അപരാജിതന്‍ 32 [Harshan] 8654

“മുത്തശ്ശാ ,,ആരെയെങ്കിലും വിളിച്ചു ഇവയെ തൊഴുത്തിലാക്കു ,,”; അവൾ സ്നേഹത്തോടെ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ശങ്കരനും ശംഭുവും പോയി എല്ലാവരെയും വിളിച്ചു കൊണ്ടുവന്നു

അവരെല്ലാവരും ഒരുപാട് സന്തോഷത്തോടെ പശുക്കളെയും കിടാക്കളെയും തൊഴുത്തിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി കെട്ടാൻ തുടങ്ങി

പാര്‍വ്വതി ഗൌരിയെ , കിടാക്കളിൽ ഒരാഴ്‌ച പ്രായമുള്ള വെളുത്ത നെറ്റിയിൽ പുള്ളികൾ ഉള്ള കുഞ്ഞു കിടാവിന്‍റെ അടുത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോയി

അതിനെ കണ്ടു ഗൗരി ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി

“ഇഷ്ടായോ വാവയ്ക്ക് ,?”

“ഹമ് ,,,”

“ആണോ ,,എന്നാലേ ,,ഇതെന്‍റെ വാവയ്ക്കുള്ളതാട്ടോ ,, ”

അവളെ താഴെ നിർത്തി ആ കുഞ്ഞു സുന്ദരികിടാവിനെ ഗൗരിമോളെ ഏല്പിച്ചു.

അവൾ സന്തോഷത്തോടെ ആ കുഞ്ഞു കിടാവിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു മുത്തം കൊടുത്തു

“എന്ത് പേരാ ഈ കിടാവിനു ഇടുന്നത് ?” പാർവതി ചോദിച്ചു

“കിങ്ങിണി ,,,വാവെടെ  കിങ്ങിണികുട്ടി ,,” ഗൗരി കിടാവിനെ കെട്ടിപിടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു

കിടാവ് അവളുടെ കവിളിൽ മെല്ലെ നക്കികൊണ്ടിരുന്നു.

“എന്നാലേ  ഇപ്പോ ഇതിനെ ഇതിന്‍റെ അമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് ഇവര് കൊണ്ടുപോയിക്കോട്ടെട്ടോ ,, അവിടെ കൊണ്ട് പോയി കെട്ടിയിട്ടു ആൻറിയുടെ വാവ പോയി കളിപ്പിച്ചോട്ടോ ”

“ഹമ് .,,,,,” എന്ന് മൂളി അവൾ പാർവതിയെ കെട്ടിപിടിച്ചു മുത്തം കൊടുത്തു.

ഗ്രാമീണർ പശുക്കളെ തൊഴുത്തിൽ കൊണ്ടുപോയി കെട്ടുന്ന ജോലികൾ ചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്നു.

പാർവതി അവിടെ നിന്നും ഗ്രാമത്തിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു

എല്ലാവരും സ്വാമി മുത്തശ്ശന്‍റെ വീട്ടിൽ ഒരുമിച്ചിരുന്നു

സ്വാമി മുത്തശ്ശനും തലേന്ന് നടന്ന സംഭവങ്ങളിലെ വേദന അവളോടു പങ്ക് വെച്ചു.

മക്കൾക്ക് ദുഃഖം ഉണ്ടാകുമ്പോൾ ഒരമ്മയ്ക്ക് എന്ത്  വികാരമാണോ അനുഭവപ്പെടുന്നത് അത് തന്നെയാണ് അവളിലും  അന്നേരം ഉണ്ടായിവന്നത്

“ഞങ്ങടെ അറിവഴകൻ ,,പാവം ഒരുപാട്,,  ഒരുപാടവൻ കഷ്ടപ്പെട്ടു ഞങ്ങൾക്കു വേണ്ടി ” വിഷമത്തോടെ തുളുമ്പുന്ന കണ്ണുകളൊപ്പി വൈദ്യർ  മുത്തശ്ശൻ പറഞ്ഞു

“പാവം , നടക്കാന്‍ പോലും സാധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല , ഇഴഞ്ഞാ ഇവിടെ നിന്നും പോയത് “

തലേന്ന് അറിവഴകന് സംഭവിച്ചതെല്ലാം അവരുടെ കണ്‍മുന്നില്‍ കണ്ടത് അവളോടു  പറഞ്ഞു.

എല്ലാം കേട്ട് പാർവതി ഒരുപാട് സങ്കടത്തിലായി .