അപരാജിതന്‍ 32 [Harshan] 8686

എന്നിട്ട് പിന്നിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു കൊണ്ട് വീണ്ടും കൂവളത്തെ സ്പർശിച്ചു നെറ്റിയിൽ തൊഴുതു.

“ഒന്നു പറ അനിയാ ,,,ആരാ അനിയന്‍ ,, എന്നോടു പറ അനിയാ “

ആദി ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ കസ്തൂരിയെ നോക്കി

“അറിവഴക൯ മാത്രമല്ല  ഞാൻ “ 

ഒരു നടുക്കത്തോടെ കസ്തൂരി ആദിയെ നോക്കി .

എന്തു ചോദിക്കണമെന്ന് പോലുമറിയില്ല.

“ഇനിയുമുണ്ട് പറയാന്‍ , ഞാന്‍ ആരെന്നല്ലേ എന്‍റെ കൂടപ്പിറപ്പ് ചോദിച്ചത്”

കസ്തൂരി അതേ എന്നു തലയാട്ടി.

ആദി ഉറക്കെഉറക്കെ ചിരിച്ചു

“ഹ ഹ ഹ ,,,,,ആഹാ ഹ ഹ ,,,,”

ആ ചിരി അവളുടെ ഹൃദയത്തെ കൂടുതല്‍ പ്രകമ്പനം കൊള്ളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

“സിവനുക്ക് വെട്രി

സിവസൈലത്തുക്ക് മഗിഴ്ചി

ഇത് ഉങ്കള്‍ സര്‍ക്കാരോടെ പാസ൦

എന്നോടെ പാസ൦

അന്ത സര്‍ക്കാറേ നാന്‍ താന്‍  “

ഉഗ്രഗാംഭീര്യത്തോടെ ആദി കസ്തൂരിയോട് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് പൊട്ടിചിരിച്ചു.

ഒരു ഇടിമിന്നല്‍ തലയിലൂടെ പാദം വരെ തുളച്ച് കയറിപോയ അനുഭവമായിരുന്നു കസ്തൂരിക്ക്.

നടുക്കത്തോടെ കസ്തൂരി പിന്നിലേക്ക് നീങ്ങി മാറി

അവളുടെ മുഖത്താകെ ഭയമായിരുന്നു.

കൈകാലുകള്‍ തളര്‍ന്ന് പോകുന്ന പോലെ വിറച്ച്കൊണ്ടിരുന്നു .

അതെ നിമിഷം തന്നെ ആ ഗ്രാമമാകെ ശക്തിയിൽ ഒരു കാറ്റ് വീശി.

ആ കാറ്റിൽ സകല വൃക്ഷലതാദികളും ഇളകികൊണ്ടിരുന്നു.

ആദിയുടെ പിന്നിൽ നിന്ന അചലയമ്മ നട്ട കൂവളമരം ,

ആ അചലയമ്മയുടെ ആത്മാവ് ഉറങ്ങുന്ന കൂവളം കാറ്റിൽ ശക്തമായി ഉലഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.

ആ ഉലച്ചിലിൽ കൂവളപത്രങ്ങൾ പൊഴിഞ്ഞു വീണു കൊണ്ടിരുന്നു.

ആ തിരുശിവതിരുമരത്തിന്‍റെ ഇലകൾ  ഉഗ്രതേജസിൽ നിൽക്കുന്ന അചലയുടെ പൗത്രൻ ആദിശങ്കരനെന്ന രുദ്രതേജനില്‍ പതിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

ആ അത്ഭുതദൃശ്യം കണ്ട കസ്തൂരി കരഞ്ഞു കൊണ്ട് കൈകൾ കൂപ്പി മുട്ട് കുത്തി യിരുന്നു.

മനുഷ്യരൂപത്തിൽ സാക്ഷാൽ മഹാദേവൻ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടയനുഭവം.

അവന്‍റെ മുഖത്തേക്ക് നേരെ നോക്കാൻ പോലും കണ്ണുകൾ അനുവദിക്കുന്നില്ല.