പതിനാറാം 👹 തീയാട്ട് {Sajith} 1512

ചാലിയാർ ആശുപത്രി…

*★*

 

നേരം രാത്രി പത്ത് മണിയായി. ആനന്ദിനെ ഭക്ഷണം കഴിപ്പിച്ച ശേഷം അശ്വിൻ ഒന്ന് പുകയ്ക്കാനായി ആശുപത്രിക്ക് വെളിയിലിറങ്ങി. ഗേറ്റ് കടന്ന റോഡിലിറങ്ങി രണ്ട് ഭാഗത്തേക്കും നോക്കി. കുറച്ചകലെയായി ഒരു ചായക്കട തുറന്നിരിക്കുന്നു. വളരേ ചെറുത് ഒരു പെട്ടികടയോളം വലുപ്പമേയുള്ളു. അശ്വിൻ അത് ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. 

 

റോഡിലൊന്നും ആരും ഇല്ല. ആശുപത്രിയിൽ കിടക്കുന്ന ഉറ്റവരും മറ്റും വഴിയരുകിൽ കാറ് പാർക്ക് ചെയ്ത് അതിനകത്ത് കിടന്നുറങ്ങുന്നു. അശ്വിൻ അവിടെ നിന്നെല്ലാം നടന്ന് കടയുടെ മുൻപിലെത്തി. 

 

ഒരാൾ മാത്രമേ അതിലുള്ളു. അത്യാവശ്യം പ്രായമായ ഒരു മനുഷൻ.

 

“”ചേട്ടാ ഒരു ചായ…””,

 

അശ്വിൻ അയാളോട് പറഞ്ഞു. വന്ന് ചിരിച്ച് തലയാട്ടി കൊണ്ടയാൾ അശ്വിനായി കടുപ്പത്തിൽ ഒരു ചായ ഉണ്ടാക്കി കൊടുത്തു. അതിൻ്റെ പൈസ കൊടുത്ത് കടയ്ക്ക് മുൻപിൽ നിന്നൽപ്പം മാറി നിന്നു. 

 

സ്ട്രീറ്റ് ലൈറ്റിൻ്റെയും കടയുടെ ചെറിയ ടൂബ് വെളിച്ചത്തിൻ്റെയും കണ്ണിൽ പെടാതെ അൽപം ഇരുട്ടിലേക്ക് നിന്നു. പോക്കറ്റിൽ നിന്ന് തൻ്റെ മാൾബറോ പായ്ക്കറ്റെടുത്തു. അതിൻ്റെ ക്യാപ്പ് ഒരു വിരല് വെച്ച് തുറന്നു. എന്നിട്ടൊരു സിഗരറ്റ് പല്ലുകൊണ്ട് കടിച്ചെടുത്ത് ചുണ്ടിലേക്ക് വച്ചു. സിഗരറ്റ് തിരികെ പോക്കറ്റിൽ തന്നെ വച്ചു. ശേഷം അടുത്ത പോക്കറ്റിൽ നിന്ന് ഒരു സ്റ്റീൽ റീഫിൽ ലൈറ്റർ എടുത്ത് കത്തിച്ചു. പതുക്കെ മാർബറോയുടെ തുമ്പിൽ തിരിനാളം തട്ടിച്ചു. അടുത്ത നിമിഷം മാൽബറോയുടെ അറ്റം ചുവന്നു. ഒന്ന് അകത്തേക്ക് വലിച്ച് പുറത്തേക്ക് പുകയൂതി വിട്ടു. ലൈറ്റർ തിരികെ പോക്കറ്റിലിട്ടു. 

 

ഒരു കൈയ്യിൽ ചായയും ചുണ്ടിൽ മാൽബറോയും. അശ്വിൻ്റെ രണ്ട് പഫ് കഴിയുമ്പൊ ചായ തീർന്നിരുന്നു. അവൻ ഗ്ലാസ് തിരികെ കടയിൽ കൊടുത്ത് വീണ്ടും കുറച്ചപ്പുറപ്പ് ഇരുട്ടിലേക്ക് മാറി നിന്നു. ഒരു പഫ് കൂടി എടുത്തു കഴിഞ്ഞ് പോക്കറ്റിൽ നിന്ന് ഫോണെടുത്തു. 

 

അതിൽ നിന്ന് ഒരു കോൺടാക്ട് തപ്പി എടുത്തു. ‘റോഹൻ മംഗളൂർ…’

 

അശ്വിൻ അതിലേക്ക് വിളിച്ച് നോക്കി. രണ്ട് റിംങിന് ശേഷം അപ്പുറത്ത് കോൾ റിസീവായി.

 

“”നാളെ ഒരു പണിയിണ്ട്…””,””നാലാള് മതി…””,

 

“”ഷോട്ടാണോ…””,

 

“”ഷോട്ടിന് എനിക്ക് നിങ്ങടെ സഹായം വേണ്ട…””,””ഒന്ന് പെരുമാറണം…””,

 

അത്ര പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞതും മറുതലയ്ക്കൽ കോൾ കട്ടായി. അശ്വിൻ ഒരു ചിരിയോടെഫോൺ തിരികെ പോക്കറ്റിലിട്ടു. 

 

അശ്വിൻ ഇപ്പൊ വിളിച്ചത്  മംഗലൂർ വച്ച് കിട്ടിയ ഒരു പരിചയക്കാരനെയാണ്. ആളൊരു ബ്രോക്കറാണ്. എന്തു വിധ ഡീലിംങ്സും ഏറ്റെടുത്ത് തരപ്പെടുത്തി കൊടുക്കുന്ന ഒരു ഇടനിലക്കാരൻ. 

 

നാളെ ആളുകൾ വലുമെന്ന് അശ്വിന് ഉറപ്പായിരുന്നു. അവൻ സിഗരറ്റ് വലിച്ച് കഴിഞ്ഞ് ബാക്കി വന്ന ഫിൽറ്റർ നിലത്തിട്ട് ചവിട്ടി അതിൻ്റെ തുമ്പിലെ തീ കെടുത്തി. ശേഷം തിരികെ ആശുപത്രിയിലേക്ക് നടന്നു. 

 

ശേഖരനോട് ആളെ ഏർപ്പാടാക്കിയതും മറ്റും പറയണോ എന്ന് അശ്വിൻ ഒന്ന് ആലോചിച്ചു. പിന്നെ വേണ്ടെന്ന് വച്ചു. അച്ഛനറിഞ്ഞാൽ അവന് സ്വയം ഒന്നും ചെയ്യാനൊക്കില്ല. എല്ലാത്തിലും കയറി എടപെടും. ഇത് താൻ സ്വന്തമായി ചെയ്ത് കണിച്ച് കൊടുക്കണം എന്ന മനോഭാവമായിരുന്നു അശ്വിന്.

 

***★☆★***