പതിനാറാം 👹 തീയാട്ട് {Sajith} 1511

Views : 27068

ചെമ്പ്ര

*★*

 

“”അതേ…””,””നീക്യാ…””,

 

വേണിയുടെ ക്ഷേത്രത്തിലെ മരത്തിൻ്റെ തറയിൽ കിടക്കുന്ന കുഞ്ഞൂട്ടൻ ആരോ വിളിക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് പതുക്കെ കണ്ണ് തുറന്നു. അയാൾ അവനെ നിർത്താതെ കുലുക്കി വിളിച്ച് വേഗം എഴുന്നേൽപ്പിക്കാനാണ് നോക്കുന്നത്. 

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ കൈയ്യൊന്ന് മൂരി നിവർത്തി കുടഞ്ഞ് കിടന്നിടത്ത് നിന്ന് എഴുന്നേറ്റു. കണ്ണുന്ന് തിരുമ്മി ആരാ വിളിക്കുന്നതെന്ന് നോക്കി. 

 

വൃദ്ധനായ ഒരാൾ. മെലിഞ്ഞ ശരീരപ്രകൃതം നരച്ച മുടിയും മീശയും. നെഞ്ചിലൂടെ ഒരു നേർത്ത നൂല് പോലെ ഒന്ന് കുറുകെ കെട്ടിയിരിക്കുന്നു. ബ്രാഹ്ണനോ… 

 

അപ്പഴാണ് കുഞ്ഞൂട്ടൻ എവിടെയാണ് കിടക്കുന്നതെന്ന ബോധം വന്നത്. അവൻ ഒന്ന് ചുറ്റും നോക്കി. മുന്നിലായിട്ട് കാണുന്ന കെട്ടിടം ക്ഷേത്രമാണ്. ശരിയാണല്ലോ ഇന്നലെ ആഹ് പ്രായമായ അമ്മയുടെ മടിയിൽ കിടന്ന് ഒറങ്ങി പോയി. അവരെവിടെ പോയി. കുഞ്ഞൂട്ടൻ മരത്തിന് ചുവട്ടിലെ തറയിൽ നിന്ന് താഴെ ഇറങ്ങി. ചുറ്റിലും ഒന്ന് നോക്കി കാണുന്നില്ലല്ലോ. കുഞ്ഞൂട്ടൻ ഒരു വട്ടം മരത്തിനെ ചുറ്റി വന്ന് നോക്കി. അവരവിടെ എങ്ങുമില്ല.

 

“”എന്താ കുട്ടീ…””,””എന്തേലും കാണാണ്ട് പോയോ…””,

 

“”അത്…””,””കാണാത പോയി…””,””പക്ഷെ അതൊരു വസ്ഥു ഒന്നും അല്ല…””,””എൻ്റെ കൂടെ ഇന്നലെ ഇവടെ ഒരു പ്രായായ അമ്മയിണ്ടായിരുന്നു…””,””ഇപ്പൊ കാണാനില്ല…””,

 

അവൻ പറയുന്നത് കേട്ട് വൃദ്ധ ബ്രാഹ്മണൻ്റെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു. അയാളുടെ മുഖത്ത് ചെറിയൊരു ഭയപ്പാട് വന്നു. 

 

“”കുട്ടി എന്ത് പ്രാന്താ ഈ പറയണെ…””,””ആരോട് ചോദിച്ചിട്ടാ ഇന്നലെ ഇവടേക്ക് വന്ന് കിടന്നത്…””,

 

അയാൾ കുഞ്ഞൂട്ടനോട് ദേഷ്യപ്പെട്ടു.

 

“”അയ്യോ ഞാൻ ഒന്നും എട്ത്തിട്ട് കൊണ്ടോവാനൊന്നും വന്നതല്ല…””,””അവര് വിളിച്ചിട്ട് വന്നതാ…””,””ഒരു പ്രായമായ സ്ത്രീ…””,

 

“”ഇന്നലെ പൗർണ്ണമിയായിരുന്നത് കൊണ്ട് മാത്രം രക്ഷപ്പെട്ടെന്ന് കരുതിയാ മതി കുട്ടിയേ…””,””ആസമയത്താണോ ഇവടേക്ക് വരണത്…””,””നീ എവിട്ത്തെയാ…””,

 

“”ഞാൻ അവിടെയുള്ളതാ…””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ ചെമ്പ്രയിലേക്ക് ചൂണ്ടിക്കാട്ടി പറഞ്ഞു.

 

“”ഓഹ് ഇന്ദിരേടെ അവിട്ന്നാണോ…””,

 

“”അതേ…””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ പുഞ്ചിരിയോടെ മറുപടി കൊടുത്തു. അപ്പഴാണ് വൃദ്ധ ബ്രാഹ്മണൻ അവൻ്റെ കഴുത്തിൽ കിടന്നു തിളങ്ങുന്ന മാല കണ്ടത്.

 

“”ഈ മാല കുട്ടിക്കെവിട്ന്ന് കിട്ടിയതാ…””,

 

“”ഇതോ…””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ മാലയുടെ ലോക്കറ്റ് കൈയ്യിലെടുത്തു. 

