പതിനാറാം 👹 തീയാട്ട് {Sajith} 1512

ചെമ്പ്ര

*★*

 

അമ്പിളി അതിൻ്റെ സർവ്വ ശക്തിയിലും പ്രകാശിച്ച് കൊണ്ട് മാനത്ത് നിൽക്കുന്നു. ദൂരെ എവിടെ നിന്നോ ചെന്നായ്ക്കൾ ഉച്ചത്തിൽ ഓരിയിടാനായി തുടങ്ങി. 

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ തൻ്റെ മുറിയിൽ കട്ടിലിൽ മലർന്ന് കിടക്കുകയായിരുന്നു. ദൂരെ ക്ഷേത്രത്തിൻ്റെ പിന്നിലെ മരത്തിൽ നിന്ന് കാതടപ്പിക്കുന്ന തരത്തിൽ കൂർത്തതും നേർത്തതുമായ സ്വഭാവത്തിൽ ഒരു പക്ഷി ഉറക്കെ കരഞ്ഞു. അതിൻ്റെ ശബ്ദം കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റയ ചെവിയിൽ തറയ്ക്കുന്നതായിരുന്നു. അവൻ്റെ ഉറക്കം പാതി വഴിയിൽ മുടങ്ങുന്നതായി തോന്നി. വീണ്ടും അതേ ശബ്ദം ആവർത്തിച്ചപ്പോൾ കുഞ്ഞൂട്ടൻ വീണ്ടും ഒന്ന് തലയനക്കി ജനാലയിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കി. 

 

അതേ നിമിഷമായിരുന്നു വേണിയുടെ ക്ഷേത്രത്തിന് പിന്നിലെ വലിയ വൃക്ഷത്തിൻ്റെ ചില്ലകൾക്കിടയിൽ നിന്ന് ഒരു രാപ്പുള്ള് പറന്നിറങ്ങിയത്. അത് ചെമ്പ്ര ലക്ഷ്യമാക്കി പാറി വന്നു. കുഞ്ഞൂട്ടൻ നോക്കി നിൽക്കെ അത് അവൻ്റെ മുറിയുടെ ജനാലയുടെ അഴികളിലേക്ക് പാറി വന്ന് ഇരുന്നു. 

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ പതുക്കെ തല ഉയർത്തി അതിനെ ഒന്ന് നോക്കി. തൂവലുകൾക്കൊക്കെ നിലാവിൻ്റെ നിറമായിരുന്നു. കുഞ്ഞൂട്ടൻ കൈകുത്തി കട്ടിലിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു. 

 

അവൻ എഴുന്നേക്കുന്നത് കണ്ട് രപ്പുള്ള് വീണ്ടും ശക്തമായി ഒന്ന് കരഞ്ഞു. കുഞ്ഞൂട്ടൻ അത് കേട്ട് ഒന്ന് ഭയന്നു. എങ്കിലും ജനാലയ്ക്കടുത്തേക്ക് പതുക്കെ ചെന്നു. അഴികളിൽ പിടിച്ചിരിക്കുന്ന അതിൻ്റെ വിരലുകളിൽ പിടിക്കാനായി കൈ നീട്ടിയതും പുള്ള് കൈ വലിച്ച് വായുവിൽ ചിറകടിച്ച് നിന്നു. ഒരു പ്രാവശ്യം കൂടി അത് കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ മുകത്തേക്ക് നോക്കി കരഞ്ഞ ശേഷം ദൂരേക്ക് പറന്നകന്നു. കുഞ്ഞൂട്ടൻ ജനലഴികളിൽ പിടിച്ച് പുള്ള് പറന്നകലുന്നതും നോക്കി നിന്നു. 

 

പുള്ള് പാറി പോയി ക്ഷേത്രത്തിന് പിന്നിലെ മരത്തിൻ്റെ ചില്ലകൾക്കിടയിലേക്ക് മറഞ്ഞു. അൽപ്പ സമയത്തിനുള്ളിൽ ആഹ് വലിയ വൃക്ഷം ഒന്ന് പ്രകാശിച്ചു ശേഷം വെളുത്ത പൂക്കൾ മഴപോലെ ഭൂമിയിലേക്ക് പതിപ്പിക്കാനായി തുടങ്ങി. കുഞ്ഞൂട്ടനത് കണ്ട് അത്ഭുതമായി. അവൻ അത് തന്നെ നോക്കി നിന്നു. 

