ഒരു ബൈക്ക് യാത്രികൻ [Sajith] 1356

അത്മഗതം കുറച്ച് ഉറക്കെയായിരുന്നെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി. അത് വളരെ വ്യക്തമായി അഫ്ലഹ് കേക്കുകയും ചെയ്തു.

അഫ്ലഹ്: ആ… ഞാൻ കണ്ട് പിടിച്ചോളാ.

അന്ന് ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞ് ഞാനും അഫ്ലഹും ഇറങ്ങി. മിന്നു നേരത്തേ പോയിരുന്നു. കൂനി കൂടി ആണ് അവള് നടക്കാറ് പുറത്തോരു കറുത്ത ബാഗും ഉണ്ടാവും. ചിരി ഒക്കെ കാണാൻ നല്ല ഭംഗിയാണ്. ഞാൻ ഇപ്പൊ ശരിക്കും ഒരു ലക്ഷണമൊത്ത കോഴിയായി. ആ… സാഹചര്യങ്ങളല്ലേ മനുഷനെ കൊണ്ട് ഓരോന്നൊക്കെ ചെയ്യിക്കുന്നത്. 

അന്ന് വൈകിട്ട് അഫ്ലഹ് പട്ടരുടെ പറമ്പിൽ കയറി കട്ടു പറിച്ച മാങ്ങയും കടിച്ച് പിടിച്ച് ഇരിക്കുമ്പോൾ ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളിൽ കാരണമില്ലാത്ത ഒരു സന്തോഷം ഉടലെടുക്കുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു. അത് എന്റെ മുഖത്ത് പ്രതിഫലിക്കുന്നും ഉണ്ടായിരുന്നു. 

അഫ്ലഹ്: എന്താണ് ഒരു കിളി.

 ഏഹേ ആര് കേൾക്കാൻ.

അഫ്ലഹ്: ടാ….

ഞാൻ: ആ… എന്താടാ? എന്തിനാ കെടന്ന് കാറ്ണെ?

അഫ്ലഹ്: കാറാതെ പിന്നെ ഞാൻ ചോദിച്ചത് എന്തേലും കേക്ക്ണ്ണ്ടോ.

ഞാൻ: എന്താ?

അഫ്ലഹ്: ബെസ്റ്റ്. ഇന്നെന്താണ് ഒരു ചിരിയൊക്കെ. 

ഞാൻ: ഏയ് ഒന്നുല്ല.

അഫ്ലഹ്: പറയടാ.

ഞാൻ: അത്.

അഫ്ലഹ്: ആരാ ആള്.

കാര്യം മനസിലാക്കിയ സ്ഥിതിക്ക് ഇനി ഒന്നും ഒളിക്കാനില്ല.

ഞാൻ: നമ്മളെ ക്ലാസിലെയാ.

അഫ്ലഹ്: നമ്മള ക്ലാസിലോ. റിൻഷ.

ഞാൻ: അല്ല.

അഫ്ലഹ്: സുഭിഷ്ണ.

ഞാൻ: അയ്യേ അല്ല.

അഫ്ലഹ്: കൃഷ്ണപ്രിയ്യ.

ഞാൻ: ഒന്ന് പോയേടാ. 

അഫ്ലഹ്: നിഖില, നിമ്മി, മിനിമോൾ, സിനു, റിസ്വാന, ലിയ.

ഞാൻ: മിന്നു ആണ്.