 

“”ഇതിന്നലെ എനിക്കാ അമ്മ തന്നതാ…””,

 

“”ഇതാ സ്ത്രീക്ക് എവിടെന്ന് കിട്ടി…””,””ദേവീ…””,

 

ഒരു സംശയത്തോടെ ബ്രാഹ്മണൻ താടിക്ക് കൈകൊടുത്ത് സ്വയം പിറുപിറുത്തു. ശേഷം ഉത്തരം കിട്ടാതായതോടെ ദേവിയെ വിളിച്ചു. 

 

“”കുട്ടി എന്നാൽ വീട്ടിലേക്ക് പൊയ്ക്കോളൂ…””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടനോടയാൾ പറഞ്ഞു. അവനതനുസരിച്ച് തിരികെ നടന്നു.

 

“”ഇത് മോൻ കൊണ്ട് വന്നതാണോ…””,

 

തിരിഞ്ഞു നടക്കുന്നതിനിടയ്ക്ക് വീണ്ടും അയാളുടെ ശബ്ദം ഉയർന്നപ്പോൾ കുഞ്ഞൂട്ടൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കി. മരത്തിന് ചുവട്ടിൽ തലേന്ന് കൊണ്ടുവച്ച പാത്രങ്ങൾ അടുക്കിയ കവറിലേക്ക് അയാൾ ചൂണ്ടികാണിക്കുന്നു.

 

“”ശ്ശോ മറന്നു…””,””ഇതെൻ്റെയാ…””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ തിരികെ മരത്തിന് ചുവട്ടിൽ തന്നെയെത്തി. കവർ കൈയ്യിലെടുത്തു. ശേഷം വൃദ്ധ ബ്രാഹ്മണനോട് യാത്ര പറഞ്ഞ് നേരെ ചെമ്പ്രയിലേക്ക് തിരിച്ചു.

 

ക്ഷേത്രത്തിൻ്റെ നാല് മൂലയിലെ പീഠത്തിലും സ്ഥാപിച്ചിരുന്ന ശിവ പ്രതിഷ്ടകൾ കടന്ന് കുഞ്ഞൂട്ടൻ പാടവരമ്പിലേക്കിറങ്ങി. ചുറ്റും നല്ല കോടമഞ്ഞിറങ്ങിയിരിക്കുന്നു. നേരം വെളുക്കുന്നേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. നേരിയ പ്രകാശം പ്രകൃതിയിൽ മുഴുവൻ നിറയാൻ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. 

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ പാടവരമ്പ് കഴിയുന്നതിന് മുൻപ് തന്നെ വെട്ടുകത്തി കോട്ടയ്ക്ക് മുകളിൽ സൂര്യൻ കുതിച്ച് പൊന്തി വന്നു. അവനൊന്ന് തിരിഞ്ഞ് തനിക്ക് പുറകിലായി ഉതിച്ചുയരുന്ന സൂര്യനെ നോക്കി. തീഷ്ണതയാവുന്നേയുള്ളു. ഇപ്പൊ വളരേ നേർത്ത എന്തോ പോലെയാണ് കുഞ്ഞൂട്ടന് തോന്നിയത്. അവൻ അൽപ്പ നേരം അവിടെ ആദിത്യനെ നോക്കി നിന്നു. 

 

അവനറിയാത്തൊരു കാര്യം കൂടി അവിടെ നടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. തലേന്നവൻ്റെ കഴിത്തിൽ കെട്ടി കൊടുത്ത മാലയിലെ സൂര്യമുദ്രയുള്ള ലോക്കറ്റിൽ നിലാവെളിച്ചം നീങ്ങി നീങ്ങി അത് പതുക്കെ പഴുത്ത് മറിയുന്ന അഗ്നിപഴം പോലെ ശോഭിച്ചു. കുഞ്ഞൂട്ടൻ അത് കണ്ടുമില്ല ശ്രദ്ധിച്ചുമില്ല. അവൻ തിരികെ ചെമ്പ്രയിലേക്ക് പോന്നു. 

 

വന്നപാടെ കൊണ്ടു പോയ പാത്രങ്ങളെല്ലാം കഴുവി വച്ചു. ഒരു കട്ടനിട്ട് തിരികെ മുറിയിലെത്തി. പല്ലൊന്ന് തേച്ച് കട്ടൻ കുടിച്ച് മുറിയിലെ കസേരയിലിരുന്നു. എന്നാലും ആരായിരിക്കും ഇന്നലെ വന്നത് എന്തിനെനിക്ക് ഈ മാലയവര് തന്നു. കുഞ്ഞൂട്ടൻ മാല കൈയ്യിലെടുത്ത് തിരിച്ചും മറിച്ചുമിരുന്നു. എങ്കിലും അവൻ്റെ കണ്ണങ്ങോട്ടേക്ക് പോയില്ല. 

