🔰🏇സേതുബന്ധനം 3 🚩👑 [M.N. കാർത്തികേയൻ] 403

ആഹാരം ഒക്കെ നല്ലോണം തട്ടി അവൻ വെളിയിലേക്ക് ഇറങ്ങി.

“മോനെ എങ്ങോട്ടാടാ.”
അച്ഛൻ ചോദിച്ചു.

“ചുമ്മാ ഒന്നു കറങ്ങിയിട്ട് വരാം. ഇന്ന് ഹോളിഡേ അല്ലെ. കോളേജിൽ പോണ്ട.”

പുള്ളിയെ നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് സേതു ബൈക്കു എടുത്തു. അച്ഛൻ സമ്മാനം ആയി വാങ്ങിച്ചു തന്ന ബൈക്കു ആണ്. പകൽ അവിടെയും ഇവിടെയും ഒക്കെ കറങ്ങി ഉച്ചക്ക് അവൻ ആശ്രയത്തിൽ എത്തി ആഹാരം കഴിച്ചു കിടന്നു.

എഴുന്നേറ്റപ്പോൾ വൈകുന്നേരം അഞ്ചു മണി ആയി. ചായയും കുടിച്ചു അവൻ ബൈക്കും ആയി ഇറങ്ങി. കടൽ അടുത്താണല്ലോ. ചുമ്മാ തിരയെണ്ണി ഇരിക്കാം എന്നോർത്തു അവൻ വണ്ടി മുന്നോട്ട് എടുത്തു.

കടൽ തീരത്തെ ഒരൊഴിഞ്ഞ മൂലയിൽ വണ്ടി നിർത്തി അവൻ മുന്നോട്ട് നടന്നു. തിരക്ക് ഒക്കെ ഉണ്ട്. അവൻ അധികം ആളില്ലാത്ത ഒരു സ്ഥലത്തേക്ക് പോയി ഇരുന്നു.

തീരത്തെ പിള്ളേർ വോളി ബോള് കളിക്കുന്നുണ്ട്. ബലൂണും കപ്പലണ്ടിയും ഐസ്ക്രീം വിൽക്കുന്നവരും ഒക്കെ അവനെ കടന്നു പോയി. അവൻ അതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ കടലിലേക്ക് കണ്ണും നട്ടിരുന്നു.

കടലിലെ തിര മനുഷ്യമനസ്സിലെ ചിന്തകൾ പോലെയാണ്. അലയൊലികളടങ്ങാതെ വീണ്ടും വീണ്ടും അവസാനിക്കാത്ത തിരകൾ. പ്രതീക്ഷയുടെ തീരത്തെ ഓരോ തവണയും അത് തലോടുന്നു. വീണ്ടും കടലിലേക്ക് ഇറങ്ങിയ ശേഷം മടങ്ങി തീരം തൊടുന്നു.

പെട്ടെന്ന് ഒരു കൈ അവന്റെ ചുമലിൽ പതിഞ്ഞു. അവൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.

“ആ ടീച്ചറോ….. ടീച്ചർ എന്താ ഇവിടെ.”

എന്നെ കണ്ട അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ മിന്നി മറഞ്ഞ തിളക്കം എന്നെ വല്ലാതെ സ്വാധീനിച്ചു. അവന്റെ കരിംനീല കണ്ണുകൾക്ക് വല്ലാത്ത ഒരു കാന്തിക ശക്തി. ആരെയും അതിന്റെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് വലിച്ചു കൊണ്ട് പോകാൻ അവനു കഴിയും.