അപരാജിതന്‍ 32 [Harshan] 8654

അപ്പോളാണ് അതെല്ലാം കണ്ടു കൊണ്ട് അങ്ങോട്ടേക്ക് എത്തിയ ശ്യാം മറുപടി പറഞ്ഞത്

“ഞങ്ങളുടെ വല്യപ്പൂപ്പൻ ഒരു സന്യാസിയാ മുത്തശ്ശാ ,, അദ്ദേഹം കാശിയിലോ ഹിമാലയത്തിലോ മറ്റോ ദർശനത്തിനു പോയപ്പോൾ ഏതോ ഒരു യോഗി സമ്മാനിച്ചതാ, കുറെ നാൾമുമ്പ്  അദ്ദേഹം നാട്ടിൽ വന്നപ്പോൾ അത് കുടുംബക്ഷേത്രത്തിൽ പൂജയ്ക്ക് വെച്ച് ഇവളെ അണിയിപ്പിച്ചതാ ”

എല്ലാരും ശ്യാമിനെ നോക്കി

“സ്വാമി മുത്തശ്ശൻ പാർവ്വതിയുടെ വലത്തേ കൈ മെല്ലെ പിടിച്ചു നെറ്റിയോട് ചേർത്ത് വിതുമ്പിതുടങ്ങി.

“മോളെ ,, ഇതമൂല്യമായ അവ്വയാർ മുദ്രയാ , അഞ്ചു നൂറ്റാണ്ടുകൾ മുൻപ് ഞങ്ങളുടെ കാരണവർ ഈ മണ്ണിന്‍റെ അവ്വയാർക്ക് അണിയിച്ചു കൊടുത്ത മുദ്ര, അതാ പൊന്നുമോളുടെ കൈയിൽ ,, ”

സകലരും വേഗം എഴുന്നേറ്റു കൈകൾ കൂപ്പി ആദരവോടെ നിന്നു.

എല്ലാവർക്കും അത്ഭുതം തന്നെയായിരുന്നു.

“കണ്ടില്ലേ ,, എല്ലാരും കണ്ടില്ലേ ,, നമ്മളായി  ഈ കുഞ്ഞിനെ അവ്വയാർ ആക്കിയതല്ല , കാലങ്ങൾക്കു മുൻപേ ഇത് ഈ പുണ്യം പിറന്ന കൈയിൽ അണിഞ്ഞിരുന്നു , ഈ മണ്ണിലേക്ക് ആദ്യമായി കാൽ വെച്ചത് പോലും ഞങ്ങളുടെ  അവ്വയാർ ആയി തന്നെയാണ് , ശങ്കരാ ,,,നീ കാണിക്കുന്ന അത്ഭുതങ്ങൾ പൂർണ്ണമായും ഗ്രഹിക്കാൻ  ഒരു മനുഷ്യനുമാകില്ല ,,, മഹാദേവാ ” എന്നുപറഞ്ഞദ്ദേഹം കൈകൾ കൂപ്പി എഴുന്നേറ്റു

ഒപ്പം വൈദ്യർ മുത്തശ്ശനും

പാർവ്വതി മാത്രം കൈകൾ കൂപ്പി നിൽക്കുന്ന അത്രയും ആളുകൾക്കിടയിൽ ആശ്‌ചര്യവതിയായിരിക്കുകയായിരുന്നു.

“ഞങ്ങടെ അവ്വയാർ ഞങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി തന്നെയാ ഈ നാട്ടിൽ വന്നത് ” വൈദ്യർ മുത്തശ്ശൻ എല്ലാരും കേൾക്കെ പറഞ്ഞു.

പാർവ്വതിയുടെ കണ്ണുകൾ എന്തിനെന്നറിയാതെ നിറയുകയായിരുന്നു.

“നമ്മുടെ അമ്മയാണ് ,,തായിയാണ് ,,അവ്വയാറാണ് , ശങ്കരന്‍റെ തീരുമാനമാ , അത് കൊണ്ടായിരിക്കാം അവ്വയാർ  ഈ മണ്ണില്‍ കാല്‍ വെച്ച അതേ നിമിഷം  അഷ്ടലക്ഷ്മി സാന്നിധ്യം ഉറപ്പാക്കിയ കാമധേനു  പിറന്നതും ഞങ്ങൾ അനുഭവിക്കുന്ന വേദനകളെ സംഹരിച്ചു കൊണ്ട് ശത്രുക്കൾ മരണപെട്ടതും ”  സ്വാമി മുത്തശ്ശൻ എല്ലാരും കേൾക്കെ പറഞ്ഞു

അതെ സമയം ശ്യാമിന് ഓഫീസിൽ നിന്നും ഫോണിൽ കോൾ വന്നപ്പോൾ സംസാരിക്കാനായി വീണ്ടും പുറത്തേക്ക് പോയി.

പാർവ്വതി മുഖം കുനിച്ചിരുന്നു വിതുമ്പുകയായിരുന്നു.

ആ ഒരു നിമിഷം അവളെ നൊമ്പരപെടുത്തിയത് അപ്പുവിനെ തനിക്ക് നഷ്ടപെടുമോ എന്നുള്ള ഭയമായിരുന്നു.

അങ്ങനെയൊരു ഭയം പെട്ടെന്നവളുടെ ഉള്ളിലേക്ക് ആവേശിച്ചുപോയി.