 

വിശപ്പുണ്ടായിരുന്നില്ല അവന്. തലേന്ന് കഴിച്ച പഴം ഇപ്പഴും വയറ്റില്ണ്ട്. എന്നാലും അവർക്കതൊക്കെ എവിടെന്ന് കിട്ടുന്നോ ആവോ.. എതോ ഒരു താഴ്വാരത്തിൻ്റെ പേരും അവര് പറഞ്ഞിരുന്നല്ലോ.. കുഞ്ഞൂട്ടൻ അതൊന്ന് ആലോചിച്ചെടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷെ അവന് ഇന്നലെ പ്രായമായ അമ്മ പറഞ്ഞ ഇനൻ പഴം കൊണ്ടുവന്ന സ്ഥലത്തിനെ കുറിച്ച് ഒന്നും ഓർമ്മ കിട്ടുന്നില്ല. 

 

കട്ടൻ കുടിച്ച് കഴിഞ്ഞതും കുഞ്ഞൂട്ടന് ചെറുതായി ഉറക്കം വന്ന് തുടങ്ങി. സമയം ആറുമണിയാവുന്നേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. അവൻ ഒരുറക്കം കൂടി പാസാക്കാനായി കട്ടിലിലേക്ക് മറിഞ്ഞു. 

 

*★*

 

നേരം ഒരു പത്തുമണിയായിക്കാണും ആരോ താഴെ കോളിംങ് ബെല്ല് അമർത്തി പൊട്ടിക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് കുഞ്ഞൂട്ടൻ കണ്ണുകൾ പുറന്നു. അവൻ കട്ടിലിൽ കിടന്ന് കൊണ്ട് മേശമേലിരിക്കുന്ന ഫോണൊന്നെട്ത്ത് നോക്കി സമയം പത്തുമണി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. കുഞ്ഞൂട്ടൻ വേഗം കട്ടിലിൽ നിന്ന് ചാടി എഴുന്നേറ്റു. മുഖമൊന്ന് കഴുകി ഒരു ടീഷർട്ടുമെടുത്തിട്ട് അവൻ സ്റ്റെപ്പുകൾ ഓടി ഇറങ്ങി ഉമ്മറെ വാതിൽ പോയി തുറന്നു. 

 

തീർത്തും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത ഒരധിതിയായിരുന്നു ഉമ്മറത്ത് ഇരുന്നിരുന്നത്. മംഗലത്തെ വക്കീല് സുധിപാലായിരുന്നു. ഏറിയാൽ ഒരു മുപ്പത് വയസ് പ്രായമുള്ള ഒരുത്തനാണ്. സുധിപാൽ കുറച്ചധികം കാലമായി മംഗലത്ത് തന്നെയാണ് ജോലി ചെയ്യുന്നത്. ആവരുടെ സിവിൽ ക്രിമിനൽ കേസുകൾ സ്വന്തമായും പരിചയക്കാര് വഴിയും വാദിക്കുന്നത് സുധിപാലാണ്…

 

അയാൾ ഉമ്മറത്തെ അരഭിത്തിക്ക് മുകളിൽ കയറി ഇരിക്കുകയാണ്.

 

“”എന്താ കുഞ്ഞൂ…””,””ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിച്ചില്ലാല്ലേ…””,

 

വാതിൽ തുറന്ന് കണ്ണ് നിഴിച്ച് നിൽക്കുന്ന കുഞ്ഞൂട്ടനോടയാൾ ചോദിച്ചു..

 

“”ഉവ്വ്…””,””സുധീപേട്ടന് ഈ സ്ഥലം ആരാ പറഞ്ഞന്നെ….””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ ഉമ്മറത്തേക്ക് ചെന്ന് സുധിപാലിനരുകിലായി ഇരുന്നു.

 

“”വേറാരാ നിൻ്റെ അച്ഛൻ തന്നെ…””,

 

“”എൻ്റച്ഛനോ…””,

 

അജയനെ കുറിച്ചാണ് പറഞ്ഞുവരുന്നതെന്ന് മനസിലായെങ്കിലും കുഞ്ഞൂട്ടൻ അത് മറച്ച് വച്ച് കൊണ്ട് അറിയത്ത പോലെ ചോദിച്ചു.

 

“”നിൻ്റെ അച്ഛൻ…””,””അജയേട്ടൻ പറഞ്ഞന്നു…””,

 

“”ഹ… ഹ… ഹ… “”,””ഇത് നല്ല തമാശ…””,””അച്ഛനൊക്കെ പണ്ടായിരുന്നു സുധീപേട്ടാ…””,””ഇപ്പൊ ഞാൻ അവര്ടെ ആരും അല്ല….””,

 

“”പോടാ…””,””ന്ന്ട്ടാണോ എന്നെ നിൻ്റെട്ത്തിക്ക് അയച്ചെ….””,

 

“”അയച്ചോ…””,””എന്തിന്…””,

 

“”അജയേട്ടന് നിന്നെ ഫേസ് ചെയ്യാൻ നല്ല ബുദ്ധിമുട്ട്ണ്ട് കുഞ്ഞൂട്ടാ…””,””അയാള് മനപൂർവ്വം ചെയ്തതല്ലെടാ…””,””സാഹചര്യം അതായിരുന്നു…””,

 

“”എന്ത് സാഹചര്യം സുധിപേട്ടാ…””,””ഇപ്പൊ എനിക്ക് അവരൊന്നും ആരും അല്ല…””,””നല്ല വെഷമെണ്ട് ന്നലും സാരമില്ല ഞാൻ എന്നെ തന്നെ പറഞ്ഞ് മനസിലാക്കിക്കോളാം…””,

 

സുധിപാൽ മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല… പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ലെന്നവന് അറിയാം. കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ മാനസികാവസ്ഥ ശരിയല്ല അൽക്കാലം ഇപ്പൊ ഇവനോടൊന്നും പറയാതിരിക്കുന്നതാണ് ഉചിതം..

