അപരാജിതന്‍ 32 [Harshan] 8686

ഭൃത്യ൯ പിത്തളകുഴലിൽ  ഇരുവശത്തും സ്ഫടികം പിടിപ്പിച്ച ഒരു ഉപകരണം കൊണ്ട് വന്നു.

“ദേവി ,,,ഇതിലൂടെ നോക്കൂ ,,”എന്നുപറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവളുടെ കൈയിൽ ആ ഉപകരണം പിടിപ്പിച്ചു

“എന്തായിത് ?”

“ഇതാണ് ദൂരദർശിനി ,,ഞങ്ങള്‍ നാവികർ ഉപയോഗിക്കുന്നതാ ,,,”

പാർവ്വതി അവൻ പറഞ്ഞത് പ്രകാരം ആ ദൂരദർശിനിയിലൂടെ നോക്കി.

അതിലൂടെ അവൾക്കു അതിമനോഹരമായ ഒരു ദ്വീപ് വ്യക്തമായി കാണുവാൻ കഴിഞ്ഞു.

“ഏതാ ആ സ്ഥലം ?”

“അതാ മാലദ്വീപം  കേട്ടിട്ടുണ്ടോ ദേവി  ”

ഇല്ല  എന്ന് തലയാട്ടി

“സമുദ്രസഞ്ചാരികളുടെ ഇടത്താവളമാണ് മാലദ്വീപം,, ദ്രാവിഡദേശമായും സിംഹളദേശമായുമൊക്കെ ഒരുപാട് ബന്ധമുണ്ട് ,, കോയ്മള എന്ന സിംഹള രാജകുമാരനും ശ്രീലങ്കയിലെ രാജാവിന്‍റെ മകളായ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ഭാര്യയും കയറിയ കപ്പൽ ഇവിടത്തെ  പവിഴപുറ്റിൽ കുടുങ്ങി നിന്നുപോയി. അവർ മടങ്ങി പോകാതെ ഇവിടെ തന്നെ താമസിച്ചു,,അങ്ങനെ ഒരുപാട് ചരിത്രങ്ങളുള്ള മണ്ണാ ,,,നമ്മളിവിടെ കപ്പൽ അടുപ്പിക്കുകയാണ്,, ഇനി അഞ്ചു  ദിവസം കഴിഞ്ഞേ യാത്ര തുടരുകയുള്ളു ,,ഇവിടത്തെ ചന്തകളിൽ കച്ചവടക്കാർക്ക് പട്ടുവസ്ത്രങ്ങളും സുഗന്ധവ്യഞ്ജനങ്ങളും നമ്മൾ വിൽക്കും  ”

പാർവ്വതി അവനെ നോക്കി

ആ നോട്ടത്തിനു മുന്നിൽ അവന്‍റെ കണ്ണുകൾ താഴ്ന്നു

“ദേവി,,, ഈ തീക്ഷ്ണമായ ദൃഷ്ടി എന്നിൽ പതിപ്പിക്കല്ലേ ,,എന്‍റെ ബലമൊക്കെ ചോർന്നു പോകുന്ന പോലെ ,,”അതുകേട്ടവൾ പുഞ്ചിരിച്ചു

അവനവളെ കൊണ്ട് പായ്കപ്പലിന്‍റെ നടുവിലേക്ക് ചെന്നു.

അവളുടെ മുന്നിൽ മുട്ടുകുത്തി നിന്നു.

“ദേവിയോട് എന്‍റെ പ്രാർത്ഥനയാണ്”

അവളതു എന്തെന്നറിയുവാനായി ആകാംഷയോടെ നിന്നു.

“എന്‍റെ ജീവിതത്തിന്‍റെ അവസാനം വരെ എനിക്കൊരു പാതി വേണം ,, എന്‍റെ പാതിയായി എന്‍റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് വരാമോ ,, ഈ കഴുത്തിൽ ഒരു താലി ചാർത്തുവാൻ എന്നെ അനുവദിക്കുമോ ??”

അവൾ ലജ്ജയോടെ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ മുഖം താഴ്ത്തി.

അവനവളുടെ വലം കാൽപാദം കൈയിൽ എടുത്തു

അവളുടെ പാദത്തിൽ അമർത്തി ചുംബിച്ചു.

കപ്പലിലെ തൊഴിലാളികൾ

ഉറക്കെ ആർത്തു വിളിച്ചു