 

“”ഘ്രീ…………………””,

 

വളരെ കുർത്ത രാപ്പുള്ളിൻ്റെ ശബ്ദം വീണ്ടും ഒരു പ്രാവശ്യം കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ നേർക്ക് വന്നു. അതെന്നാൽ കുഞ്ഞൂട്ടന് സഹിക്കാനാവുന്നതിലും അതികം ഉച്ചത്തിലാണ് അവൻ്റെ കാതിൽ പതിച്ചത്. പെട്ടന്ന് അവൻ്റെ കണ്ണുകൾ ശൂന്യമാവുന്നത് പോലെ തോന്നി. കണ്ണുകളടച്ച് കുഞ്ഞൂട്ടൻ നിലത്തേക്കിരുന്നു. പുള്ളിൻ്റെ ശബ്ദം വീണ്ടും വീണ്ടും ചെവിയിൽ കേട്ട് കൊണ്ടിരുന്നു. പതുക്കെ കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ കണ്ണിൽ ഇരുട്ട് കയറുന്നത് പോലെ തോന്നി. അവൻ ചെവികൾ പൊത്തിപിടിച്ച് നിലത്തേക്ക് മലന്ന് കിടന്നു. 

 

“”അനന്താ…………….””,””ആഹ്……….””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ നേരം അടുക്കാറാവുമ്പോൾ കേൾക്കാറുള്ള ശബ്ദം അവൻ വീണ്ടും കേട്ടു. നാവിൽ ഉപ്പു രസവും. അത് മാത്രമേ അവന് അവസാനമായി ഓർമ്മയുണ്ടായിരുന്നുള്ളു. ബോധരഹിതനായി അവൻ മുറിയിലെ തറയിൽ മലന്ന് കിടന്നു.

 

“”അനന്താ ഞാനാടാ നീക്ക്…””,””ഇൻ്റെട്ത്തിക്ക് വാ…””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ ചെവിയിലേക്ക് പെട്ടന്ന് എവിടെ നിന്നോ ഒരു സ്ത്രീ ശബ്ദം കടന്നു വന്നു. അത് കേട്ട് ഒറ്റ നിമിഷം അവൻ്റെ കണ്ണുകൾ തുറന്നു വന്നു. എന്നാൽ കൺമിഴികൾ നേരത്തേതിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി ചുവപ്പു കലർന്ന തവിട്ടു നിറമായിരുന്നു.

 

അവൻ നിലത്ത് നിന്ന് കൈ കുത്തി എഴുന്നേറ്റു. ഇപ്പോൾ അവ്വൻ്റെ മുഖത്ത് സ്വതവേ കാണുന്ന ചിരിയില്ല. ഒരു വന്യമായ ഭാവം. കുഞ്ഞൂട്ടൻ വാതിലിന് നേരെ തിരിഞ്ഞു. രണ്ടടി വച്ചപ്പഴേ വാതിലിനടുത്തേത്തി. അവനത് വലിച്ച് തുറന്ന് ഇടനാഴിയിലേക്കിറങ്ങി. താഴേക്കുള്ള പടികൾ ഓടി ഇറങ്ങി. ഉമ്മറത്തേക്കുള്ള വാതിൽ തുറന്നതും ഞൊടിയിടയിലായിരുന്നു. 

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ മുറ്റത്തേക്ക് ഓടി ഇറങ്ങി. പടിപ്പുര ലക്ഷ്യമാക്കി കുതിച്ചു. അവന് മുന്നിൽ പടിപ്പുര തന്നെ മലർക്കെ തുറന്ന് വന്നു. കുഞ്ഞൂട്ടൻ അതിലൂടെ ഓടി ഇറങ്ങി. ശേഷം പാട വരമ്പിലൂടെ വേണിയുടെ ക്ഷേത്രത്തിലേക്ക് കുതിച്ചു. 

 

രാവിൻ്റെ വെളിച്ചത്തിൽ ചുറ്റി പുളഞ്ഞ് പാടവരമ്പിൽ കിടന്നിരുന്ന നാഗങ്ങൾ കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ കാലടി വയ്ക്കുന്നത് കേട്ട് ഫണം ഉയർന്നി നോക്കി. ദൂരെ നിന്നും ഓടി വരുന്ന കുഞ്ഞൂട്ടനെ കണ്ട് അവറ്റകൾ വഴിമാറി നിന്നു കൊടുത്തു. 