 

“”ഞാൻ ഇപ്പൊ വന്നത് എന്തിനാന്ന് വച്ചാൽ…””,””അജയേട്ടൻ എൻ്റെ കൈയ്യിൽ നിനക്ക് തെരാനായി ഒരു സാധനം ഏൽപ്പിച്ചിട്ട്ണ്ട്…””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ എന്താണതെന്ന പോലെ സുധിപാലിനെ നോക്കി. അയാൾ തൻ്റെ ബാഗ് തുറന്ന് അതിൽ നിന്ന് ഒരു ഡയറി എടുത്തു. 

 

“”ഇത് അജയേട്ടൻ നിനക്ക് തരാനായിട്ട് തന്ന് വിട്ടതാ…””,””ഇത് വായിക്കാൻ സമയമാവുമ്പോൾ തന്നെ നിൻ്റയ മനസിൽ തോന്നിപ്പിക്കും അത് വരെ തുറക്കര്തെന്ന് പ്രത്യേകം പറഞ്ഞേൽപ്പിച്ചിട്ട്ണ്ട്….””,””പിന്നെ ഇത്…””,

 

ഡയറി കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ കൈയ്യിലേക്ക് കൊടുത്ത ശേഷം സുധിപാൽ വീണ്ടും ബാഗിനകത്തേക്ക് കൈയ്യിട്ട് ഒരു എൻവലെപ്പ് എടുത്തു. 

 

“”ഇത് സീമേച്ചി തന്നതാ…””,””നിന്നെ ഏൽപ്പിക്കാൻ…””,””ഞാൻ പോയതിന് ശേഷം നീ വായിച്ചോളൂ…””,

 

അത് കുഞ്ഞൂട്ടൻ വാങ്ങി. ഒന്ന് തിരിച്ചും മറിച്ചും നോക്കി. പേപ്പർ വെറുതെ എൻവലപ്പിനകത്ത് മടക്കി വച്ചിട്ടേയുള്ളു…

 

“”നീ ഇനി എന്താ പ്ലാൻ…””,

 

സുധിപാൽ തൻ്റെ ബാഗ് തോളിലേക്കിട്ട് ഉമ്മറത്തെ അരഭിത്തിയിൽ നിന്ന് എഴുത്തേറ്റു. 

 

“”എന്ത് പ്ലാൻ സുധീപേട്ടാ…””,””ഇതുവരെ ഒന്നും തീരുമാനിച്ചിട്ടില്ല…””,

 

“”നിനക്ക് വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ച് വന്നൂടേ…””,

 

“”അവടെ എനിക്കാരാ ഉള്ളത് സുധീപേട്ടാ…””,””ഒറ്റയ്ക്കായി പോവും ഇനി അവടെ വന്നാല്…””,””മംഗലത്തുള്ളോർക്കും വെറുപ്പായിരിക്കും…””,

 

“”ഞാൻ നിന്നെ നിർബന്ധിക്കില്ല…””,””എന്നങ്കിലും വരണമെന്ന് തോന്നാണങ്കിൽ അങ്ങോട്ടേക്ക് തന്നെ വരണം…””,””ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ല..””,””സീമേച്ചി പറഞ്ഞതാ…””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ അതിനൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു.

 

“”ഞാനെന്നാ എറങ്ങട്ടേടാ…””,””പോയിട്ട് ഒരുപാട് പണികള്ണ്ട്…””,

 

“”അയ്യോ എറങ്ങാണോ…””,””കൊറച്ചേരം ഒന്ന് വെയ്റ്റ് ചെയ്താൽ ഞാനൊരു ചായ ഇടാം…””,

 

“”അതൊന്നും വേണ്ടടാ…””,””ഞാൻ കഴിച്ചിട്ട് ഇറങ്ങിയതാ…””,

 

“”എന്നാലും അങ്ങനെയല്ലല്ലോ…””,””നിങ്ങള് ബൈക്കിനല്ലേ വന്നത്…””,

 

സുധിപാൽ അതെ എന്ന് തലയാട്ടി.

 

“”ഒരഞ്ച് മിനിറ്റ് നമ്മക്ക് കവലയില് പോയി ഓരോ ചായ കുടിക്കാം…””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ ഡയറിയും ലെറ്ററും കൈയ്യിൽ പിടിച്ച് അരമതിലിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് നേരെ അതക്കേക്കൊടി.

 

“”ഈ ചെക്കൻ്റെ ഒരു കാര്യം…””,

 

സുധിപാൽ ബാഗ് ഊരി വീണ്ടും അരമതിലിൽ ഇരുന്നു. 

