പതിനാറാം 👹 തീയാട്ട് {Sajith} 1512

നേരിയ തണുപ്പുണ്ട്.. കോടയിറങ്ങുന്ന സീസണായത് കൊണ്ടാണ് തണുപ്പ്. കാലവർഷം തുടങ്ങുന്നതിന് മുൻപും കാലവർഷം അവസാനിച്ചതിന് ശേഷവും നല്ല രീതിക്ക് കോടമഞ്ഞിറങ്ങി ചുറ്റുമങ്ങനെ പടർന്നു കിടക്കും..

 

കുഞ്ഞൂട്ടനും അപ്പുവും വീടിൻ്റെ വാതിൽ പുറത്തു നിന്ന് പൂട്ടി മുറ്റത്തേക്കിറങ്ങി. സ്വർണ്ണനിറത്തിൽ പ്രകാശിച്ചങ്ങനെ കിടക്കുന്ന മൂന്നാല് ഫിലമെൻ്റ് ബൾബുകൾ മാത്രമാണ് മുറ്റത്ത് വെളിച്ചം നൽകുന്നത്. അവർ ക്ഷേത്രം ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. അപ്പു ആണ് മുന്നിൽ നടക്കുന്നത് പിന്നാലെ കുഞ്ഞൂട്ടനും. ഫിലമെൻ്റ് ബൾബുകളുടെ പ്രകാശം കാണുന്നതുവരെ ദൂരത്തേക്ക് നടന്നു ശേഷം ഫോണിലെ ഫ്ലാഷ്ലൈറ്റ് ഓണാക്കി യാത്ര തുടങ്ങി. കുഞ്ഞൂട്ടൻ അപ്പുവിന് പിന്നിൽ മടിച്ച് മടിച്ചാണ് നടക്കുന്നത്. അതവൾക്ക് മനസിലായത് കൊണ്ട് കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ കൈയ്യിൽ കോർത്ത് പിടിച്ച് മുൻപിലേക്ക് വലിച്ചു കൊണ്ട് നടന്നു. 

 

അൽപം മുന്നോട്ടേക്ക് പോയപ്പോൾ എതിരെ ഒരു കാള വണ്ടി വരുന്നത് കണ്ടു കുഞ്ഞൂട്ടനും അപ്പുവും പാതയ്ക്കരികിലേക്ക് ഒതുങ്ങി നിന്നു. വണ്ടി അവർക്ക് മുൻപിലൂടെ കടന്നു പോയി. നേരെയുള്ള വഴിയിലൂടെ യാത്ര പോവുന്നത് കൊണ്ട് ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് ഇങ്ങനെ മോട്ടറ് വയ്ക്കാത്ത വണ്ടികളും മറ്റും കടന്നു പോയ് കൊണ്ടിരുന്നു. 

 

നിർമാല്യത്തിന് നടതുറക്കുന്നതിന് തൊട്ടു മുൻപ് അവർ ക്ഷേത്ര പരിസരത്തെത്തി. ക്ഷേത്ര മതിലിന് പുറത്തുള്ള ചായ പീടിയ തുറക്കുന്നതിനുള്ള തയാറെടുപ്പിലാണ് അവിടുത്തെ ചേട്ടൻ. തലേന്ന് കഴുവി വച്ച സമോവറും മറ്റും സ്റ്റൗവിലേക്ക് കയറ്റി വയ്ക്കുന്നു. നേരത്തേ ഉണ്ടാക്കിവച്ച എണ്ണ പലഹാരങ്ങളും മറ്റും എടുത്ത് ചില്ലലമാരയ്ക്കകത്ത് കയറ്റുന്നു. ഇടിയപ്പം ഓരോന്നോരോന്നായി അലമാരയിലടുക്കുന്നു. സഹായത്തിനായി അയാളുടെ ഭാര്യയാണുള്ളത്. അവർ രണ്ടു പേരും പലഹാരങ്ങളെല്ലാം എടുത്ത് വയ്ക്കുന്നു. കുഞ്ഞൂട്ടനും അപ്പുവും അവരെ മറികടന്ന് പോരുമ്പോൾ കടയിലേക്കുള്ള പാലു കൊണ്ട് ഒരു പയ്യൻ അവിടേക്ക് വന്നു. 