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ ഓടി ക്ഷേത്രത്തിന് മുൻപിലേക്കെത്തി. അതിൻ്റെ നാല് മൂലകളിൽ പീഠത്തിൽ വച്ചിരുന്ന പരമേശ്വരൻ്റെ പ്രതിബിംബത്തിൻ്റെ അതിര് ബേധിച്ച് ക്ഷേത്ര മുറ്റത്തേക്ക് കാല് കുത്തിയതും. അവൻ ബോധം നഷ്ട്ടമായത് പോലെ ക്ഷേത്ര മണ്ണിലേക്ക് മലർന്നടിച്ച് വീഴുകയായിരുന്നു. 

 

എവിടെ നിന്നോ തീഷ്ണതയോടെ കടന്നു വരുന്ന പ്രകാശം മുഖത്തേക്ക് തട്ടിയപ്പോൾ കുഞ്ഞൂട്ടൻ കണ്ണുകൾ തുറന്നു തുറന്നു. അവൻ്റെ മുൻപിൽ ചുട്ടുപഴുത്ത ഒറ്റ ചക്രത്തിൽ കറങ്ങുന്ന ഏഴ് കുതിരകൾ വഹിക്കുന്ന വലിയ ഒരു രഥം. ഒരു കുതിരകൾക്ക് തന്നെ പത്ത് ഐരാവതത്തിൻ്റെ വലുപ്പം കാണും. കുഞ്ഞൂട്ടന് എവിടെയാണെന്നോ എന്താണെന്നോ ഒന്നും മനസിലായില്ല. 

 

അവൻ തൻ്റെ ചുറ്റിലുമായി നോക്കി. അവന് ചുറ്റും മയിൽ പീലി വർണ്ണത്തിൽ ഒരുപാട് ഗോളങ്ങൾ കറങ്ങി കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. കുഞ്ഞൂട്ടൻ അതിൻ്റെ ഒക്കെ മധ്യത്തിലാണ് നിൽക്കുന്നത്. ഗോളങ്ങൾക്ക് അപ്പുറത്തേക്ക് നീലിമ സമുദ്രം പോലെ പടർന്നു കിടക്കുന്നു. കുഞ്ഞൂട്ടൻ എല്ലാം ഒരത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി നിന്നു. 

 

എവിടെ നിന്നോ ഒരു ഇളം കാറ്റ് കുഞ്ഞൂട്ടനെ വന്ന് തഴുകുന്നതായി അവന് തോന്നി. ശേഷം നെറ്റിയിലൊരു തണുപ്പും അനുഭവപ്പെട്ടു. 

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ കഷ്ട്ടപ്പെട്ട് വീണ്ടും കണ്ണുകൾ തുറന്നു. അവൻ്റെ മുഖത്തിന് നേരെ തന്നെ ഒരു വൃദ്ധയുടെ മുഖം. കുഞ്ഞൂട്ടൻ പെട്ടന്ന് ഞെട്ടി എഴുന്നേറ്റു.

 

“”എന്തിനാ കുട്ടി പേടിക്കണെ…””,””ഞാൻ ഉപദ്രവിക്കാനൊന്നും വന്നതല്ല…””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ അവരുടെ സംസാരം കേൾക്കാതെ ചുറ്റിലുമൊന്ന് നോക്കി. ഇത് വേണിയുടെ ക്ഷേത്രമല്ലേ. താനെങ്ങനെ ഇവിടെ എത്തി. ഇത്ര നേരം ചെമ്പ്രയിൽ കിടക്കായിരുന്നല്ലോ.

 

“”ഞാനെങ്ങനെ ഇവിടെ എത്തി….””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ സ്വയം ഒന്ന് പിറുപിറുത്തു. അത് കേട്ടുകാണണം അവന് പുറകിലിരിക്കുന്ന വൃദ്ധയൊന്ന് ചിരിച്ചു.

