അപരാജിതന്‍ 32 [Harshan] 8654

“മഹാദേവാ  ,,അമ്മെ ,,പരാശക്തി ,,എന്‍റെ പ്രാര്ഥന സ്വീകരിക്കണേ ,,, എന്‍റെ പ്രിയപ്പെട്ടവർ എന്താഗ്രഹിക്കുന്നുവോ  അത് നിങ്ങൾ തന്നെ സാധ്യമാക്കികൊടുക്കണേ ,, ‘

അവൻ മണ്ണിൽ നെറ്റി മുട്ടിച്ചു നമഃശിവായ ജപിച്ചു കൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റു.

എന്നിട്ട് തിരികെ നടന്നു

“ചേച്ചി ” പോകും വഴി അവൻ കസ്തൂരിയെ  വിളിച്ചു

“എന്താ അനിയാ ,,,?”അവൾ അവനരികിൽ ചെന്നു

“ഇത് എന്താ സംഭവം ,, ആരാ ഇവിടത്തെ അവ്വയാർ,, അതും ഞാനറിയാത്ത ഒരാൾ ”

“ഒക്കെ പറയാം ,,അനിയാ ,,ഇത് കഴിഞ്ഞിട്ട് ഞാൻ വരാം ,, ”

“വേഗം വരണേ ,,എനിക്കിത്തിരി ചായ കുടിക്കണമെന്നുണ്ട് ,, എനിക്കിനി ചായ ഉണ്ടാക്കാനൊന്നും വയ്യ ,, അവിടെ നല്ല പണി ആയിരുന്നു”

‘ഞാൻ വേഗ൦ വരാം ,,അനിയാ “അവൾ പറഞ്ഞു

അവൻ നടന്നു വീടിന്‍റെ മുന്നിലെത്തി.

അവിടെ ശിവാനിയും ശങ്കരനും ഇരിക്കുന്നു

“എന്താടാ കുട്ടിശങ്കരാ ,,,,,,”ആദി നടന്നു വരും വഴി ചോദിച്ചു

അവനെ കണ്ടു ഇരുവരും എഴുന്നേറ്റു

ശിവാനിയുടെ മുഖത്ത് ആകെ ഒരു വിറയലും ഭയവും ഒക്കെയുണ്ടായിരുന്നു,

ആദി അവരുടെ സമീപമെത്തിയപ്പോൾ

“ഏച്ചി ,,അപ്പുവേട്ടൻ മുന്നിലുണ്ട് ,, “ശങ്കരൻ അവളോട് പറഞ്ഞു

അവൾ വേഗം കൈകൾ കൂപ്പി

നിറയുന്ന കണ്ണുകളോടെ മുഖം ഉയർത്തി

“എന്താ ശങ്കരാ ,,എന്തിനാ ശിവാനി കരയുന്നത് ,,,?”

“അപ്പുവേട്ടാ ,, രാവിലെ അപ്പുവേട്ടൻ തിരക്കിലായതുകൊണ്ടാ ഇങ്ങനെ കാണാൻ വരാഞ്ഞേ,”

എന്നുപറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവൻ അപ്പുവിന്‍റെ   കാലിൽ തൊട്ടു.

“ഒരുപാട് നന്ദിയുണ്ട് അപ്പുവേട്ട,,എന്‍റെ ഏച്ചിയെ ആ ദുഷ്ടന്മാർക്ക്

കൊടുക്കാതെ കാത്തതിന് ,”എന്നുപറഞ്ഞവൻ കരയാൻ തുടങ്ങി

“ഓ,,,എന്താടാ ശങ്കരാ ,,ഇത് ,,” എന്നുപറഞ്ഞവൻ അവനെ എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു

ശിവാനി തപ്പിത്തടഞ്ഞു കൊണ്ട് കുനിഞ്ഞു “അപ്പുവേട്ടാ ,,,,” എന്ന് വിളിച്ചു കരഞ്ഞുകൊണ്ട്

ആദിയുടെ കാലിൽ പിടിക്കാൻ നോക്കി

അവളെയും അവൻ തടഞ്ഞു

“നിങ്ങളു ആങ്ങളയും പെങ്ങളും എന്നെ കരയിപ്പിക്കാൻ വന്നതാണോ ?”ഇരുവരേയും ആശ്വസിപ്പിച്ചു .

“അപ്പുവേട്ടനില്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ അവരെന്നെ ,,” അവൾ വിഷമത്തോടെ പറഞ്ഞു നിർത്തി

“ഇല്ലല്ലോ ,,ഒന്നും സംഭവിച്ചില്ലല്ലോ ,, വിഷമിക്കല്ലേ ,, ”

‘ഇല്ല അപ്പുവേട്ടാ ,,മരിക്കും മുന്നേ എന്‍റെ ‘അമ്മ എന്നോട് പറഞ്ഞിരുന്നു ,, പിഴച്ചു കൊണ്ട് ഈ മണ്ണിൽ ജീവിക്കരുതെന്ന് ,, അങ്ങനെ എന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ ഞാൻ സ്വയം ഒടുക്കുമായിരുന്നു ”

അവൾ കൈകൾ കൂപ്പി സങ്കടത്തോടെ പറഞ്ഞു.