 

ക്ഷേത്രപരിസരത്ത് മാത്രം ട്യൂബുകൾ കത്തികിടക്കുന്നു. മരകൊമ്പിലിരുന്ന് ഒരു കുയിലിൻ്റെ നീട്ടിയുള്ള കൂവൽ ശബ്ദം മാത്രമേ കേൾക്കുന്നുള്ളു. അതിനെ മറി കടന്നു കൊണ്ട് ഉച്ചത്തിൽ ശങ്കൊലി ഉയർന്നു. ഭഗവതിയുടെ പള്ളിയുറക്കം കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

 

കുഞ്ഞൂട്ടനും അപ്പുവും ചുറ്റു മതില് കടന്ന് ശ്രീകോവിലിന് മുൻപിലെത്തി. ശാന്തിക്കാരൻ നടതുറന്നിട്ടിട്ടുണ്ട്. ഭഗവതിയെ ചാർത്തിയ മാലയും അലങ്കാരങ്ങളുമെല്ലാം അഴിച്ചിളക്കി മാറ്റി കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അപ്പു നടയ്ക്കൽ കൈ കൂപ്പി കൊണ്ട് നിന്നു….., കൂടെ കുഞ്ഞൂട്ടനും. അഭിഷേകത്തിന് ശേഷം വീണ്ടും നടയടച്ചു. പിന്നുള്ള ചടങ്ങുകൾക്കായി അപ്പു നിന്നില്ല. എന്തോ ഇന്നലെ കുഞ്ഞൂട്ടനെയും കൂട്ടി നിർമാല്യം തൊഴണമെന്ന് ഒരാഗ്രഹം അതിന്റെ പുറത്ത് വന്നു അത്രേയുള്ളൂ. 

 

കുഞ്ഞൂട്ടനെ വിളിച്ചവൾ ക്ഷേത്രത്തിനോടടുത്തുള്ള കാവിലെ നാഗ പാലയ്ക്ക് ചുവട്ടിൽ പോയിരുന്നു. അതിന്റെ അക്ഷയ ഗന്ധം അന്നൊരിക്കൽ കുഞ്ഞൂട്ടന് കിട്ടിയത് പോലെ അപ്പുവിലേക്കും ഇറങ്ങി വന്നു. അപ്പു കണ്ണുകളടച്ച് ആസ്വധിച്ച് അതിനെ ശ്വസിച്ചു.

 

“”കുഞ്ഞൂട്ടാ…””,””എന്ത് രസാലേ ഈ മണം…””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടന് നേരത്തേ പരിചയമുള്ളത് കൊണ്ട് അവൻ ഗന്ധത്തിലേക്ക് ശ്രദ്ധിച്ചില്ല അത് ആസ്വദിക്കുന്ന പെണ്ണിലായിരുന്നോ ശ്രദ്ധ മുഴുവൻ. ആഹ് നിമിഷം കുഞ്ഞൂട്ടന് താൻ മംഗലത്തുകാരുടെ ആരുമല്ലെന്ന് അപ്പുവിനോട് പറഞ്ഞാലോ എന്നൊരാലോചന ഉള്ളിലുദിച്ചു. അവളത് എങ്ങനെ എടുക്കുമെന്ന് അവന് നിശ്ചയവുമില്ല. ഇവടെ എല്ലാവരും അറിഞ്ഞാൽ ചിലപ്പൊ അപ്പു തനിക്ക് നഷ്ടമായേക്കും അത് കൊണ്ട് പറയാതിരിക്കണോ…? ഇനി പറഞ്ഞില്ലങ്കിൽ ഒരു ദിവസം എല്ലാവരും സത്യം തിരിച്ചറിയും അങ്ങനെ സംഭവിച്ചാൽ ഒരു നുണയനൊ ചതിയനോ ഒക്കെ ആവില്ലേ… ആരുമല്ലെന്ന കാര്യം മറച്ചുവച്ച് ഇവർക്ക് മുൻപിൽ അഭിനയിച്ചതാണെന്ന് പറയില്ലേ.. പറയും. അങ്ങനെ വരരുത്. അപ്പു സത്യം അറിയണം. അവളിലൂടെ പുന്നക്കലുകാരും അറിയണം. നല്ലൊരു സന്ദർഭത്തിൽ പറയാമെന്ന് തീരുമാനിച്ച്