 

അവൻ ചുറ്റിലും ഒന്ന് കൂടി കണ്ണോടിച്ചു. അവടെങ്ങും ആരുമില്ല. കുഞ്ഞൂട്ടനും ആഹ് വൃദ്ധയും പിന്നെ വേണിയുടെ ക്ഷേത്രവും ഇത്ര മാത്രമേ അവിടുള്ളു. ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് ദൂരെ നിന്ന് ചെന്നായ്ക്കളുടെ ഓരിയിടലും കേൾക്കാം. അതെന്നാൽ ഭയപ്പെടുത്തുന്ന ഒന്നായിരുന്നില്ല. 

 

“”നിങ്ങളാരാ….””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ വൃദ്ധയ്ക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു. അവനിത് വരെ കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത ഒരു മുഖമായിരുന്നു അവർക്ക്. ക്ഷേത്രത്തിന് പിന്നിലെ വലിയ വൃക്ഷത്തിന് ചുവട്ടിൽ ചുറ്റുമായി ഇരിക്കാനായി ഒരു തറയുണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ട് അതിലാണവർ ഇരിക്കുന്നത്.

 

“”ഇത് നല്ല ചോദ്യം…””,””എന്നെ മോൻ കണ്ടിട്ട്ണ്ടാവില്ല…””,””ഞാനൊരു ഭിക്ഷാടന കാരിയാ…””,””ഇടയ്ക്കിതിലെ വരാറുണ്ട്..””,””അപ്പൊ അവിടെ ഇന്ദിരയെ കാണിട്ടെ മടങ്ങാറുള്ളു….””,””ഇന്ന് പടിപ്പുര അടഞ്ഞ് കിടക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ഇവിടെ ക്ഷേത്രത്തറയിൽ വന്ന് തലചായ്ച്ചതാ…””,

 

അവർ ചെമ്പ്ര ചൂണ്ടി കാണിച്ച് കൊടുത്തു. 

 

“”ഞാൻ അവിടെയുള്ളതാണ്…””,””ഇപ്പൊ ഞാൻ മാത്രേയുള്ളു…””,””ഇന്ദിരാമ്മയൊന്നും ഇവിടെയില്ലല്ലോ..””,

 

“”അത് സാരമില്ല…””,””എനിക്ക് എല്ലാ പ്രാവശ്യവും ഇന്ദിരേടെ അടുക്കെന്നാ ഭക്ഷണം…””,””ഇന്നും ഞാൻ അത് പ്രതീക്ഷിച്ച് തന്നെയാ വന്നത്…””,””വീട്ടിലെന്തെങ്കിലും കഴിക്കാനുണ്ടോ മോനേ…””,””നല്ല വിശപ്പുണ്ട്…””,

 

അവരുടെ ശബ്ദം വളരെ നേർത്തതായിരുന്നു. കുഞ്ഞൂട്ടന് ഭക്ഷണം ഇല്ലെന്ന് പറയാൻ തോന്നിയില്ല. 

 

“”ഭക്ഷണം ഉണ്ട് അമ്മ വീട്ടിലേക്ക് വരൂ…””,””ഞാൻ എടുത്ത് തരാം…””,

 

“”മോൻ ബുദ്ധിമുട്ട് വിചാരിക്കില്ലങ്കിൽ ഇങ്ങോട്ടേക്ക് കൊണ്ടുവരുവോ…””,””എൻ്റെ കാലിന് നല്ല വേദന അത് കൊണ്ടാ…””,

 

പാവം വയസായില്ലേ. കുഞ്ഞൂട്ടൻ കൊണ്ടുവരാമെന്ന് സമ്മതമറിയിച്ചു. അവൻ വേഗം ചെമ്പ്രയിലേക്ക് തിരിച്ചു. അതിരും മറ്റു സാധനങ്ങളും വീട്ടിലുണ്ട് ഗ്യാസിലൊന്ന് വച്ചാൽ എല്ലാം അരമണിക്കൂറിനുള്ളിൽ റെഡിയാക്കാം. 

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ അടുക്കളയിലെ ലൈറ്റ് ഓൺ ചെയ്ത് പണികളിലേക്ക് കടന്നു. ആദ്യം അരി കഴുവി കുക്കറിൽ നിറച്ച് അടുപ്പത്തേക്കിട്ടു. ശേഷം ഒരു തേങ്ങ പൊതിച്ച് ചമ്മന്തി തയ്യാറാക്കി. ഇന്ദിരാമ്മ മുന്നേ കൂട്ടി അച്ചാറും ഉപ്പിലിട്ടതുമെല്ലാം തയ്യാറാക്കി വക്കുമായിരുന്നു. കുഞ്ഞൂട്ടൻ അലമാരി തപ്പി നോക്കിയപ്പോൾ അമ്പഴങ്ങാ അച്ചാറ് കിട്ടി. അത് ഒരു പാത്രത്തിലേക്കിട്ടു. കൂടെ ചമ്മന്തിയും. 

