💓പ്രാണസഖി 💓 [ ചെകുത്താനെ സ്നേഹിച്ച മാലാഖ ] 333

കുറ്റപ്പെടുത്തി കരയാനല്ലാതെ മറ്റൊന്നും എനിക്ക് ചെയ്യാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല.

ഒടുവിൽ ഒരു മാസത്തിന് ശേഷം പകുതി ഉണങ്ങിയ മുറിവുകളുമായി വീട്ടിൽ എത്തിയപ്പോൾ ഞാൻ കണ്ണിൽ കണ്ടത്  മൂന്ന് അസ്ഥിതറകളാണ്. അന്നു മുതൽ നഷ്ടപ്പെട്ടതാണ് എന്റെ ഉറക്കം. അല്പം ഉറങ്ങി വരുമ്പോൾ ഒരു നിലവിളിയോടെ ഞാൻ കാണുന്ന ആ സ്വപ്നം എന്റെ ഉറക്കം നഷ്ടപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

അവസാനം ഒന്ന് മനസ്സമാധാനമായി ഉറങ്ങാൻ ഞാൻ കണ്ടെത്തിയ കൂട്ടായിരുന്നു മദ്യം .

ലീവ് കഴിഞ്ഞിട്ടും മടങ്ങി എത്താതിന്റെ കാരണം തിരക്കി ഒരു പാട് മെയിലും മെസേജും എന്നെ തേടിയെത്തി. ഒന്നിനും മറുപടി ഞാൻ നൽക്കാത്തതു കൊണ്ടാകാം ജോലി നഷ്ടമായി എന്ന് അവസാനത്തെ മെസേജും കമ്പനിയിൽ നിന്ന് എന്നെ തേടിയെത്തി.

ആരും ഇല്ല ഇനി ആർക്കു വേണ്ടി കഷ്ടപ്പെടണം എന്തിന് പണം സമ്പാദിക്കണം എന്ന ചിന്ത കാരണം ജോലി നഷ്ടപ്പെട്ടു എന്ന വാർത്ത എന്നിൽ സങ്കടം ഉണ്ടാക്കീല .
കുറച്ചു ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ കമ്പനിയിൽ നൽകിയ സർട്ടിഫിക്കറ്റും മറ്റും പോസ്റ്റ് വഴി വീട്ടിൽ എത്തി…

ആദ്യമാദ്യം ഒന്ന് ഉറങ്ങാൻ വേണ്ടി മദ്യം കഴിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ഞാൻ പിന്നെ സങ്കടം കൂടി വന്നതിനുതച്ച് അതിന്റെ അളവും കൂട്ടി. ഒടുവിൽ
അത് എന്നെ ഇവിടെ എത്തിച്ചു…

“” ടർർർ …………….”

മൊബൈൽ പോക്കറ്റിൽ കിടന്ന് വൈബ്രേഷൻ കാരണം നിരങ്ങിയപ്പോൾ പഴയകാലത്തിൽ നിന്ന് ഞാൻ മടങ്ങി വന്നു.  ഞാൻ പോക്കറ്റിൽ നിന്ന് മൊബൈൽ ഫോൺ കയ്യിലെടുത്തു ………

ഫോണിന്റെ ഡിസ്പ്ലേയിൽ വിനോദ് എന്ന പേര് തെളിഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു . ഞാൻ മൊബൈലിൽ വന്ന കോൾ എടുത്തു.

“ഹലോ…… ”

” എടാ ഹരി…… നീ എവിടെയാ …. ഞാൻ റൂമിൽ നോക്കിയപ്പോൾ നിന്നെ കാണാനില്ല…. വീടിന്റെ മുൻവശത്തെ ഡോറ് തുറന്നു കിടക്കുന്നു . നീ ഇത് എവിടെയാ……..? ”

ഞാൻ കോൾ എടുത്ത ഉടൻ വിനോദ് ടെൻഷനടിച്ച മട്ടിൽ തിരക്കി ….

” എടാ നീ പേടിക്കണ്ട, നമ്മൾ കുളിക്കാൻ വന്നില്ലേ കുളം …. ഞാനിവിടെയുണ്ട് ….”

” നിന്റെ ഒരു കാര്യം മറ്റുള്ളവരെ ഇട്ട് തീ തീറ്റിക്കാനായിട്ട് ഞാൻ ദാ വരുന്നു….. ”

വിനോദ് അത്രയും പറഞ്ഞ് കോൾ കട്ടു ചെയ്തു…

പകലിനെക്കാൾ ഭംഗി രാത്രിക്കാണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നിപ്പോയി . ആ സുന്ദരമായ കാഴ്ചകൾ എന്റെ സങ്കടമൊക്കെ എവിടേക്കോ വലിച്ചെറിഞ്ഞതുപോലെ ഒരു തോന്നൽ..
പതിയെ ആ പടിക്കെട്ടിൽ ഞാൻ ആകാശത്തിലെ നക്ഷത്രങ്ങളെയും നോക്കി അങ്ങനെ കിടന്നു ……

ഒരാൾ നടക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് ഞാൻ കണ്ണുകൾ തുറന്നു അത് വിനോദായിരുന്നു. ഞാൻ എണീറ്റ് പടിക്കെട്ടിൽ ഇരുന്നു. അവൻ  എന്റെ അടുത്ത് വന്നിരുന്നു.

“വീട്ടിൽ ഇരുന്ന് കരയാൻ സ്ഥലമില്ലാഞ്ഞിട്ടാണോ ഇങ്ങോട്ട് വന്നത് …. ”