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ മുറിയിൽ കയറി ഡയറിയും കത്തും ബെഡിൽ വച്ച് ബ്രഷെടുത്ത് പല്ല് തേക്കാനായി കയറി. പല്ല് തേപ്പ് വേഗൽ തിർത്ത് പുറത്തിറങ്ങി. ടീഷർട്ട് മാറ്റി ഒരു ഷർട്ടെടുത്തിട്ടു.., ഒരു പാൻ്റും. കട്ടിലിൽ കിടക്കുന്ന ഡയറി എടുത്ത് തൻ്റെ ബാഗിനകത്താക്കി. ലെറ്റർ അവൻ പോക്കറ്റിലേക്ക് തിരുകി. ശേഷം ഓടി താഴെ ഇറങ്ങി ചെന്നു. 

 

അവൻ ഉമ്മറത്തേക്ക് വരുന്ന കണ്ട് സുധിപാൽ അരമതിലിൽ നിന്നെഴുന്നേറ്റ് ബാഗ് വീണ്ടും തോളിലിട്ടു. കുഞ്ഞൂട്ടൻ വാതിൽ പുറത്ത് നിന്നും പൂട്ടി. ശേഷം രണ്ടു പേരും പുറത്തേക്കിറങ്ങി. 

 

പടിപ്പുരയ്ക്ക് അപ്പുറത്താണ് സുധിപാൽ തൻ്റെ ബൈക്ക് നിറുത്തി ഇട്ടിരുന്നത്. കുഞ്ഞൂട്ടൻ പടിപ്പുര പൂട്ടി സുധീപിനോടൊപ്പം ബൈക്കിൽ കയറി..

 

“”അതെന്താ കുഞ്ഞൂ പാടത്തിന്റെ നടുക്കൊര് വീട്…””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ സുധപാൽ ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയിടത്തേക്ക് നോക്കി.

 

“”അത് വീടല്ല സുധിപേട്ടാ ഒരു ക്ഷേത്രാ…””,””പരദേവത…””,

 

“”ഓഹ്…””,””നല്ല ഭംഗി ഇണ്ട് കാണാൻ…””,””അതിന്റെ അറ്റ്മോസ്ഫിയറൊക്കെ…””,

 

സുധിപാലിൻ്റെ വർണ്ണനയാണ് കുഞ്ഞൂട്ടനെയും ക്ഷേത്രത്തിനെ നോക്കാൻ പ്രേരണയായത്.. സുധിപേട്ടൻ പറഞ്ഞത് ശരിയേണല്ലോ ക്ഷേത്രത്തിനെന്തോ ഒരു പ്രത്യേക ഭംഗിയും ആകർഷണവും ഒക്കെ ഉള്ളത് പോലെ. അവൻ നോക്കി കൊണ്ട് നിൽക്കേ ബൈക്ക് പുൻപോട്ടേക്കെടുത്തു. ചുങ്കത്തറ കവല ലക്ഷ്യമാക്കി ബൈക്ക് നീങ്ങി. 

 

ചായക്കടയ്ക്ക് മുൻപിലെ പുളിമരത്തിന് ചുവട്ടിലായി ബൈക്ക് ഒതുക്കി വച്ചു. കുഞ്ഞൂട്ടനാണ് ആദ്യം ചായക്കടയിലേക്ക് കയറിയത് പിന്നാലെ സുധിപാലും. രണ്ട് ചായ മാത്രേ പറഞ്ഞുള്ളു. സുധി നേരത്തേ കഷിച്ചത് കൊണ്ട് ഒന്നും വേണ്ടിയിരുന്നില്ല. ചായ തന്നെ കൂടുതലാ…

 

ചായ ഓരോ സിപ്പെടുക്കുന്നതിനിടയ്ക്കും അവർ സംസാരിച്ചു. മംഗലത്തെ വിശേഷമൊക്കെ ചോദിച്ചു. കല്ല്യാണം ഒരു മാസത്തേക്ക് നീട്ടി വച്ച കാര്യവും ആനന്ദ് ആശുപത്രിയിൽ അഡ്മിറ്റായ കാര്യവും ഒക്കെ സുധിപാൽ പറഞ്ഞു. അവസാന സംസാരത്തിൽ കുഞ്ഞൂട്ടനോട് ഒരു മുൻകരുതൽ എടുത്തുകൊള്ളാനും അയാൾ പറഞ്ഞു. 

 

ചായ കുടിച്ച് രണ്ടുപേരും കടയ്ക്ക് പുറത്തേക്കിറങ്ങി. സുധിപാൽ കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ തോളിൽ തട്ടി യാത്ര ചോദിച്ചു. വിളിക്കണമെന്ന് പ്രത്യേകം ഓർമിപ്പിച്ചു. 

 

അയാൾ ബൈക്കിലേക്ക് കയറി കിക്കറഡിച്ച് സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു. 