 

അലമാരിയിൽ അടച്ച് വച്ചിരുന്ന ഒരു ടപ്പി അവൻ കൈയ്യിലെടുത്ത് തുറന്നു. പുപ്പല് വരാതിരിക്കാൻ അടച്ച് ഭദ്രമാക്കി വച്ചിരുന്ന പപ്പടം. കുഞ്ഞൂട്ടൻ അതിൽ നിന്ന് രണ്ട് മൂന്നെണ്ണം എടുത്ത് തീയിൽ ചുട്ടെടുത്തു. അപ്പഴേക്കും കഞ്ഞി തയ്യാറായിരുന്നു. 

 

കഞ്ഞിയും കടിക്കാനുള്ളതും എല്ലാം കുഞ്ഞൂട്ടൻ ഓരോ പാത്രത്തിലേക്കാക്കി. അതെല്ലാം ഒരു കവറിലേക്ക് നിറച്ച് നേരെ ക്ഷേത്രത്തിലേക്ക് നടന്നു. 

 

ഗോപുരം ചുറ്റി മരത്തിന് ചുവട്ടിലിലെത്തുമ്പോൾ അവിടെ ആരും തന്നെയുണ്ടായിരുന്നില്ല.

 

“”അതേ…””,””ഞാൻ ഭക്ഷണം കൊണ്ടുവന്നിട്ട്ണ്ട്…””,

 

അൽപ്പം ഉച്ചത്തിൽ കുഞ്ഞൂട്ടൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. അത് കേട്ടത് പോലെ കുറച്ചപ്പുറെ നിന്ന് തൻ്റെ കറുത്ത കരയുള്ള വെള്ള സാരിയിൽ കൈയ്യും മുഖവും തുടച്ച് കൊണ്ട് വൃദ്ധ അവിടേക്ക് വന്നു. 

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ പാത്രത്തിൽ നിന്ന് ഭക്ഷണം എടുത്ത് മരത്തിന് ചുവട്ടിൽ നിരത്തി. വൃദ്ധവന്ന് അതിനരുകിൽ ഇരുന്നു. 

 

“”മോൻ കഴിച്ചോ…””,

 

അവർ കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ കവിളിലൊന്ന് വിരലോടിച്ച് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. കഴിച്ചില്ലെങ്കിലും ഉവ്വെന്ന ഭാവേന അവൻ തലയാട്ടി. അത് കണ്ട് വൃദ്ധയൊന്ന് ചിരിച്ചു. ശേഷം കുഞ്ഞൂട്ടൻ കൊണ്ടു വന്ന ഭക്ഷണം ഓരോന്നായി അവർ കഴിച്ചു തുടങ്ങി.

 

“”അമ്മേടെ പേരെന്താ…””,

 

ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്ന വൃദ്ധയോട് കുഞ്ഞൂട്ടൻ ചോദിച്ചു. അവര് കഴിപ്പൊന്ന് നിറുത്തി മറുപടി കൊടുത്തു.

 

“”ജാനു…””,””മോൻ ജാനു അമ്മയെന്ന് വിളിച്ചോ…””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ ഒന്ന് പുഞ്ഞിരിച്ചു.

 

“”വീട്…””,

 

“”വീടെന്ന് പറയാനായിട്ടൊന്നുമില്ല മോനൂ…””,””ഇങ്ങനെയൊക്കെ തെണ്ടിമതിരിഞ്ഞ് നടക്കന്നെ…””,

 

“”ആരൊക്കെ ഇണ്ട്…””,

 

“”ഇപ്പൊ എൻ്റെ കൂടെ ആരുമില്ല…””,””ഭർത്താവ് മരിച്ചിട്ട് ഒരുപാട് കാലമായി…””,””മൂത്ത മകനുള്ളത് ഒരുപാട് ദൂരത്ത് എവിടെയോ ആണ്….””,””എവിടെയാണെന്നവൻ ഈ അമ്മയോട് പറയില്ല…””,””രണ്ടാമതൊരു മകൻ കൂടി ഇണ്ട് പക്ഷെ അവനെന്നെ ഓർമ്മ കൂടി ഇല്ലെന്ന്…””,