 

“”അപ്പൂ ഞാനിന്നലെ ചെമ്പ്ര പോയിരുന്നു അവടെന്ന് ഒരു വയസായ അമ്മ തന്നതാണ് ഈ മാല…””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ തൻ്റെ കഴുത്തിലെ മാല പൊക്കികാണിച്ചു. 

 

“”വയസായ അമ്മയോ…””,””പേരറിയോ…””,

 

“”പേര്…””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടനൊന്ന് ആലോചിച്ചു.

 

“”ആഹ് ജാനു അമ്മ എന്ന് വിളിച്ചോളാനാ പറഞ്ഞെ…””,””പേരായിട്ടൊന്നും പറഞ്ഞില്ല…””,

 

“”ജാനു അമ്മയോ…””,””എൻ്റെ പരിചയത്തിൽ ചുങ്കത്തറ അങ്ങനൊരാളില്ലല്ലോ…””,

 

“”ഞാനും ആദ്യായിട്ട് കാണാണ്…””,””പക്ഷെ അവർക്ക് നമ്മളെ ഒക്കെ അറിയാന്നാ പറഞ്ഞെ…””,””എന്നേം നിന്നേം ഇന്ദിരാമ്മേം എല്ലാരേം അറിയാന്ന്…””,

 

“”ആരപ്പാ അത്…””,””വേറെന്താ അവര് പറഞ്ഞെ കുഞ്ഞൂട്ടാ…””,

 

“”എന്തോ യാത്ര ഒക്കെ കഴിഞ്ഞ് എന്നെ കാണാനായിട്ട് വന്നതാണ്…””,””ഇത് തരാന്ന്ന്…””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ വീണ്ടും മാല ഉയർത്തി കാട്ടി. 

 

“”മ്മം…””,””എവെടെന്നാ കണ്ടെ…””,

 

“”നമ്മളെ വേണീൻ്റെ അമ്പലം ഇല്ലേ അവടെന്ന്…””,

 

“”അടിപൊളി…””,””നീ അന്ന് പ്രേതത്തിനെ കണ്ടൂന്ന് പറഞ്ഞ പോലെയാണോ ഹി ഹി…”””,

 

“”ഓഹ് നമ്മള് പറഞ്ഞാ തമാശല്ലേ…””,””അങ്ങനെങ്കി അങ്ങനെ…””,””മോള് ഒറ്റക്ക് ഇവടെ ഇരുന്നോട്ടാ…””,

 

അപ്പൂനോട് കുഞ്ഞൂട്ടൻ ഒടക്കി. മുണ്ടും മടക്കി കുത്തി അവൻ കാവിൻ്റെ പരിസരത്ത് നിന്ന് നടന്നകന്നു. 

 

“”പെണങ്ങല്ലേ ഞാനും വരുന്നു…””,””നിക്കടാ…””,

 

സാരിയുടെ ഞൊറിയും കൂട്ടിപിടിച്ച് അപ്പു പതുക്കെ ഓടി. കുഞ്ഞൂട്ടനടുത്തെത്തിയതും അവൻ്റെ ഇടത് കൈയ്യിൽ ചുറ്റി പിടിച്ചു. 

