ദുർഗ്ഗ [മാലാഖയുടെ കാമുകൻ] 2170

ഞാൻ അപ്പുവിന്റെ റൂമിൽ ചെന്നു.. അവൾ ലാപ് തുറന്നു വച്ച് എന്തൊക്കെയോ ചെയ്യുന്നുണ്ട്..ഞാൻ അവളുടെ മടിയിൽ നിന്നും ലാപ് എടുത്തുമാറ്റി തല വച്ചു കിടന്നു..

“എന്ത് പറ്റി? ഭാര്യാ കനിഞ്ഞില്ലെ ദേവനെ?”

അവൾ കളിആക്കി ചോദിച്ചു.:

“ഇല്ലാ ദേവി.. ഈ ദുർഗ്ഗാ ദേവിക്ക് പ്രാന്ത് ആണ്…”

“ഏട്ടാ.. ന്യായം ഏടത്തിയുടെ കയ്യിൽ ആണ് കേട്ടോ.. ഇനി ഏട്ടൻ എങ്ങാനും ഞാൻ അറിയാതെ?? അല്ലാതെ അതൊക്കെ അവിടെ എങ്ങനെ വന്നു? സത്യം പറ ആരാ അവൾ…?”

“നിന്റെ അമ്മായിഅമ്മ…”

“അയ്യേ.. അപ്പൊ വയസുള്ളത് ആണോ? ഛെ ഛെ…”

“ഡീ….”

“ഞാൻ സംസാരിക്കട്ടെ അവളോട്? പക്ഷെ എന്നാലും അതാരാണെന്ന് അറിയാതെ ഇരുട്ടിൽ തപ്പുന്നത് പോലെ ആയില്ലേ അല്ലെ?”

ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.. സത്യത്തിൽ അങ്ങനെ ചെയ്തിരുന്നു എങ്കിൽ എനിക്ക് ഇത്ര സങ്കടം വരില്ലായിരുന്നു..

അപ്പു എന്റെ തലയിൽ കൂടി വിരൽ ഓടിച്ചതോടെ ഇത്ര ദിവസത്തെ നിലത്തു കിടന്ന ക്ഷീണം ഞാൻ അവളുടെ മടിയിൽ കിടന്നു ഉറങ്ങി തീർത്തു..

എണീറ്റപ്പോൾ വെളുപ്പിന് ഒരു മണി ആയിരിക്കുന്നു..

അപ്പു ചെരിഞ്ഞു കിടക്കുന്നുണ്ട്.. എന്റെ തല മാറ്റി തലയിണയിൽ വച്ചിട്ടുണ്ട്.. എന്നാലും ഇത്ര സമയം ഒക്കെ ഞാൻ ഉറങ്ങിയോ?

ഞാൻ എണീറ്റ് എന്റെ റൂമിൽ ചെന്നു.. അവൾ ചെരിഞ്ഞു കിടന്നു ഉറങ്ങുന്നുണ്ട്..

ഉറക്കം പോയതോടെ ഞാൻ ലാപും എടുത്തു ബാൽക്കണിയിൽ പോയി ഇരുന്നു ഒരു കഥ എഴുതാൻ തുടങ്ങി.

“നായ നക്കിയ ജീവിതം.”

എന്ന് തലക്കെട്ടും കൊടുത്തു. എന്റെ കാര്യം ആലോചിക്കുമ്പോൾ അത് സത്യം ആണ്. അവിടെ കുറെ നേരം ഇരുന്നു.
ഞാൻ ഫോൺ എടുത്തു നോക്കിയപ്പോൾ എന്റെ ഒരു ഫ്രണ്ട് ഒരു മെസ്സേജ് അയച്ചിരിക്കുന്നു..

ആ ഫോട്ടോ കണ്ടു ഞാൻ തളർന്നു പോയി.. ലക്ഷ്മിയും വേറെ ഒരുത്തനും കല്യാണം കഴിഞ്ഞു മാല ഇട്ടു നിൽക്കുന്ന ഫോട്ടോ.