 

ച്ചേ… ഏതാണവൻ കുഞ്ഞൂട്ടന് ആഹ് ചെക്കനോട് ഈർഷതോന്നി. വളർത്തി വലുകാക്കിയ അമ്മയെ അറിയില്ലാന്ന് പറയേ… കുഞ്ഞൂട്ടന് മനസിൽ വല്ലാണ്ട് വിഷമായി. വൃദ്ധയുടെ അവസ്ഥ ഓർത്ത് അവനൊന്ന് പരിതപിച്ചു.

 

വൃദ്ധ ഭക്ഷണം കഴിച്ചെഴുന്നേറ്റു. അവർക്ക് ഒരുപാട് ഇഷ്ടായെത്ര ഭക്ഷണം. കഴുകാനായി പാത്രങ്ങളെടുത്തെങ്കിലും കുഞ്ഞൂട്ടൻ സമ്മതിച്ചില്ല. അവൻ കഴികിക്കോളാം എന്ന് പറഞ്ഞ് അത് വാങ്ങി വച്ചു. തിരികെ കവറിലാക്ക് അത് മരത്തിന് ചുവട്ടിൽ വച്ചു.

 

ജാനുവമ്മ മുഖം കഴുവി കുഞ്ഞൂട്ടനടുത്തേക്ക് തന്നെയെത്തി. അവർ മരത്തിൻ്റെ ചുവട്ടിലെ തറയിൽ കയറി ഇരുന്നു. 

 

“”വാ ഇവടെ ഇരിക്ക്…””,

 

ജാനുവമ്മ കുഞ്ഞൂട്ടനെ അടുത്തേക്ക് ഇരിക്കാനായി വിളിച്ചു. അവന് സങ്കോചം ഒന്നും തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. കുഞ്ഞൂട്ടൻ പതുക്കെ നടന്ന് ചെന്ന് അവർക്കരുവിലേയി ഇരുന്നു. 

 

“”ഭക്ഷണം എനിക്ക് ഒരുപാടിഷ്ടായിട്ടോ…””,””അമ്മ മോനൊരു സമ്മാനം തരട്ടേ…””,

 

“”സമ്മാനമോ എനിക്കോ…””,””തന്നോളൂ…””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ അവർക്ക് മുൻപിൽ കൈകൾ നീട്ടി. 

 

“”കണ്ണടയ്ക്ക്….””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ കണ്ണുകളടച്ച് കൈ നീട്ടി. പക്ഷെ അവൻ്റെ കൈ കളിലായിരുന്നില്ല സമ്മാനം കൊടുത്തത്. അവർ കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ കഴുത്തിനിരുവശത്തു കൂടിയും കൈയ്യിട്ട് എന്തോ കഴുത്തിൽ വച്ചു. കുഞ്ഞൂട്ടൻ പെട്ടന്ന് കണ്ണ് തുറന്ന് നോക്കി. പ്രത്യേക നിറമുള്ള ഒരു മാല അവൻ്റെ കഴുത്തിലേക്ക് ജാനു അമ്മ കെട്ടി കൊടുക്കുന്നു. 

 

“”എന്താ ഇത്…””,””മാലയോ…””,

 

“”മോനിത് ഒരിക്കലും നഷ്ട്ടപെടുത്തര്ത്…””,””എന്നങ്കിലും ഒരു നാൾ മറ്റൊരാൾക്കിത് കൈമാറണ്ട സമയം വന്നെന്ന് തോന്നുമ്പോൾ മാത്രം കൈമാറുക…””,””പിന്നീടിത് സ്വീകരിക്കാനും പാടില്ല…””,””കൈമാറണ്ട ആള് മോൻ്റെ മുന്നിലെത്തിചേരും…””,

 

“”കൊള്ളാലോ…””,””എന്താണിതിൽ അത്ര സ്പെഷ്യലായിട്ടുള്ളത്…””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ തൻ്റെ കഴുത്തിൽ കിടക്കുന്ന സൂര്യമുദ്രയുള്ള ലോക്കറ്റ് കൈയ്യിലെടുത്ത് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അതിൻ്റെ നടുക്കുള്ള ഗോളക്കല്ല് നീലിമയിൽ തിളങ്ങി കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. വല്ലാത്തൊരു പ്രഭ…