 

രണ്ടു പേരും ക്ഷേത്രമതിലകം കടന്ന് പുറത്തേക്കെത്തി. നേരം അഞ്ച് മണി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അവിടെ തുറന്നു വച്ചിരുന്ന ചായക്കടയിലേക്ക് രണ്ടുപേരും കയറി. രണ്ടു ചായ പറഞ്ഞ് കടയ്ക്കകത്തെ തടി ബെഞ്ചിൽ രണ്ടുപേരും ഇരുന്നു. ചായ വന്നതും രണ്ട് എണ്ണ പലഹാരങ്ങളുമായി ഓരോ സിപ്പ് ചായ കുടിക്കാൻ ആരംഭിച്ചു. 

 

തിരികെ വീട്ടിലെത്തുമ്പൊ നേരം അഞ്ചര കഴിഞ്ഞു. നേരിയ വെട്ടമൊക്കെ വന്നു തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. മുറ്റത്ത് മാടിനെയും മറ്റും മാറ്റി കെട്ടാനും പശുവിനെ കറക്കാനുമൊക്കെയായി ആളുകൾ വന്നിട്ടുണ്ട് അവർ തങ്ങളുടെ പണി ക്രിത്യമായി ചെയ്യുന്നു മുണ്ട്. 

 

അങ്ങോട്ടേക്ക് പോയപ്പോൾ അടച്ചിരുന്ന വാതിൽ തുറന്നാണ് കിടക്കുന്നത്. കുഞ്ഞൂട്ടനും അപ്പുവും അകത്ത് കയറി. കനകാമ്മയോ ഇന്ദിരാമ്മയോ മറ്റോ കാലത്തേ എഴുന്നേറ്റിട്ടുണ്ട്. അപ്പുവും കുഞ്ഞൂട്ടൻ തങ്ങളുടെ മുറികളിലേക്ക് പോയി.

 

നേരം ഒൻപതരയ്ക്ക് കുഞ്ഞൂട്ടൻ പ്രാതൽ കഴിഞ്ഞ് വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി. ഇന്ന് പാറൂനെ സ്കൂളിൽ കൊണ്ടോയാക്കാംന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നല്ലോ.. അത് ചെയ്തില്ലെങ്കിൽ അവക്ക് ചെറിയ പരിഭവമാവും. കുഞ്ഞൂട്ടൻ കാലത്തേ ബൈക്കുമെടുത്ത് നേരെ സ്വർഗം സിറ്റിപിടിച്ചു. അവിടെ നിന്ന് പാർവ്വതിയെയും പുഷ്പ്പേച്ചിയുടെ കുട്ടി ളെയും എടുത്ത് നേരെ സ്കൂളിലേക്ക്. രുഗ്മിണിയെ കണ്ടില്ല ജോലിക്ക് പോയിക്കാണുമെന്ന് കുഞ്ഞൂട്ടൻ ഊഹിച്ചു. 

 

പാറു എന്നത്തേയും പോലെ സ്കൂളിൻ്റെ മുന്നിൽ വല്ല്യ പത്രാസിലാണ് ചെന്നെറങ്ങിയത്. കളിയാക്കിവരെയൊക്കെ കാണിച്ച് കൊണ്ട് കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ കവിളില് മുത്തവും പിന്നെ ഗമയിലൊരു നടത്തവും… കുഞ്ഞൂട്ടൻ അവളുടെ ഓരോ ചെയ്തികൾ കണ്ട് ചിരി വന്നുപോയി. ക്ലാസിലേക്ക് പോവുന്നതിന് മുൻപ് വാരാന്തയിൽ നിന്ന് പാറു കുഞ്ഞൂട്ടന് കൈ വീശി കാണിച്ചു. കുഞ്ഞൂട്ടൻ തിരിച്ചും. ശേഷം അവൻ ബൈക്കുമായി പുന്നക്കലേക്ക് പോന്നു.

 

 ***★☆★***