 

“”പോട്ടെ…””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് തലയാട്ടി. സുധിപാൽ അവന് മറുപടായി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. ആക്സിലേറ്റർ തിരുച്ച് അയാൾ ദൂരേക്ക് പൊയ് കൊണ്ടിരുന്നു. അപ്പഴാണ് കുഞ്ഞൂട്ടൻ മറ്റൊരു കാര്യം ആലോചിച്ചത്. തൻ്റെ യഥാർത്ഥ അച്ഛനേ കുറിച്ചോ അമ്മയേ കുറിച്ചോ മറ്റോ പറഞ്ഞ് കാണുമോ എന്നൊരു സംശയം. അതാണങ്കിൽ ചോദിക്കാനും പറ്റിയില്ല. ആഹ് സാരില്ല പോട്ടെ…

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ സ്വയമൊന്ന് ആശ്വസിച്ച് കൊണ്ട് കവലയിൽ നിന്ന് പാടത്തുകൂടി തിരികെ ചെമ്പ്രയിലേക്ക് നടന്നു. ഇന്നാണങ്കിൽ ക്ലബ്ബിലും ആരെയും കാണാനില്ല. എല്ലാവരും പണിക്ക് പോയിക്കാണും ഇനി വൈകും നേരമെ ക്ലബ്ബും വായന ശാലയുമൊക്കെ തൊറക്കൊള്ളു. 

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ പാടവരമ്പിലൂടെ നടക്കുന്നതിനിടയ്ക്കാണ് പോക്കറ്റിൽ കിടക്കണ കത്തിനെ കുറിച്ച് ഓർത്തത്. അവൻ അത് പോക്കറ്റിൽ നിന്നും എടുത്തു. എൻവലപ്പ് തുറന്ന് അതിൽ മടക്കി വച്ചിരുന്ന എഴുത്ത് തുറന്ന് നോക്കി. അമ്മയുടെ അടുക്കോടെ എഴുതിയിരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളിലൂടെ അവൻ കണ്ണോടിച്ചു. 

 

“”എൻ്റെ കുഞ്ഞൂട്ടന്…

അമ്മയോട് ദേഷ്യായിരിക്കുംന്ന് അറിയാം. അമ്മയ്ക്ക് മോനൂനോട് ക്ഷമ ചോദിക്കാൻ മാത്രേ കഴിയൊള്ളു. ഞാനായിട്ട് തന്നെ എൻ്റെ മോനെ നഷ്ട്ടപ്പെടുത്തി കളഞ്ഞു. എത്ര വേണേലും ശപിച്ചോളൂ. ഞാൻ കേക്കാൻ ബാധ്യസ്ഥയാണ്. എന്നാലും അമ്മേനെ വിട്ട് മോൻ എവിടേക്കും പോവര്ത്… ഇനി അമ്മ കുഞ്ഞൂട്ടനെ ഒരിക്കലും വേദനിപ്പിക്കില്ല. എപ്പഴും കൂടെ തന്നെ കാണും. മോൻ മടങ്ങി വരണം. അമ്മയ്ക്ക് പേടിയാണ്. ദൂരേക്കൊന്നും പോയ്കൂടാ.. എനിക്കിനി എന്നും എൻ്റെ കുട്ടിനെ കണ്ടോണ്ടിരിക്കണം. നിൻ്റെ മടിയിൽ കെടന്ന് കണ്ണടച്ചാ മതിയെനിക്ക്…””

 

കഴിഞ്ഞു…, കത്തിൽ ഇത്ര മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. വായിച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ കണ്ണുകളും ചെറുതായി നിറഞ്ഞിരുന്നു. അവനൊന്നും മനസിലാവുന്നില്ല. അമ്മ ഇത്ര കാലം അകറ്റി നിർത്താൻ നോക്കിയിട്ട് ഇപ്പൊ പെട്ടന്ന് എന്തുപറ്റിയെന്നവൻ ആലോചിച്ചു. 

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ പാടവരമ്പിലൂടെ വേണിയുടെ ക്ഷേത്രം കടന്ന് ചെമ്പ്രക്യിലേക്ക് എത്തിയിരുന്നു. എന്തായാലും നീലിമ്പപുരത്തേക്ക് ഇനി ഒരു മടക്കനില്ലെന്നവൻ കണക്ക് കൂട്ടിയിരുന്നു. നാളെ കാലത്ത് തന്നെ വൈജയന്തിയിലേക്ക് മടങ്ങണം എന്നവൻ തീരുമാനിച്ചു. അതിനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പുകളായിരുന്നു പിന്നെ… 

***★***

Recent Stories

The Author

Sajith

135 Comments

  1. I am waiting 😂😂

  2. എല്ലാവരും ക്ഷമിക്കുക. പരീക്ഷയുടെ തിരക്കുകളിലായതിനാൽ എഴുത്തിൽ അധികം ശ്രദ്ധ കൊടുക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല അത് കൊണ്ടാണ് വൈകുന്നത്. എങ്കിലും എവിടെവച്ചും എഴുത്ത് നിർത്തിയിട്ടില്ല. കുറച്ചായിട്ടാണങ്കിലും എഴുതുന്നുണ്ട്. തീർക്കും.., അടുത്ത പാർട്ട് വരും. തീയാട്ടിൻ്റെ ബാക്കി പാർട്ടുകളും ശേഷം വരാൻപോകുന്ന രണ്ട് ചാപ്റ്ററുകൾക്കും കഥ തയ്യാറാക്കി വച്ചിരിക്കുകയാണ്. മുഴുവൻ എഴുതി ഫലിപ്പിക്കാൻ സാധിക്കുമെന്ന് തന്നെയാണ് കരുതുന്നത്. അത് തന്നെയാണ് ആഗ്രഹവും. പക്ഷെ സമയം അൽപ്പം കൂടി പിടിക്കും ആർക്കും ദേഷ്യമൊന്നും തോന്നരുത്.

