ഒരു ബൈക്ക് യാത്രികൻ [Sajith] 1356

പണ്ട് കോളേജിൽ പഠിക്കുമ്പോ കൂടെ പടിച്ച അഭിക്കുട്ടൻ അവന്റെ ചുമതലയിലുണ്ടായിരുന്ന വിദ്യാർത്ഥി സംഘടനയുടെ ലോക്കൽ കമ്മിറ്റി ഉൽസവത്തിന് കുടമാറ്റം നടത്തുന്ന പോലെ എന്റെ പെടലിക്ക് വെച്ചു തന്നത്. ഇതിന്റെ എ ബി സി ടി അറിയാത്ത എനിക്കന്ന് ഇതൊരു സുഗമുള്ള ഏർപ്പാടായി തോന്നുകയും ചെയ്തു. പിന്നെയാണ് അതിലെ ചതി എനിക്ക് മനസ്സിലായത്.  എന്നെ ഇതിലേക്ക് വലിച്ചിട്ട് അവന്റെ മൂട്ടിലെ പൊടി തട്ടി പോവാനായിരുന്നു പ്ലാൻ. ഒരാഴ്ച്ചയിൽ മൂന്നും നാലും ജില്ലാതല പരിപാടികൾ ഏറ്റെടുക്കുന്ന റിച്ച് സംഘടനയുടെ ചെറിയ ഒരു മുട്ടനാടായിരുന്നു ഞാൻ. ദിവസം പോവും തോറും എന്റെ സ്റ്റഡി ടേബിളിൽ പിരിവ് കുറ്റികൾ അട്ടിയിട്ട് പെരുകാൻ തുടങ്ങി. നാട്ടുകാരുടെ സഹായ ഹസ്തങ്ങൾ തേടി തേടി ഉളുപ്പെന്ന സാധനം എന്റെ ജീവിത്തിന്റെ ഡിഷ്നറിയിൽ നിന്ന് ജീവനും കൊണ്ടോടി. ഓരോ ജാതക്കും കോട്ടറും ഫുള്ളും കാട്ടി പിള്ളേരെ പിടിക്കണ്ട ഗതിവരെ എത്തി. കുറ്റി പിരിച്ച ഫണ്ട്പോരാഞിട്ട് കൈയ്യിൽ നിന്നും പൈസ ഇറക്കി തീറ്റി പോറ്റണ്ട തലത്തിലേക്ക് എന്റെ രാഷ്ട്രീയ ഭാവി എത്തിയപ്പോഴേക്കും ഞാൻ വല്ല്യ ശ്രദ്ധകൊടുക്കാതായി. അതൊന്നും മുകൾ കമ്മറ്റിക്ക് അറിയേണ്ടതുണ്ടായില്ല ഒരോ ദിവസം ഇടവിട്ട് വിളിക്കാൻ തുടങ്ങി അത് തെറികളായി രൂപാന്തരപ്പെടാൻ അധികം സമയം വേണ്ടി വന്നില്ല. അവസാനം പത്തൊൻപതാം അടവ് എടുത്തു പൂഴികടകൻ സിം ഞാൻ മാറ്റി. വിദ്യാർത്ഥി സംഘടനയിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്ന ആരേലും വായിച്ചാൽ മാമനോടൊന്നും തോന്നല്ലേ എന്ന് അപേക്ഷിക്കുന്നു. 

അങ്ങനെ പ്രവർത്തനം ഗംഭീരമായി പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്ന സമയത്താണ് ക്ലാസിൽ കള്ളനും പോലീസും കളിച്ചിരുന്ന എനിക്ക് പ്രിൻസിപ്പലിന്റെ ക്ഷണം കിട്ടുന്നത്. കിട്ടിയപാടെ ഞാൻ ഓഫീസിലേക്കോടി. ഗെയ്റ്റിന്റെ ഫ്രണ്ടിൽ ബിരിയാണി കൊടുക്ക്ണ്ടന്ന് കേട്ടിരുന്നു ഇനി എങ്ങാനും അതിലൊരു പൊതി എനിക്കർഹിക്കുന്നതാണെങ്കിലോ ഒന്നും നോക്കീല മണ്ടി പാഞ്ഞ് ഓഫീസിലെത്തി. ദേ നിൽക്കുന്നു എന്റെ ഇയറിലെ അടക്കം പതിനാലു പേർ ഓഫീസിൽ തന്നെ ഇത്രം പേർക്ക് ബിരിയാണി കിട്ടുമോ എന്ന സംശയത്തിൽ നിക്കുമ്പോഴാണ് പ്രിൻസിപ്പൽ എന്നെ കണ്ടത്. 

” നീ ഏതാടാ”

“ഞാൻ ഇവടെ ഒക്കെ ഒള്ളെയേ സാറെ”

“ഡിപ്പാർട്ട്‌മെന്റ് എതാടാ” 

“ബി കോം”

“നീ ആ മുലക്ക് പോയി നിന്ന് മോൻ അക്കൗണ്ടൊണ്ടാക്ക്”