നിയോഗം 2 Dark World Part IX (മാലാഖയുടെ കാമുകൻ) 1502

ട്രിനിറ്റി വണ്ടി എടുത്തു.. അത് ടൗണിൽ ചെന്ന് നിന്നപ്പോൾ കുറച്ചു പേര് ചുറ്റും കൂടി..

അല്പം മാറി ഡെൽറ്റ എന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്നുണ്ട്.. അവളുടെ മുഖത്ത് അതിശയം..

എല്ലാവരും വന്നു സംസാരിച്ചു… പരിശീലനം പൂർത്തിയാക്കിയതിന്റെ സന്തോഷം ആണ് എല്ലാവർക്കും. കൂടാതെ രണ്ടു ആവൊനിയാക്കിനെ കൊന്നു എന്ന വാർത്ത അവിടെ പരന്നിരുന്നു..

ട്രിനിറ്റി ഇറങ്ങി വന്നപ്പോൾ ഞാൻ അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചത് ചിലർ ശ്രദ്ധിച്ചു.. അല്പം അസൂയ ഇല്ലാതില്ല ആ മുഖങ്ങളിൽ..

അവർ സംസാരിച്ച ശേഷം യാത്ര പറഞ്ഞു പോയപ്പോഴും ഡെൽറ്റ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു.. ഞാൻ മെല്ലെ അവളെ നോക്കി..

അവൾ എനിക്ക് മുഖം തന്നില്ല.. ദേഷ്യത്തിൽ വേറെ എങ്ങോട്ടോ നോക്കി.

“പപ്പാ..”

ഞാൻ ആ വിളി കേട്ട് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ എന്റെയും ട്രിനിറ്റിയുടെയും മക്കൾ ആണ്..

അവർ വന്നു സങ്കടത്തോടെ എന്റെ ദേഹത്തെ മുറിവുകൾ കെട്ടി വച്ചതു തലോടി നോക്കി.. എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചു..

“നമ്മുടെ മക്കൾ, അവർ എനിക്ക് തന്നതാണ്..”

ട്രിനിറ്റി അവളുടെ കഴുത്തിൽ കിടന്ന മഞ്ഞ രത്‌നം കാണിച്ചു.. ആവൊനിയാക്കിന്റെ തലയിലെ രത്‌നം ആണ്. അതിനെ പിടിക്കുന്നവർക്ക് അത് കഴുത്തിൽ ധരിക്കാം.. ഒരു മെഡൽ പോലെ..

അതൊരു ഒരു മാലയിൽ കോർത്തു ഇട്ടിരിക്കുന്നു.. അവളുടെ കഴുത്തിൽ അത് കിടക്കുന്നത് കാണാൻ നല്ല രസം ഉണ്ട്..

അപ്പോഴാണ് എനിക്ക് പോക്കറ്റിൽ കിടന്ന രത്‌നങ്ങളുടെ കാര്യം ഓർമ വന്നത്..

ഞാൻ അതെടുത്തു.. രണ്ടുപേരുടെയും മുൻപിൽ ഇരുന്നു അവരെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു.

“ഞാൻ പോയാലും നിങ്ങൾ എന്നെ ഓർക്കണം.. അതിന് നിങ്ങൾ രണ്ടുപേർക്കും ഒരു കൊച്ചു സമ്മാനം..”

ഞാൻ രണ്ടിന്റെയും കൈ പിടിച്ചു നിവർത്തി രത്‌നങ്ങൾ വച്ച് കൊടുത്തു..

അവളും അവനും അതിശയത്തോടെ ട്രിനിറ്റിയെ നോക്കി.. എന്നെ നോക്കി..

“പപ്പാ രണ്ടു ആവൊനിയാക്കിനെ കൊന്നോ?”

അവർ വിശ്വാസം വരാതെ ചോദിച്ചു..

“നിങ്ങളുടെ പപ്പാ മോശക്കാരൻ ഒന്നും അല്ല.. മറ്റു ചിലർ പറയുന്നത് പോലെ..”

ട്രിനിറ്റി അല്പം ഉച്ചത്തിൽ ആണ് പറഞ്ഞത്..

ഡെൽറ്റ കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. അവൾ വേഗം തിരിഞ്ഞു നടന്നു.. എനിക്ക് ചിരി വന്നു..

“ഇത് രണ്ടുപേരും കഴുത്തിൽ ഇടണം.. നിങ്ങളുടെ അമ്മയെപ്പോലെ..കേട്ടോ?”

ഞാൻ രണ്ടുപേരെയും ചേർത്ത് പിടിച്ചു ഒരു ഉമ്മ കൊടുത്തു.. അതിൽ പെൺകുട്ടി എന്നെ തിരിച്ചും ഉമ്മ വെച്ചു.. ആണിന് അല്പം നാണം കൂടുതൽ ആണ്…

എന്നാലും അവന്റെ നീലക്കണ്ണുകളിൽ സ്നേഹം ആണ്.. ട്രിനിറ്റിയെ പോലെ തന്നെ..

അവർ രണ്ടുപേരും അത് നിധി കിട്ടിയത് പോലെ നെഞ്ചിനോട് ചേർത്ത് പിടിച്ചു.. സന്തോഷത്തോടെ എന്നെ നോക്കി..

ഉടനെ കിവെറ അവിടെ വന്നു..

“ട്രിനിറ്റി.. റോഷനെ ഞാൻ കൊണ്ടുപോകുകയാണ്.. മുറിവുകൾ ഒക്കെ ഒന്ന് ശരിയാക്കണം.. “

അവൾ മെല്ലെ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.. അവളുടെ മുഖം അല്പം കുറ്റബോധം കാണുന്നുണ്ട്..
ട്രിനിറ്റി മക്കളെ പറഞ്ഞു വിട്ടു. അവർ സന്തോഷത്തോടെ എനിക്ക് വീണ്ടും ഉമ്മ തന്നു എങ്ങോട്ടോ ഓടി പോയി..