    1. ഇതുപോലെ ഒന്നു പറഞ്ഞിട് പോയാൽ മതി.
      അത്രയേ വേണ്ടൂ.

      👍👍👍💞💞💞

      1. മറുപടി പറച്ചില് മാത്രമേ കുറിച്ച് മാസമായിട്ട് നടക്കുന്നുള്ളു പറഞ്ഞത് പോലെ എഴുതി തീർക്കാൻ ഒക്കുന്നില്ല. 😓

    2. കാത്തിരിക്കുന്നു. ഇത് പോലെ ഒരു അപ്ഡേറ്റ് കിട്ടിയാൽ കാത്തിരുകൻ പറ്റുളൂ

  3. Sajith bro

  4. Complete aayo bro

  5. Bro എന്തായി editing എവിടെ വരെ ആയി

  6. ദശമൂലം ദാമു

    Bro അടുത്ത part enthayi

  7. Will there be any chance to read the next part or just have to forget this story ?!!

  8. അറക്കളം പീലിച്ചായൻ

    എവിടെയാണ് കാണാനില്ലല്ലോ?
    ഉടനെയെങ്ങാനും ഉണ്ടാവുമോ

  9. Machuuuu enthayi

    1. എഡിറ്റ് വർക്ക് നടന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

      1. 👍👍👍💞💞💞👌👌👌

      2. ബ്രോ എഡിറ്റിംഗ് എവിടെ വരെ ആയി?

        1. വൺ ലൈൻ പതിനാലാം തീയാട്ടെ വരെ എഴുതി തീർത്തു. റിപ്പീറ്റ് അടിച്ച് വായിക്കുമ്പോൾ വരുന്ന വിരസത കാരണം നിർത്തി നിർത്തിയാണ് എഴുതി കോണ്ടിരിക്കുന്നത്. പിന്നെ അഞ്ചാം തീയാട്ട് വരെ റീ എഡിറ്റ് കഴിഞ്ഞ് ഇരിക്കാണ്. എട്ട് വരെ കഴിഞ്ഞാൽ അത് അപ്ഡേറ്റ് ആക്കും. ആദ്യപാർട്ട് ഒന്ന് വായിച്ച് നോക്കിക്കോളൂ. ചെറിയ ഒരു വ്യത്യാസം വരുത്തിയിട്ടുണ്ട്. അതേ രീതിയിലാവും ഇനി കഥ പോവുക.

          1. Re edit ethina bro cheyithe 1st part full mariyo athu pazhethu pole thne aano

          2. ചെറിയ വ്യത്യാസമേ വരുത്തിയിട്ടുള്ളു. പഴയ കഥ തന്നെ. കുറച്ച് കൂടി പോയ് കഴിഞ്ഞാൽ കഥ ചിലപ്പോൾ ഒരു ഡെഡ് എൻഡിൽ എത്തും. അങ്ങനെ സംഭവിക്കാതെ ഇരിക്കാനിണ് റീ എഡിറ്റ് ചെയ്തത്. പഴയതിൽ നിന്ന് വല്ല്യ വ്യത്യാസമൊന്നുമില്ല. പുതുതായി കുറച്ച് കൂടി കണ്ടൻ്റ് കയറ്റിയിട്ടുണ്ടെന്ന മാത്രം.

    1. Hey sam ezhuthil thanneyado. Athinte idayil onnu randu examinte thalavedhanayullathu kondu vaikunnathaannu. Orappayum bhakki kadha vannirikkum.

    1. അസി…❤️❤️❤️ Long time
      ക്ലാസൊക്കെ എങ്ങനെ പോണു

  10. പ്രിയപ്പെട്ട സുഹൃത്തുക്കൾക്ക് പറഞ്ഞ ദിവസം പബ്ലിഷാക്കാൻ സാധിച്ചില്ല ക്ഷമിക്കുക. രണ്ട് ദിവസത്തിനുള്ളിൽ ഇതുവരെയുള്ള കഥയുടെ വൺലൈൻ വരും ശേഷം പബ്ലിഷു ചെയ്ത് അടുത്ത അഴ്ച്ച അടുത്ത പാർട്ടും വരുന്നതായിരിക്കും. എഴുത്ത് തുടർന്ന് കൊണ്ടിരിക്കുക തന്നെയാണ്.

    1. എന്തുപറ്റി സഹോ ?
      എഴുതുന്നില്ലേ ?

