ഒരു ബൈക്ക് യാത്രികൻ [Sajith] 1356

വ്യൂപോയിന്റിൽ നല്ല വീതിയുള്ള അലുമിനിയം കമ്പി കെട്ടിവെച്ചിരുന്നു അപ്പുറത്തേക്ക് കൊക്കയാണ്. നമ്മക്കെന്ത് കൊക്ക വേലിചാടി കടന്ന് കൊക്കയുടെ വരമ്പിൽ പോയി നിന്നു. ഏകദേശം കാൽ കിലോമീറ്റർ താഴ്ച്ചയിൽ മിന്നാമിന്നി പോലെ സ്ട്രീറ്റ് ലൈറ്റുകൾ കത്തുന്നുണ്ട്. അങ്ങിങ്ങായി ഓരോ വീടുകളിലും വെളിച്ചം തെളിയുന്നു. സമയം അഞ്ച് കഴിഞ്ഞു. കാരക്കോടമ്മയുടെ നിർമാല്യം കഴിഞ്ഞ് സാമി അമ്പലത്തിന്റെ മൈക്ക് സെറ്റിൽ പാട്ട് വെച്ചു. മൂന്ന് നാല് കിലോമിറ്റർ അകലമുണ്ടെങ്കിലും നല്ല വ്യക്തമായി കേക്കാം. ഞങ്ങളവിടെ അൽപ്പ നേരം ഇരുന്നു. നല്ല തണുപ്പും അതിന് ബാഗ്രൗണ്ടായിട്ട് പാട്ടും അങ്ങിനെ. താഴെ ചുരത്തിന്റെ വളവുകൾ ഓരോന്നായി പിന്നിലാക്കുന്ന ലോറികളും കാറുകളും. ഇടക്കിടക്ക് മിന്നി മായുന്ന അവറ്റകളുടെ ഹെഡ് ലൈറ്റ് ഉയരത്തിൽ നിന്ന് കാണുമ്പോ ഒരു ടോയികാറിന്റെ LED ലൈറ്റ് പോലെ ഉണ്ടായിരുന്നു. പെട്ടന്ന് പുറകിൽ നിന്ന് ഉച്ചത്തിലുള്ള ഹോൺ കേട്ട് കൊണ്ടാണ് തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയത്. പണി പാലും വെള്ളത്തിൽ കിട്ടി നിലമ്പൂർ ഹൈവേക്കാര് നൈറ്റ് പെട്രോളിങ്ങിന് ഇറങ്ങിയതായിരുന്നു. ഇവര് ബോഡർ വരെ പോയി ദിവസവും തിരിച്ച് പോരുന്ന ഒരു പതിവുണ്ട് പക്ഷെ അത് രണ്ട് മണിക്ക് തന്നെ നിർത്തുന്നതാണ് ഇന്ന് എന്തോ കഷ്ടകാലം. ഞങ്ങൾ രണ്ടും കാറി നടുത്തേക്ക് ചെന്നു മുന്നിലെ കോ ഡ്രൈവിങ് സീറ്റിലിരിക്കുന്ന CI യാണ് സംസാരിക്കുന്നത്. അപ്പൊ എന്റെ മൈന്റിലൂടെ നേരെത്തെ പറഞ്ഞ് പോയത് ഓർത്തു പോയി. ഇന്നലെ ഈ നല്ല വനായ ഉണ്ണിയെ കുറിച്ചാണ് ഞാൻ മനസിൽ ചീത്ത വിളിച്ചത്. അനിയാണ് കാര്യങ്ങളൊക്കെ സംസാരിക്കുന്നത് എനിക്ക് പണ്ടേ കാക്കി അലർജിയാണ് അല്ലാതെ പേടിച്ചിട്ടൊന്നും അല്ല.

CI : എന്താണ്? 

അനിരുദ്ധൻ: എന്താണ് സാറെ. ഒന്നുല്ല!

CI: വേളച്ചിലെട്ക്കര്ത്. ഈ വെളുപ്പാങ്കാലത്ത് രണ്ടാളും കൂടി ചാവാനെറങ്ങിയെ യാണോ.

അനിരുദ്ധൻ: ഏയ് അല്ല സാറേ ഞങ്ങള് വെറുതെ അമ്പലത്ത് പോവാൻ.

CI : അതിന്റെ വക്കത്ത് കുത്തിയിരുന്നാ അമ്പലത്തിക്കല്ല യമലോകത്ത് പോവ. വെളുപ്പാങ്കാലത്ത് തന്നെ പണി ഇണ്ടാക്കി വെക്കാനാണോ മക്കള് എറങ്ങിയെ.

അനിരുദ്ധൻ: അല്ല സാറെ ഞങ്ങൾ ചുമ്മ കണ്ടപ്പ ഇരുന്നു നൊള്ളു ഇപ്പ പോവും.