ഒരു ബൈക്ക് യാത്രികൻ [Sajith] 1356

അനിക്ക് കൈയ്യും കാലും തളരുന്ന പോലെ ഉണ്ടെന്ന് ഇടറിയ ശബ്ദത്തോടെ പറഞ്ഞു. ഞാനവനെ തോളിൽ താങ്ങി നിർത്തി. കുറച്ച് നേരത്തിനുള്ളിൽ വീടിനകത്ത്നിന്ന് പോലീസ് ഇറങ്ങിവന്നു കൂടെ അവളുടെ അച്ഛനും മുഖം ആകെ ക്ഷീണിച്ച മട്ടുണ്ട്. ഷർട്ടിന്റെ ബട്ടൻസ് പോലും ശരിക്ക് ഇട്ടുട്ടില്ല.  ആകെ കരഞ്ഞ് കലങ്ങിയ കണ്ണും. അന്വേഷിക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞ് അവർ മടങ്ങി. ചെക്കൻ വീട്ടുകാർ വന്ന് ഒരുപാട് ചൂടായി പോയി. വിളിച്ചു വരുത്തിയതിൽ ഖേദം പ്രകടിപ്പിച്ച് അവളുടെ അച്ഛൻ അകത്തേക്ക് പോയി. ഇവിടെ ഒരാളെ താങ്ങി നിർത്താൻ തുടങ്ങീട്ട് അരമണിക്കൂറായി. ഞാൻ അവനെ മാറ്റി നിർത്തി മുഖം കഴുകാൻ ഒരു കുപ്പി വെള്ളവും കൊടുത്തു. ഇനി ഇവടെ നിന്നാൽ കരഞ്ഞ് സീനാക്കുമെന്ന് തോന്നി പോയി ആ ചേലിലാണ് അവന്റെ മോറ്. ഞാനവനെ താങ്ങി ബൈക്കിനടുത്തേക്ക് നടന്നു. വസന്ത വന്ന കോഴീനേ പോലെ തൂങ്ങി നിൽക്കാണ്. പോവുന്നതിന്റെ ഇടക്ക് തിരിഞ്ഞ് വീട്ടിലേക്കൊക്കെ നോക്ക്ന്ന്ണ്ട്. 

ഞാൻ: നീ വണ്ടീ കേറ് പൂവാ.

അനിരുദ്ധൻ: മ്മം…

ഞങ്ങളവിടെന്ന് വിട്ടു തിരിച്ച് വീട്ടിലേക്ക്. അങ്ങനെ വീണ്ടുമൊരു തേപ്പ് കൂടി. 

ഞാൻ: അനി മോനേ.

അനിരുദ്ധൻ: എന്താ? 

ഞാൻ: ജബാ ഒളിച്ചോട്ടം ഒക്കെ ഒരു സ്റ്റാൻഡേർഡ് പരിപാടി ആണ് ട്ടോ.

അനിരുദ്ധൻ: ശവത്തേ കുത്താണല്ലേ.

ഞാൻ: കുത്തും ഞാൻ ഇനീം കുത്തും. എന്തവായിരുന്നു അളിയന്റെ പെർഫോമൻസ് മലയാളത്തിലൊരക്ഷരം മിണ്ടാൻ പാടില്ലല്ലേ.

അനിരുദ്ധൻ: ഒന്ന് മിണ്ടാണ്ടിരി നാശമേ.

ഞാൻ: സരി സരി ഇനി ഞാനായിട്ട് സീൻ കോൺട്ര ആക്ക്ണില്ല. ഇയത് വിട്ടള ഇവളൊക്കെസെറ്റാവുന്നതിലും നല്ലത് പോണതന്നെ ആണെടാ.