      1. Undu bro. Continue cheyyunnundu korachu vaikiyalum kadha orappayum varum.

    2. മച്ചാനെ കഥ എവിടെ

      1. എഴുത്തിൽ തന്നെ

        1. ഇപ്പോൾ എഡിറ്റിംഗ് കഴിഞ്ഞ് എത്ര ഭാഗം പോസ്റ്റ് ചെയ്യ്തിട്ടുണ്ട്

  11. Hey sajithetto… Eee masam kazhiyarayi😂😂
    Elladivasavum keri nokkum vanno ennu ariyan

    1. എഴുത്ത് നടന്ന് കൊണ്ടിരിക്കാണ് സാം

  12. Hey sajithetto… Eee masam kazhiyarayi😂😂
    Elladivasavum keri nokkum

  13. സത്താർ (AJU)

    സജിത്തേട്ടാ..

    ഏകദേശം ഒരു വർഷത്തിന് ശേഷമാണ് ഈ സൈറ്റിലേക്ക് വീണ്ടും വന്നത്.
    വായിക്കാൻ ആയി ഒരു കഥ തിരഞ്ഞപ്പോൾ ആദ്യം ശ്രെദ്ധയിൽ പെട്ടത് “തീയാട്ട് ´´ ആണ്.
    ഒറ്റ സ്‌ട്രെച്ചിൽ തന്നെ ഇതുവരെ ഉള്ള ഭാഗങ്ങൾ വായിച്ച് കഴിഞ്ഞു. ഒരുപാട് ഇഷ്ട്ടായി ❤️.

    ഒരു ക്യാമ്പസ് പ്രണയ കഥയിൽ ഒതുങ്ങുമെന്ന് കരുതിയ തീയാട്ട് ഓരോ പാർട്ടുകൾ കഴിയുംതോറും മറ്റൊരു തലത്തിലേക്ക് എത്തിയത് കണ്ടപ്പോൾ കഥയോട് ഒരു പ്രേത്യേക ഇഷ്ട്ടം തോന്നി.
    100% അത് താങ്കളുടെ എഴുത്തിന്റെ പ്രതേകത കൊണ്ട് തന്നെയാണ്.
    Continues ആയി വായിച്ചതിനാലാണ് ഓരോ പാർട്ടിനും പ്രേത്യേകം കമന്റ്‌ ഇടാതിരുന്നത്. അത് പോലെ തന്നെ അടുത്ത പാർട്ട്‌ ഈ മാസം തന്നെ ഇടുമെന്നു കമന്റ്‌ സെക്ഷനിൽ കണ്ടപ്പോൾ സന്തോഷം തോന്നി. ഇടയ്ക്ക് ഇത്രയും ഗ്യാപ് വന്നിട്ടും കഥ നിർത്തി പോവാതിരുന്നതിന് നന്ദി.
    അടുത്ത പാർട്ടിനായി വെയ്റ്റിംഗ് ആണ് 💯.
    ഒരുപാട് പേർ തീയാട്ടിനായി വെയ്റ്റിംഗ് ആണ്. ഇനിമുതൽ ഞാനും 😊😇.

    എന്ന് സ്നേഹത്തോടെ

    സാത്താൻ (AJU)

    1. ഒരുപാട് സ്നേഹം Aju❤️❤️❤️

      1. 💯💯

      2. Bro ennu varum?

        1. വൈകാതെ പബ്ലിഷ് ചെയ്യണമെന്നുണ്ട് ബ്രോ. എഴുത്തിൽ തന്നെയാണ്

  14. Bro eyhra kalam kaathirikkanam

    1. ഈ മാസം തന്നെ പബ്ലിഷ് ചെയ്യും ബ്രോ..👍

      1. 👍👍💞💞💞

  15. Bro enthayi kazhiyarayo

    1. Korachu samayam koodi vennam bro

      1. Ok bro… vayikalle ഈ കഥയുടെ adutha part varan kathirikunna kure peru ഉണ്ട്❤…. എന്നും കൂടെ കാണും ❤️

        1. അത് ഒന്ന് കൊണ്ട് മാത്രമാണ് സാം ഈ കഥ ഇട്ടിട്ട് പോവാൻ തോന്നാത്തത്. ഇപ്പൊ ഒരു വൺ ലൈൻ എഴുതി കൊണ്ടിരിക്കാണ്. ഇത് വരെയുള്ള കഥ മുഴുവൻ ഒരു വൺലൈൻ അത് പബ്ലിഷ് ചെയ്ത് അടുത്ത ആഴ്ച്ച തന്നെ അടുത്ത പാർട്ട് പബ്ലിഷ് ആക്കണം എന്നാണ് വിചാരിക്കുന്നത്. നടന്നാൽ മതിയായിരുന്നു.

          1. സമയം ഉള്ളത് പോലെ എഴുതിയാൽ മതി

    2. ഞങ്ങളെ മറന്നോ? കുറെ നല്ല എഴുത്തുകാർ ഞങ്ങളെ മറന്നെന്ന് തോന്നുന്നു

      1. മറന്നതോണ്ടല്ല. പഠിത്തവും പരീക്ഷയുമൊക്കെയായി കുറച്ച് തിരക്കിലാണ്. അതിനിടയ്ക്ക് കൂടി കഥയുടെ വർക്കും നടക്കുന്നുണ്ട്. വൈകാതെ തീയാട്ട് വരും

Comments are closed.

kadhakal.com © 2022 | Stories, Novels, Ebooks | Contact us : info@kadhakal.com