ദുർഗ്ഗ [മാലാഖയുടെ കാമുകൻ] 2183

വെളുത്ത ഡ്രെസ്സും, തൂവെള്ള കൈകാലുകളും, അതിലൊക്കെ തിളങ്ങുന്ന ആഭരണങ്ങളും ആയി.. നീണ്ട സ്വർണ നിറമുള്ള മുടിയുള്ള.. തലയിൽ ഒരു കൊച്ചു കിരീടം വച്ച ഒരുവൾ…
ഒരു മാലാഖ…അവൾ അവളുടെ തൂവെള്ള ചിറകുകൾ ഒന്ന് വിരിച്ചു ഇളം കാറ്റിന്റെ ഒപ്പം പുളിമരക്കൊമ്പിൽ മെല്ലെ ആടിക്കൊണ്ടിരുന്നു…അവൾ ഒന്ന് ചിരിച്ചപ്പോൾ മുത്തുമണികൾ കൊഴിഞ്ഞു വീണു…

അവൾ വലത്തേ കൈ ഉയർത്തി നോക്കി… അതിൽ ഒരു കറുത്ത നാഗത്തെ അവൾ ചുറ്റി പിടിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു..

“നിനക്ക് ജീവൻ കളഞ്ഞു സ്നേഹിക്കുന്നവരെ പിരിക്കണം അല്ലെ?”

അവൾ ഒരുകൊച്ചു ചിരിയോടെ നാഗത്തിനോട് ചോദിച്ചു…

അവളുടെ പുഞ്ചിരി മാറി… കണ്ണുകളിൽ തീ വന്നു.. മുഖം ദേഷ്യം കൊണ്ട് വിറച്ചു..

നാഗം ഭയന്നു പിടഞ്ഞു..

“ഇല്ലാ.. സമ്മതിക്കില്ല ഞാൻ… അവർ ജീവിക്കട്ടെ… മതിയാകുവോളം പ്രേമിച്ചും കാമിച്ചും ജീവിക്കട്ടെ… അവരെ തൊടാൻ ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ല.. നീ വേണ്ട.. പൊയ്ക്കോ.. ഇനി വരണ്ട…”

അവൾ ആ നാഗത്തിനെ നോക്കി മുരണ്ടു.. അതിനു ശേഷം അതിനെ ചുഴറ്റി ആകാശത്തേക്ക് എറിഞ്ഞു..

എവിടെ നിന്നോ ഒരു പരുന്ത് വന്നു നാഗത്തിനെ അതിന്റെ കാലുകളിൽ കൊരുത്തു പറന്നുപോയി…

അവൾ അത് നോക്കി ചിരിച്ചു.. വീണ്ടും മുത്തുമണികൾ കൊഴിഞ്ഞു വീണു..

തൂവെള്ള ചിറക് വിടർത്തി അവൾ ജനാലയിൽ കൂടി കെട്ടിപിടിച്ചു ഒരേ മനസും ഒരേ ശരീരവും ആയി കിടക്കുന്ന രണ്ടു യുവമിഥുനങ്ങളെ നോക്കി..

“ഞാൻ ഉണ്ടാകും.. കാവലിന്….സമാധാനത്തോടെ ഉറങ്ങിക്കോ ചെക്കാ… നിന്റെ പെണ്ണ് നിന്നെ അത്ര സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ട്…..”

ഒന്ന് കൂടി ചിരിച്ച ശേഷം അവൾ ആകാശത്തേക്ക് ചിറകുകൾ വിരിച്ചു പറന്നു മേഘങ്ങളുടെ ഇടയിൽ മറഞ്ഞു…
ഇതൊന്നും അറിയാതെ ഞാൻ ദുർഗ്ഗയുടെ നെഞ്ചിലെ താളത്തിൽ മുഖം ചേർത്ത് വച്ച് സമാധാനത്തോടെ ഉറങ്ങുകയായിരുന്നു…
ഇനിയും പ്രേമിച്ചു പ്രേമിച്ചു ജീവിക്കാൻ.. അവൾക്ക് വേണ്ടി.. എന്നും…

********
അവസാനിച്ചു…

സ്നേഹത്തോടെ…. മാലാഖയുടെ കാമുകൻ