??സേതുബന്ധനം 4 ?? [M.N. കാർത്തികേയൻ] 355

അവളും ഹാപ്പിയായി എന്നു തോന്നുന്നു. മുഖത്തു നിന്നും പരിഭ്രമം മാറിയ ലക്ഷണം ഉണ്ട്. പിന്നെ ഞങ്ങൾ ചിരിച്ചു കളിച്ചു നിന്നു. സ്റ്റേഷൻ അടുക്കാറായത് കൊണ്ട് എല്ലാം റെഡി ആക്കി നമ്മൾ മൂന്ന് പേരും ഇരുന്നു.

ഏകദേശം ഉച്ചയോടടുത്ത സമയത്തു ഞങ്ങൾ വാരണാസി റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ എത്തി.

ട്രെയിനിലെ തിക്കും തിരക്കും പോരാഞ്ഞിട്ട് സ്റ്റേഷൻ ആളുകൾ നിറഞ്ഞു കവിഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു. ഊപ്പാട് വരുന്ന ലക്ഷണം ഉണ്ടല്ലോ ദൈവമേ എന്ന് മനസ്സിൽ വിചാരിച്ച് കൊണ്ട് ഞാൻ വെളിയിലേക്കിറങ്ങി.

എങ്ങനെയൊക്കെയോ ബദ്ധപ്പെട്ടു വെളിയിലിറങ്ങി. സ്റ്റേഷന് വെളിയിൽ ചെന്നു ഞാൻ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി. സത്യത്തിൽ കാവി പുതച്ചു നിൽക്കുന്ന ആ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷൻ ഒരു അമ്പലം പോലെയുണ്ട്. കാണാനൊക്കെ ഒരു ഐശ്വര്യം ഉണ്ട്.

ഞങ്ങൾ മൂവരും ഒരുമിച്ചു വെളിയിലെത്തി. ലക്ഷ്മി ആരെയോ കൈ കാണിച്ചു വിളിച്ചു. ഒരു പയ്യൻ ഞങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടി വരുന്നുണ്ട്. വന്ന പാടെ അവൻ ലക്ഷ്മിയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു എടുത്തു പൊക്കി.

“ടാ ചെക്കാ…. താഴെ ഇറക്കെടാ…..” ലക്ഷ്മി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

അവൻ ലക്ഷമിയുടെ അനിയൻ ആയിരിക്കും എന്ന് ഞാൻ ഊഹിച്ചിരുന്നു. അവൻ അവളെ താഴെയിറക്കി ഞങ്ങടെ നേർക്ക് നോക്കി.

“ആ ഇവനെ പരിചയപ്പെട്ടില്ലല്ലോ ഇതെന്റെ അനിയൻ ആണ്. ജീവൻ എന്നാണ് പേര്”

അവൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഞങ്ങൾക്ക് രണ്ടാൾക്കും കൈ തന്നു.

“ടാ ഇത് സേതു. ഇത് മേനോൻ സർ. മലയാളികൾ ആണ്. ഞാൻ ട്രെയ്നിൽ വരുമ്പോൾ പരിചയപ്പെട്ടത് ആണ്.”

അവൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു

“എവിടെയാണ് താമസം പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്”

മേനോൻ സർ മുൻപേ ബുക്ക് ചെയ്തിരുന്ന സ്ഥലമൊക്കെ പറഞ്ഞു കൊടുത്തു. അവനു അറിയാവുന്ന സ്ഥലമാണ്. ചേച്ചിയെ കൊണ്ട് വിട്ടിട്ട് അങ്ങോട്ട് വരാമെന്നും പറഞ്ഞു.