 

“”ഇത് അപൂർവ്വങ്ങളിൽ അപൂർവ്വമായി മാത്രം ലഭിക്കുന്ന മാണിക്യ കല്ലാണ്…””,””പന്ത്രണ്ടായിരം ആണ്ടുകൾ കൂടുമ്പഴെ ഇത് ഭൂമിയിൽ വെളിവാകൂ…””,

 

അവര് പറഞ്ഞത് കേട്ടപ്പഴേ കുഞ്ഞൂട്ടൻ ഉറപ്പിച്ചു ഇവര് നുണപറയുന്നതാണെന്ന്. അവൻ ഒന്ന് ചിരിച്ചു. വൃദ്ധയ്ക്കും അത് മനസിലായിരുന്നു. താൻ പറഞ്ഞതവൻ വിശ്വസിച്ചിട്ടില്ലായെന്നത്. 

 

“”ദാ ഇത് കഴിച്ചോളൂ…””,

 

വൃദ്ധ തൻ്റെ ബാഗിൽ കൈയ്യിട്ട് ചുവന്ന് ഉരുണ്ട ഒരു പഴം കൈയ്യിലെടുത്തു. കാണാനൊക്കെ നല്ല ഭംഗിയുണ്ട്. കൂമ്പൊക്കെ നല്ല താമരയിതളുകൾ പോലെ കൂമ്പി ഇരിക്കുന്നു. 

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ അത് കൈയ്യിലേക്ക് വാങ്ങി..

 

“”താങ്ങ്സ്…””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ കഴിക്കാൻ മടിച്ചു നിന്നപ്പോൾ അവരവനെ നിർബന്ധിച്ചു. കുഞ്ഞൂട്ടൻ അവരുടെ നിർബന്ധത്തിൽ പഴത്തിൻ്റെ അൽപ്പ ഭാഗമൊന്ന് കടിച്ചെടുത്തു. 

 

നല്ല സ്വാദ്. ചെറിയ ചവർപ്പും നല്ല മധുരവും. കുഞ്ഞൂട്ടൻ വീണ്ടും ഒരു കടി കൂടി കടിച്ചു. തേനിറ്റുന്നതിന് സളാനമായി പഴത്തിൽ നിന്ന് ഒരു ദ്രാവകം കുഞ്ഞൂട്ടൻ്റെ ചുണ്ടിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങി.

 

“”കൊള്ളാലോ…””,””നല്ല സ്വാദ്…””,””ഇതെന്ത് പഴാ…””,

 

“”ഇത് ഇനൻ പഴം…””,””സൂര്യഗിരി കുന്നിന് താഴെ മാത്രം വിളവെടുക്കുന്നതാണ്…””,””ഞാൻ അത് വഴി ഭിക്ഷാടനം നടത്തിയപ്പോൾ എനിക്ക് തന്നതാ…””,

 

“”ഓഹ്…””,””നല്ല സ്വാദുണ്ട്…””,

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ അത് മുഴുവൻ കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞു. സ്വാദ് മാത്രമല്ല ചെറുതായി തലയ്ക്കൊരു പെരുപ്പ് പോലെ നല്ല മയക്കവും വരുന്നു. കുഞ്ഞൂട്ടൻ കണ്ണുകളച്ച് തറയിലേക്ക് കിടക്കാൻ തുനിഞ്ഞെങ്കിലും ജാനുവമ്മ സമ്മതിച്ചില്ല. അവർ അവനെ സ്വന്തം കൈയ്യിൽ താങ്ങി എടുത്ത് മടിയിൽ കിടത്തി. 

 

കുഞ്ഞൂട്ടൻ തൻ്റെ അടഞ്ഞ് പോവുന്ന കണ്ണുകളിലൂടെ അവരെ അവസാനമായി കണ്ടു. ജാനുവമ്മയുടെ മുഖത്തിന് വല്ലാത്തൊരു തീഷ്ണത പോലെ.. അപ്പഴേക്കും കുഞ്ഞൂട്ടൻ നല്ലൊരു മയക്കത്തിലേക്ക് പോയിരുന്നു.

 

***★☆★***