നിയോഗം 2 Dark World Part IX (മാലാഖയുടെ കാമുകൻ) 1503

“മത്സരത്തിന്റെ നിയമപ്രകാരം.. സമയം തീരും വരെ തോൽവി സമ്മതിക്കാതിരുന്ന റോഷൻ വിജയിച്ചിരിക്കുന്നു.. അതിന്റെ അർഥം.. ഡെൽറ്റയുടെ മരണം എന്നാണ്.. “

ഇടയിൽ നിന്ന പെണ്ണ് വിളിച്ചു പറഞ്ഞപ്പോൾ എല്ലാവരും മുഖം കുനിച്ചു..

ഉടനെ ഒരു വലിയ മേശ പോലെ ഉള്ള മരത്തടി രണ്ടു പെണ്ണുങ്ങൾ കൊണ്ടുവന്നു റിങ്ങിൽ വച്ചു..

മൂന്നാമത് വന്ന പെണ്ണിന്റെ കയ്യിൽ വലിയ ഒരു വാൾ.. ഏതോ കല്ല് കൊണ്ടുള്ള വാളാണ്.. അത് വെട്ടി തിളങ്ങുന്നു..

അവർ ഡെൽറ്റയേ പിടിച്ചു മരത്തടിയിൽ കിടത്തി.. അവൾ എന്നെ ഒന്ന് വണങ്ങിയ ശേഷം വാൾ എന്റെ കയ്യിൽ തന്നു.. ഞാൻ മെല്ലെ അത് കുത്തി എഴുന്നേറ്റ് നിന്നു.

ക്വീൻ എന്നെ ഒന്ന് നോക്കി എഴുന്നേറ്റ് നിന്നു..

“മത്സരത്തിൽ റോഷൻ വിജയിച്ചിരിക്കുന്നു.. റോഷൻ അവളെ ഇപ്പോൾ കൊല്ലുന്നതാണ്..

അതോടെ കൃതിരിൻ പെണ്ണിനെ നമ്മുടെ നാട്ടിൽ വച്ച് യുദ്ധത്തിൽ തോൽപ്പിച്ച് കൊല്ലുന്നവൻ എന്റെ സ്ഥാനത്തു വരും.. നിങ്ങളുടെ, എന്റെ ഈ ഗ്രഹത്തിന്റെ നിയന്ത്രണം ഇനി മുതൽ റോഷൻ ആകും…

ഡെൽറ്റ.. നിന്റെ ആത്മാവിന് നക്ഷത്രങ്ങളിൽ നിറം പകരാൻ ഉള്ള ഭാഗ്യം ഉണ്ടാകട്ടെ..”

ക്വീൻ അതും പറഞ്ഞു കിരീടം ഊരി വച്ചു..

എനിക്ക് ഡെൽറ്റയോട് പക ആയിരുന്നു.. എല്ലാവരും തല കുനിച്ചു നിന്നു.. ട്രിനിറ്റി എന്നെ കണ്ണുവെട്ടാതെ നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു.

ഞാൻ വാളും കയ്യിൽ എടുത്തു അവളുടെ അടുത്ത് ചെന്ന് അവളുടെ കഴുത്തിൽ മുട്ടിച്ചു.. അവൾ കണ്ണ് തുറന്നു എന്നെ ഒന്ന് നോക്കി.. ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു…

“എനിക്ക് സമ്മതം.. നീ ട്രിനിറ്റിയെ വരിക്കണം.. ട്രിനിറ്റിയോട് എന്റെ കുട്ടികളെ നോക്കാൻ പറയണം.. നീ ശക്തൻ ആണ് റോഷൻ…നിന്നോട് തോറ്റതിൽ എനിക്ക് അഭിമാനമേ ഉള്ളു…!”

അവൾ അത് പറഞ്ഞു കണ്ണടച്ചു കിടന്നു.. മരണത്തിനെ സ്വീകരിക്കാൻ തയാറായി..

ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി.. എല്ലാ മുഖങ്ങളിലും എന്താണ് ഭാവം എന്ന് അറിയാൻ വയ്യ..

പക്ഷെ എല്ലാ തലകളും കുനിഞ്ഞു ആണ്.. അവരുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും വെള്ളം ചാടുന്നു..

അവളുടെ സഹോദരിയെ ഒരാൾ കൊല്ലാൻ പോകുന്നത് കാണാനുള്ള ശക്തി അവർക്ക് ഇല്ലാത്തത് പോലെ..

എനിക്ക് അവളെ വേഗം കൊല്ലാൻ തിടുക്കം ആയി.. ഒന്ന് കൂടി ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി..

എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പുന്ന നാല് കൊച്ചു കണ്ണുകളിൽ ഉടക്കി..

ഒരു ആൺകുട്ടിയും പെൺകുട്ടിയും.. എന്റെയും ട്രിനിറ്റിയുടെയും കുട്ടികളെ പോലെ.. അവർ ആരും ആശ്രയം ഇല്ലാത്തത് പോലെ അല്പം മാറി നിന്ന് പരസ്പരം കൈകൾ കോർത്തു പിടിച്ചു ഡെൽറ്റയേ നോക്കി കരയുകയാണ്.. ശബ്ദം ഇല്ലാതെ.. എന്റെ നെഞ്ച് പൊടിഞ്ഞത് പോലെ എനിക്ക് അനുഭവപെട്ടു..

ഡെൽറ്റയുടെ കുട്ടികൾ.. !

അവരുടെ അമ്മയുടെ മരണം ആലോചിച്ചു അവർ കരയുന്നു.. ഞാൻ അവരുടെ പിതാവ് അല്ലെ? നന്മ ഉള്ളവൻ അല്ലെ ഞാൻ? അവളെ കൊല്ലാൻ എനിക്ക് കഴിയുമോ?

ഇല്ല.. റോഷൻ നന്മ ഉള്ളവൻ ആണ്.. ഇവളെ കൊല്ലാൻ എനിക്ക് കഴിയില്ല..

ഞാൻ ഒരു നിമിഷം ആലോചിച്ചു നിന്നു..

ഡെൽറ്റയേ ഞാൻ അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു മരത്തടിയിൽ നിന്നും വലിച്ചു മാറ്റി നിലത്തിട്ടു അലറിക്കൊണ്ട് ആഞ്ഞു ഒരു വെട്ടു ആ മരത്തടിക്ക് വെട്ടി… വാൾ അതിലേക്ക് ആഴത്തിൽ ഇറങ്ങിപ്പോയി…