയ്തിറങ്ങി. ജലകണങ്ങൾ കൂട്ടത്തോടെ മണ്ണിലേക്കിങ്ങനെ ഇറങ്ങി വന്നു കൊണ്ടേയിരുന്നു. 

 

*☆*

 

സ്രാവണോടൊപ്പം വൈകിട്ട് ഓരോ ചായ കുടിക്കാൻ വേണ്ടി വയലോരത്തെ ചെറിയ ചായക്കടയിലേക്ക് വന്നതായിരുന്നു കുഞ്ഞൂട്ടൻ. ഓരോ ചായയും കുടിച്ച് പാടത്തെ കതിരുകൾ കൊത്താൻ വരുന്ന തത്തകളെ നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു കുഞ്ഞൻ സ്രാവൺ പുകയൂതി വിടുന്നു. 

 

പെട്ടന്ന് ശക്തമായൊരു ഇടി മുഴക്കം കേട്ടു. കുഞ്ഞൂട്ടൻ പേടിച്ച് പോയി. പെട്ടന്ന് മുഴങ്ങുകയും അതിൻ്റെ ശക്തി അത്രത്തോളവും ഉണ്ടായിരുന്നു. 

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ ആകാശത്തേക്ക് ഒന്ന് തല ഉയർത്തി നോക്കി. കാർമേഘങ്ങൾ മൂടുന്നു. 

 

“”ടാ ഒരു മഴയ്ക്കുള്ള കോള്ണ്ട്ട്ടോ…””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ സ്രാവണോട് പറഞ്ഞു. 

 

“”ഏയ് ഇത് ചുമ്മാ…””,””പെയ്യില്ല….””,

 

സ്രാവൺ പറഞ്ഞ് നാക്ക് വായിലിടലും ഒരു തുള്ളി കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ കവിളിൽ വന്ന് വീണു. പിന്നാലെ ഒരിരമ്പലോടെ മഴ ആർത്തു വന്നു. 

 

“”ടാ ഓടിക്കോ മഴ വരുന്നുണ്ട്…””,

 

ചായയുമായി കുഞ്ഞൂട്ടൻ കട ലക്ഷ്യമാക്കി മുന്നിൽ ഓടി. വലിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന സിഗരറ്റ് നിലത്തേക്കിട്ട് അതിൻ്റെ തല കാല് വച്ച് ചവിട്ടി അരച്ചശേഷം കുഞ്ഞൂട്ടന് പിന്നാലെ സ്രാവണും ഓടി കടയിൽ കയറി. അവര് കടയിലേക്ക് കയറലും മഴ ശക്തിയായി പെയ്യാൻ ആരംഭിച്ചു. 

 

“”ചേ മുഴുവൻ വലിക്കാൻ പറ്റിയില്ല…””,

 

സിഗരറ്റ് കളഞ്ഞ സങ്കടത്തിൽ സ്രാവൺ പറഞ്ഞു. 

 

“”മുഴുവൻ തീർത്തിട്ട് പോന്നാമതിയായിരുന്നെടാ…””,

 

“”ഹി ഹി ഹി…””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടനും സ്രാവണും മഴനോക്കി നിന്ന് തന്നെ ചായ കുടി തുടർന്നു. 

 

അവരുടെ മുൻപിലേക്ക് തലയിലൂടെ ടാർപ്പോളിൻ പുതച്ച് ഒരു കവറും പിടിച്ച് ചാലകടയിലെ സഹായി ആയി നിൽക്കുന്ന പയ്യൻ കടന്നു വന്നു. കടയിലേക്ക് ആവശ്യമായ പഞ്ചസാരയോ മറ്റൊ വാങ്ങാൻ കവല വരെ പോയതായിരുന്നു അവൻ. മഴനനഞ്ഞ് കയറി വരുന്ന കണ്ടപ്പഴേ അവന് കടന്നു പോവാനായി കുഞ്ഞൂട്ടനും സ്രാവണും വഴി മാറി കൊടുത്തു. 

 

“”നീ പഞ്ചസാര ഒണ്ടാക്കാൻ പോയതാണോ…””,””എത്ര നേരം ആയി കാക്ക്ണു…””,

 

പയ്യൻ എത്തിയതും കടക്കാരൻ അവനെ ശകാരിച്ചു.

 

“”ഒന്നും പറയണ്ട ചേട്ടാ…””,””ആഹ് പെഴയില്ലേ രുഗ്മിണി.. .””,””അതിന്റെ കൊച്ചിനെ ആരാണ്ട് പിടിച്ചോണ്ട് പോയി…””,””ഞാൻ വരുന്ന വഴിക്കായിരുന്നു സംഭവം…””,””അത് അവടെ കെടന്ന് കരഞ്ഞ് ആകെ ബഹളം…””,””അത് നോക്കി നിന്നപ്പളാ മഴ പെയ്തെ…””,

 

“”കണീകണ്ട പെണ്ണുങ്ങളെ വായി നോക്കി നടക്കാ അവൻ…””,””കൊണ്ടോയി വെക്കടാ അകത്ത്…””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ അവൻ്റെ സംസാരം കേട്ടു. രുഗ്മിണിയുടെ കൊച്ചെന്ന് പറയുമ്പോൾ പാർവ്വതിയല്ലേ… ദൈവമേ പർവ്വതിയെ ആണോ പിടിച്ചോണ്ട് പോയത്…

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ കുടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ഗ്ലാസ് വേഗം ടേബിളിൽ വച്ച് ഓടി പയ്യനടുത്തേക്ക് വന്നു.

 

“”ടാ ആരാ…””,””ആരാ കൊണ്ടോയത്…””,

 

അവൻ്റെ കുത്തിന് പിടിച്ച് കുഞ്ഞൂട്ടൻ ചോദിച്ച്..

 

“”എനിക്കറിയില്ല ചേട്ടാ…””,””ഒരു കാറിലാ കൊണ്ടോയത്…””,””ഈ നാട്ടുകാരായിരിക്കില്ല….””,

 

“”മോനെ അവനെ വിട്…””,

 

കടക്കാരൻ വേഗം കുഞ്ഞൂട്ടനും പയ്യനും ഇടയിൽ കയറി തടനിന്ന് പിടിച്ച് മാറ്റി…

 

“”അല്ലേലും അവക്കിത് വേണം മോനേ…””,””വല്ലാത്ത അഹങ്കാരം ആയിരുന്നു…””,””നരേന്ദ്രൻ മൊതലാളിയെ പറ്റി തോന്നിവാസമൊക്കെ പറഞ്ഞ് നടന്നില്ലേ…””,””അവക്കിത് കിട്ടണം…””,

 

“”പോടോ….””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ അയാളെ തറപ്പിച്ചൊന്ന് നോക്കി കൊണ്ട് കടയിൽ നിന്നും വെളിയിലേക്ക് ഓടി ഇറങ്ങി. മഴനല്ല തകർത്തു പെയ്യുകയാണ്. സ്രാവൺ പിടിച്ച് വയ്ക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും സാധിച്ചില്ല. കുഞ്ഞൂട്ടൻ മഴയിലൂടെ ഓടി കുറച്ചപ്പുറത്ത് മാറ്റി വച്ചിരുന്ന ബൈക്കിലേക്ക് ചാടി കയറി. ചാവി ഇട്ട് വേഗം സ്റ്റാർട്ടാക്കി. ആക്സിലേറ്റർ തിരിച്ചതും ബൈക്ക് മഴയെ വകഞ്ഞുമാറ്റി കുതിച്ചു പാഞ്ഞു… 

 

***☆★☆***