അപൂർവരാഗം 6( രാഗേന്ദു) 857

പിന്നെ ഞങ്ങളുടെ കല്യാണം നിശ്ചയിച്ചു..അവൾ തന്നെ ആണ് എല്ലാം മുൻകൈ എടുത്തത്.. വിട്ടു കളയാൻ ആവില്ല..

നിന്നോട് ഞാൻ വലിയൊരു തെറ്റ് തന്ന ചെയ്തത്.. ഒരിക്കലും നി എന്നോട് ക്ഷമികരുത്.. ഐ ഡോണ്ട് ഡിസേർവ് ഇറ്റ്.. ”

അത് പറയുമ്പോ അവന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞൊഴുകുണ്ടായിരുന്നു..

“നീ ആ ഫ്ലാറ്റിൽ ഉണ്ടായപ്പോൾ ഇതിനു മുമ്പ്പ് അനുഭവിച്ചറിയാത്ത എന്തോ ഒരു സന്തോഷം ആയിരുന്നു എനിക്ക്.. യു വെയർ ലൈക്ക് മ ബ്രതർ.. പക്ഷെ എല്ലാം ഞാൻ കാരണം നഷ്ടപ്പെട്ടു.. ഇനി ഒന്നും തിരിച്ചു കിട്ടില്ല.. ഒന്നും.. എന്നെ ഓർക്കുക പോലും ചെയ്യരുത്.. ചീത്തയ ഞാൻ.. ചതിയൻ..

പക്ഷെ എനിക്ക് നിന്നെ മറക്കാൻ സാധിക്കുമോ എന്ന് അറിയില്ല.. സാധിക്കില്ല ഒരിക്കലും.. ”

എന്നും പറഞ്ഞവൻ എന്നെ ഇറുകെ പുണർന്നു.. അവന്റെ കണ്ണുനീർ എന്റെ ഷർട്ടിനെ നനച്ചു.. എന്തിനോ വേണ്ടി എന്റെ കണ്ണുകളും പെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. പക്ഷെ തിരികെ പുണരാൻ എന്റെ കൈകൾ പൊങ്ങിയില്ല.. ആവില്ല എനിക്ക് അവനോട് ക്ഷമിക്കാൻ.. എന്തൊക്കെ ന്യായങ്ങൾ അവന്റെ ഭാഗത്തുണ്ടെങ്കിലും.. അവനോടും അവളോടും ക്ഷമിക്കാൻ എനിക്ക് ഈ ജന്മം സാധിക്കില്ല.. ഞാൻ കണ്ണുകൾ ഇറുകെ അടച്ചു നിന്നു..കണ്ണിൽ അവശേഷിച്ച കണ്ണുനീർ നിലം പതിച്ചു..

അവൻ യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങാൻ പോയതും..