അപരാജിതന്‍ 32 [Harshan] 8659

മാനവേന്ദ്ര വർമ്മൻ ആലോചിച്ചു കൊണ്ട് കണ്ണടച്ച് ഇരിപ്പിടത്തിൽ ചാഞ്ഞിരുന്നു.

അയാൾ പെരുവിരൽ തുമ്പു കൊണ്ട് മറ്റു വിരലുകളുടെ മടവുകളിൽ മെല്ലെ സ്പർശിച്ചു എണ്ണമെടുത്തു കൊണ്ടിരുന്നു.

“ശ്രീ ധർമ്മാ ,,,,,,,”

“എന്താ ഇളയച്ചാ,,,,,?”

അയാൾ അല്പം നേരം വീണ്ടും ആലോചിച്ചു

“നമുക്കൊരു സംശയം പോലെ ,,,,,,”

“എന്ത് സംശയം ഇളയച്ചാ ,,,”

“ഇതൊരു മുന്നറിയിപ്പ് പോലെ ആണോ എന്ന് ,, ”

അയാൾ വിരൽ മടവുകളിലൂടെ പെരുവിരൽ തുമ്പു ഓടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“മുന്നറിയിപ്പോ ,,,,,?”

“അതെ ,,,,മുന്നറിയിപ്പ് തന്നെ ,,,,എന്ന് നമ്മുടെ മനസ് പറയുന്നു ,,അല്ലെങ്കിൽ ആ നായ , ആ ചണ്ഡാളന്‍റെ കോവിലിൽ ഓടി കയറില്ലല്ലോ ,,,,,”

മാനവേന്ദ്രവർമ്മൻ അവിടെ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു

“നൂറ്റാണ്ടുകള്‍ക്ക് മുന്‍പുള്ള ചരിത്രം ആവര്‍ത്തിക്കപ്പെടുകയാണോ “ എന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ട്

അയാള്‍ ചിന്താമഗ്നനായി പുറത്തേക്ക് നടന്നു .

<<<<O>>>>

 

ശിവശൈലത്ത്

പോലീസ് ജീപ്പ് പാഞ്ഞു വന്നു സഡൻ ബ്രേക്കിട്ടു നിന്നു.

ഉള്ളിൽ നിന്നും ഗുണശേഖരനും ഷണ്മുഖനും മറ്റു രണ്ടു പോലീസ്കാരും പുറത്തേക്കിറങ്ങി.

അവരെ കണ്ടു രണ്ടു മുത്തശ്ശന്മാരും ഓടിവന്നു.

ഭയത്തോടെ ഗ്രാമീണരും അവരുടെ പുറകെ കൂട്ടമായി  വന്നു.

ഗുണശേഖര൯ വേഗം സ്വാമി മൂത്തശ്ശന്‍റെ കഴുത്തിൽ കിടന്ന തോർത്തിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു കൊണ്ട് കറക്കി

“പൊലയാടി  മോനെ ,,,,,സത്യം പറഞ്ഞോ നീ ,,ആരാടാ  അവരെയൊക്കെ കൊന്നത് ,,?”

കോപത്തോടെ ഗുണശേഖരൻ ചോദിച്ചു

“അയ്യോ അറിയില്ല ഏമാനെ ” എന്നുപറഞ്ഞു കൊണ്ട് മുത്തശ്ശൻ വലിയ വായിൽ

നിലവിളിച്ചു.

“നീയടക്കം ഇവിടെയുള്ള സകലതിനെയും തൂക്കിയെടുത്ത് സ്റ്റേഷനില്‍ കൊണ്ട് പോകേണ്ടങ്കില്‍ പറയടാ മൈരെ ,,ആരാ ആരാ അവരെ കൊന്നത് “കോപത്തോടെ ഗുണശേഖരൻ അലറി ചോദിച്ചു

“സാറേ , ഇവന്‍മാരുടെ കൂടെയുള്ള ഒരുത്തനില്ലേ , ഇന്നലെ വന്നു നമ്മുടെ കാല് പിടിച്ച ,,അറിവഴകന്‍ ,,അവനല്ലേ മോളിലേക്ക് വിളിപ്പിച്ചത് , അവനെ പൊക്കണം സാറേ “ എ എസ് ഐ ഷണ്‍മുഖന്‍ പറഞ്ഞു

“എവിടെടാ നിന്‍റെയൊക്കെ കൂടെയുള്ള അറിവഴകൻ ,,വിളിക്കെടാ ആ നായിന്‍റെ  മോനേ  ”

ഗുണശേഖരൻ   അലറി

എല്ലാവരും പേടിച്ചരണ്ട് നിൽക്കുകയായിരുന്നു.

ഇന്ന് എന്തും സംഭവിക്കാം  എന്ന ഭയം