അപരാജിതന്‍ 32 [Harshan] 8657

എല്ലാം കേട്ട് വിസ്മയത്തോടെ തുറന്നു പോയ വായിൽ കൈ പൊത്തി പിടിച്ചു നിൽക്കുന്ന കസ്തൂരിയെ  ആദി നോക്കി

“ഇനിയെന്താ എന്‍റെ ഉടപ്പിറന്നോള്ക്ക് അറിയേണ്ടത് ,,,,എല്ലാം ഈ അനിയന്‍റെ ചെയ്തികൾ തന്നെയാണ് ,,,,ചെയ്യിപ്പിച്ചത് സാക്ഷാൽ മഹാദേവനും ,,പക്ഷെ ഇന്നലെ എനിക്കെന്തോ  വയ്യായ്ക വന്നുപോയി ,, പക്ഷെ രാത്രി അതെല്ലാം ഭേദമായി ,, ”

“മാമാ ,,,,,,,” എന്നുള്ള വിളി മുഴങ്ങി

ഗൗരി മോൾ ഓടിവരികയാണ്

“മാമന്‍റെ പൊന്നെ ,,,,,” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൻ വേഗമവളെ വാരിയെടുത്തു.

കവിളിൽ മുത്തി

“മാമാ ,,നോവുന്നു ,, ” അവൾ തലേന്ന് അടികൊണ്ട കവിളിൽ തടവി പറഞ്ഞു

“എന്‍റെ കുഞ്ഞിനെ ആരും ഇനി നോവിക്കില്ലാട്ടോ ,,,,,” എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവളുടെ കവിളിൽ  തലോടി

“ മാരിയപ്പതേവർ ,, കുഞ്ഞുങ്ങളെ ഭിക്ഷാടനത്തിനു അയക്കുന്ന ആൾ ,, അയാളുടെ രണ്ടു ശിങ്കിടികൾ ഉവനേശൻ , കട്ടപ്പ  അവരാണ് കുഞ്ഞുങ്ങളെ വൈകല്യപ്പെടുത്തുന്നത് ..

എന്‍റെ കുഞ്ഞിനെ കണ്ടപ്പോൾ മാരിയപ്പതേവർ എന്ന അന്‍പത് കഴിഞ്ഞ കിളവന്  കാമം കയറി ,, അതുകൊണ്ടവന്‍റെ അവയവ൦ ഞാൻ മുറിച്ചെടുത്തു അവനെ കൊണ്ട് തന്നെ തീറ്റിപ്പിച്ചു , അവന്‍റെ നെഞ്ചിൽ കരിങ്കല്ല് കയറ്റി കൊന്നു , അവന്‍റെ ശിങ്കിടികളെയും കൊന്നു  തിമ്മയ്യന്‍റെ കടകൾക്ക് ഇന്നലെ തീവെച്ചു , ഇവിടത്തെ  പെൺകുട്ടികളെ ഉപദ്രവിച്ചവരെ കൊന്നതും  പശുക്കളെ കൊന്നവരെയും ഇവിടെ  ആക്രമണം നടത്തിയവരെയും  അവർ അർഹിക്കുന്ന പോലെ മോക്ഷം കൊടുത്ത് കൈലാസത്തിലേക്ക് അയച്ചിട്ടുണ്ട്.. ഇന്നലെ ഇവിടെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ കൊണ്ട് വന്നതും മണ്ണ് കുഴച്ചു മഹാദേവനെ ഈ കവാടത്തിനു കാവലായി പ്രതിഷ്ഠിച്ചതുമെല്ലാം എന്റെയാളുകൾ തന്നെയാണ്”

കസ്തൂരി ഭയത്തോടെ ആദിയെ നോക്കി.

“അവരൊന്നും മരണത്തില്‍ പോലും  മര്യാദയര്‍ഹിക്കുന്നില്ല , അതാണ് ഹീനമായി തന്നെ ഇല്ലാതെയാക്കിയത് , അതിലൂടെ മാത്രമേ മറ്റുള്ളവരില്‍ ഭയം ജനിപ്പികാന്‍ സാധിക്കൂ “

കസ്തൂരി എല്ലാം ഭയപ്പാടോടെ കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു.

അവളാകെ വിറയ്ക്കുകയായിരുന്നു.

“പേടിയുണ്ടോ  എന്നെ ?” ആദി ചോദിച്ചു

അതുകേട്ടു അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി

പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ടു  കസ്തൂരി വിതുമ്പി പറഞ്ഞു

“ഈ സംഹാരത്തെ എനിക്കു ഭയമാ , പക്ഷേ എന്‍റെ അനിയനെ  ഞാൻ ഭയക്കുമോ ,,,,,,?”

ആദി അതുകേട്ട് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു