Wonder 7 [Nikila] 2416

“റോയ്…”

 

“ഉം. എന്താടാ ?”

 

“ഞാൻ നേരത്തെ നിന്നോട് ഷൗട്ട് ചെയ്ത് സംസാരിച്ചത് നിനക്ക് ഫീലായോ ?”

 

എന്തുക്കൊണ്ടോ എന്തോ, അതു ചോദിക്കുമ്പോൾ എനിക്കവന്റെ മുഖത്തു നോക്കാൻ മടി തോന്നി.

 

“നീയൊരു കോമഡി കാണിച്ചതിന് എനിക്കെന്ത് ഫീലാവനാടാ”

 

അവന്റെ തണുപ്പൻ മട്ടിലുള്ള മറുപടി കേട്ട് എനിക്കു സംശയമായി.

 

“പിന്നെന്തിനാ നീയെന്നോട് ഇതുവരെ ഒന്നും മിണ്ടാണ്ട് പിണങ്ങിയിരിക്കുന്നേ ?”

 

“അയ്യട! നിന്നോട് പിണങ്ങിയിരിക്കാൻ പറ്റിയ സാധനം. പിണങ്ങാനായിട്ട് ഞാൻ നിന്റെ കാമുകിയും ഭാര്യയുമൊന്നുമല്ലലോ ? ഞാനെന്തെങ്കിലും മിണ്ടിയാ നീയതു വച്ചു അടുത്ത കൗണ്ടറടിക്കില്ലേ. അതോണ്ടാ ഞാൻ മിണ്ടാത്തേ?”

 

ഞാനവനെ ഒന്നുകൂടി സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയപ്പോഴാണ് അവന്റെ മുഖത്തു ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചിരുന്ന കള്ളച്ചിരി ശ്രദ്ധിച്ചത്. വെറുതെ ജാഡയിട്ടു നിന്നതാണ് ഇവൻ. അതു ശരി. ഇവൻ വിഷമിച്ചിരിക്കാണെന്ന് കരുതിയ ഞാനിപ്പോ ആരായി. ഊ…. അല്ലേ വേണ്ട ?.

 

“അതു റോയ്…..”

 

“നീയൊന്ന് മിണ്ടാണ്ടിരിക്കോ ജോ. പ്ലീസ് ?”

 

“റോയ് ചേട്ടാ, അതേയ്……” മിഖി.

 

“മിഖി, നിന്നോടും കൂടി ചേർത്താ പറഞ്ഞ?”

 

എനിക്ക് റോയിയുടെ ഈ കരുതൽ കണ്ടു ചിരി വന്നു. പുറകിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ മിഖിയും എന്നെപ്പോലെ വാ പൊത്തി ചിരിയടക്കുകയായിരുന്നു?. പിന്നെ ഞങ്ങള് മൂന്നു പേരും റെസ്റ്റോറന്റിലെത്തും വരെ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. അങ്ങനെ ഒരു വിധം ഇരുട്ടിതുടങ്ങിയ വഴിയിലൂടെയൊക്കെ കടന്ന് റെസ്റ്റോറന്റിലെത്തി. ഭാഗ്യത്തിന് അവിടെ ചോക്ലേറ്റ് കോഫിയുണ്ടായിരുന്നു.

 

അങ്ങനെ ഓർഡറ് ചെയ്ത കോഫിയും ആസ്വദിച്ചു കുടിച്ചു ഒരു ടേബിളിലിരിക്കായിരുന്നു ഞങ്ങൾ. മിഖി പറഞ്ഞത് സത്യം തന്നെയായിരുന്നു. കോഫിക്ക് അപാര ടേസ്റ്റാണ്. കപ്പിൽ നിന്നും ഒരു കോഫിയുടെ ഒരു തുള്ളി നാവിലോട്ട് മുട്ടിക്കുമ്പോൾ തന്നെ ചോക്ലേറ്റിന്റെ രുചി അറിയാൻ പറ്റും?. ഈ കോഫി ഒറ്റയടിക്ക് വലിച്ചു കുടിക്കുന്നതിനേക്കാൾ കൂടുതൽ രസം തോന്നുന്നത് നാവിലോട്ട് അല്പ്പാൽപ്പമായി നൂലു പോലെ ഊറ്റികുടിക്കുമ്പോഴാണ്. സംശയമുള്ളവർ ചുമ്മാ പരീക്ഷിച്ചു നോക്കിയാൽ മതി.

 

“ജോ…..”

 

കോഫി കുടിക്കുന്നതിൽ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന എന്നെ റോയ് വിളിച്ചു.

 

“എന്താടാ ?”

 

“നീയാ ജൂവലിന്റെ കാര്യമൊന്നു പറയുന്നുണ്ടോ ?”

 

പോയി, പിന്നേം എന്റെ മൂഡ്‌ പോയി.

 

“അതു വേണോടാ ? എനിക്കെന്തോ അതു പറയാനൊരു ബുദ്ധിമുട്ട് പോലെ”

 

“നീ ധൈര്യമായും പറയന്നേ ? പറഞ്ഞിലെങ്കിൽ ഞങ്ങളെങ്ങനെ കാര്യം മനസിലാക്കാനാ” റോയ്.

 

“അതു ശരിയാ ജോ, ഇതൊക്കെ മനസ്സിൽ വച്ചോണ്ടിരുന്ന ടെൻഷൻ കൂടേയുള്ളൂ. ധൈര്യമായും നടന്നത് പറ” മിഖി.

 

“എന്നാ പറയാലേ?” 

 

“ആ, അങ്ങട് പോരട്ടേന്ന്?” മിഖി.

 

പിന്നെ ഒന്നും മറച്ചു വക്കാതെ ഞാനവരോട് ജൂവലിന്റെ മുറിയിലോട്ട് കേറി ചെന്നപ്പോൾ മുതലുള്ള കാര്യങ്ങളെല്ലാം ഡീറ്റെയിൽഡായിട്ട് പറഞ്ഞു. ആദ്യമൊക്കെ കണ്ണു ചിമ്മാൻ പോലും മറന്നുക്കൊണ്ട് എന്റെ കഥ കേട്ടിരുന്ന രണ്ടു പേരും കഥയിൽ വന്ന ആ ട്വിസ്റ്റ്‌ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മുതൽ ചിരിയോടു ചിരിയായിരുന്നു. എന്നാൽ മറ്റു ടേബിളിലുള്ളവർ ശ്രദ്ധിക്കുന്നതുക്കൊണ്ട് രണ്ടു പേരും സംയമനം പാലിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു?. എന്നാൽ കഥ പറഞ്ഞു ഏൻഡ് ടൈറ്റിൽ ഇട്ടതും അതു വരെ അടക്കിവച്ചിരുന്ന അവരുടെ ചിരി പൊട്ടിച്ചിരിയായി കലാശിച്ചു?. അടുത്തുണ്ടായിരുന്ന ചിലരുടെയൊക്കെ ശ്രദ്ധ ഞങ്ങളുടെ നേരെയായി. ഇവന്മാര് ചിരിക്കുന്നത് കണ്ടാൽ എനിക്കും ചിരി വരും. മൂത്രമൊഴിക്കാൻ മുട്ടിയത് അത്ര വലിയ കോമഡിയാണോ ?.