Wonder 7 [Nikila] 2416

അവൻ പറഞ്ഞതു വച്ചു ആലോചിച്ചപ്പോൾ സംഭവം നല്ല ഐഡിയയാണെന്ന് തോന്നി. ഒരു മിനിറ്റ്, ഇവൻ…. ഇവൻ ചോക്ലേറ്റിന്റെ കാര്യമല്ലേ പറഞ്ഞേ ? എന്റെ ഫേവറേറ്റ് സാധാനം ?.

 

“ഒക്കെ, ഡീൽ” ഞാൻ.

 

“ജോ, ഇവൻ മണ്ടത്തരം പറയാട്ടോ ? പിന്നേയ്…. കോഫി കുടിച്ചാ ടെൻഷൻ മാറൂന്ന് ?” റോയ്.

 

“പോടാ റോയ് ചേട്ടാ. ഇതു സാധാ കോഫിയല്ല, ചോക്ലേറ്റ് കോഫിയാ. പാൽ നന്നായൊന്ന് തിളപ്പിച്ച്‌ അതിനു ശേഷം ആ പാല് നല്ല പോലെ പതപ്പിച്ചെടുത്തു അതില് ചോക്ലേറ്റ് മിക്സും കൂടിയിട്ട് ഇളക്കി ചൂട്ടോടെ കുടിച്ചാൽ എന്നാ ടേസ്റ്റാണെന്നറിയോ?. വേണേ മതി”

 

മിഖിയുടെ വിവരണം കേട്ട് ഞാൻ ഉമിനീർ അണ്ണാക്കിലോട്ടിറക്കുകയായിരുന്നു. ഒന്നാമത് ചോക്ലേറ്റ് എന്ന സാധനത്തിനോട് ഭയങ്കര ഭ്രാന്താ എനിക്ക്. അതിന്റെ കൂടെ ചോക്ലേറ്റ് കോഫി എന്നുകൂടി കേട്ടാൽ വെറുതെയിരിക്കാൻ പറ്റോ ?.

 

“അപ്പൊ ചോക്ലേറ്റ് കോഫി ഫിക്സ്?” ഞാൻ 

 

ഫോണെടുത്ത് റിസോർട്ടുമായി കയ്യൊപ്പുള്ള ഹോട്ടലിലേക്ക് വിളിച്ചു. എന്നാൽ കഷ്ടകാലത്തിനു അവിടെ ചോക്ലേറ്റ് കോഫിയെന്ന സാധനമേ ഉണ്ടായില്ല. പക്ഷെ ഞാനിതങ്ങനെയങ്ങ്‌ വിടാൻ തീരുമാനിച്ചിട്ടില്ല. ജൂവലിന്റെ പ്രശ്നമൊക്കെ അവിടെ നിൽക്കട്ടെ, തൽക്കാലം എങ്ങനെയെങ്കിലും ആ കോഫി കുടിക്കണം.

 

“മിഖി, റോയ്. ഇനി ഒന്നും നോക്കാനില്ല. നമുക്ക് പുറത്തു റെസ്റ്റോറന്റില് പോയി കുടിക്കാം”

 

“ഈ രാത്രിയിലോ ?” റോയ്.

 

“രാത്രിയാൽ എന്താടാ, വണ്ടിയെടുക്കടാ”

 

റോയിയും മിഖിയും എന്ന് അന്തം വിട്ടു നോക്കി.

 

“എടാ മരങ്ങോടാ, വണ്ടിയെടുക്കാൻ പറഞ്ഞാൽ എന്റേല് എവിടെയാടാ വണ്ടീ” റോയ്.

 

“ഇവിടുത്തെ റിസെപ്ഷനിൽ പോയി ഒരെണ്ണം ചോദിക്ക്”

 

“ടാ, അവര് തന്നില്ലെങ്കിലോ”

 

“കുത്തിപ്പിടിച്ചു വാങ്ങണം?”

 

റോയുടെ കണ്ണു രണ്ടും പുറത്തേക്ക് തുറിച്ചു വന്നു.

 

“എന്നാലും ജോ…..”

 

ഇവനോട് മര്യാദക്ക് പറഞ്ഞാൽ നടക്കില്ല. ഓടിപ്പിച്ചു വിട്ടേക്കാം. ഞാൻ മെല്ലെ അവന്റെയടുത്തേക്ക് നീങ്ങി

 

“വണ്ടീം കൊണ്ട് വാടാ പന്നീ…..”

 

റൂമിനു പുറത്തേക്കുള്ള വാതിൽ ചൂണ്ടി ഞാനലറിയപ്പോൾ അവൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഓടി, ഏറെക്കുറെ ഞാൻ ബാത്‌റൂമിലേക്ക് ഓടിക്കേറിയതുപോലെ. പോവുന്ന പോക്കിൽ അവൻ മിഖിയുടെ നേരെ കൈ ചൂണ്ടി ;

 

“നിനക്ക് ഞാൻ വച്ചിട്ടുണ്ടെടാ, നീയൊരുത്തൻ കാരണാ ഇതൊക്കെ”

 

അവനാണെങ്കിൽ ഞാനെന്തു ചെയ്തു എന്ന മട്ടികേട്ടപ്പോൾ എക്സ്പ്രഷനിട്ട് റോയിയെ നോക്കി. റോയ് റൂമിന്റെ വാതില് വലിച്ചടച്ചു പുറത്തേക്കിറങ്ങി. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ രംഗം ശാന്തമായി.

 

“പോവുന്നതൊക്കെ കൊള്ളാം, അവസാനം അന്ന് ധർമ്മപുരാണം തപ്പിയിറങ്ങിയ പോലെയാവാണ്ടിരുന്നാ മതി?” മിഖി.

 

മിഖി എന്നെ ചൊറിയാൻ ശ്രമിക്കുകയാണ്. പക്ഷെ കളി നമ്മുടെയടുത്താ?

 

“യാ, ഞാനത് ഓർക്കുന്നു. അന്ന് നിന്റെ ഗൂഗിൾ മാമനല്ലേ ഹെൽപ്പ് ചെയ്തേ?”

 

പുച്ഛത്തോടെയുള്ള എന്റെ മറുപടി കിട്ടിയപ്പോൾ അവന്റെ വായയും അടഞ്ഞു. ഇത്തിരി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ റൂമിന്റെ കാളിങ് ബെൽ മുഴങ്ങി.