ദുർഗ്ഗ [മാലാഖയുടെ കാമുകൻ] 2168

മെല്ലെ പുറത്തേക്ക് നടന്നു..കാറിൽ കയറി ഇരുന്നു.. കീ അതിൽ തന്നെ ഉണ്ട്.. ഞാൻ കാറിൽ നിന്നും ടിഷ്യ്യൂ എടുത്തു കർച്ചീഫിന്റെ ഒപ്പം അമർത്തി പിടിച്ചു കൊണ്ടുവണ്ടി സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു…

അപ്പോഴാണ് വേറെ ഒരു കാർ ഗേറ്റ് കടന്നു വന്നത്.. അവളുടെ അമ്മാവന്റെ കാർ ആണ്..

അതോടെ ഞാൻ വണ്ടിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി.. എന്റെ കാറിന്റെ അടുത്ത് നിന്ന കാറിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയത് അവളുടെ അമ്മാവന്റെ മകളും ഭർത്താവും ആണ്..

അവൾ എന്റെ ചോരയിൽ കുളിച്ച കോലം കണ്ടു അലറി വിളിച്ചു.. അവൻ എന്റെ അടുത്തേക്ക് ഓടി വന്നതും എന്റെ കണ്ണിൽ ഇരുട്ട് കയറി താഴേക്ക് വീണതും ഒരുമിച്ചു ആയിരുന്നു..

***

കണ്ണ് തുറന്നപ്പോൾ ഐസിയൂ ആണെന്ന് തോന്നി.. തോന്നൽ അല്ല അതെ.

ആരും ഇല്ല.. എങ്ങനെ ഇവിടെ എത്തി എന്നോ.. ആഹ്ഹ അവളുടെ അമ്മാവന്റെ മകൾ പവിത്ര എന്നെ കണ്ടു അലറി കരഞ്ഞതും അവൻ എന്നെ എടുത്തു വണ്ടിയിൽ കയറ്റി വണ്ടി വിടുന്നതും ആരോ എന്റെ തല മടിയിൽ വച്ച് മുറിവ് അമർത്തി പിടിച്ചതും ഓർമ ഉണ്ട്..

പവിത്ര തന്നെ ആയിരിക്കണം.. അല്ല.. കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. ദേവി ഏട്ടന് ഒന്നും വരുത്തരുതേ എന്ന്…”
ഡുർഗ്ഗ ആയിരുന്നോ?

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു ഡോക്ടർ വന്നു അപകടനില തരണം ചെയ്തു എന്നും ബ്ലഡ് കുറെ പോയിരുന്നു എന്നും ഏതോ ഭാഗത്തിൽ കേടു പറ്റാതിരുന്നത് കൊണ്ട് ജീവൻ പോയില്ല എന്നും പറഞ്ഞു.. എനിക്ക് മനസിലായില്ല.

വയറിൽ നല്ല വേദന തോന്നി..

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു എന്നെ റൂമിലേക്ക് മാറ്റി.. അപ്പുവും അമ്മയും അച്ഛനും, അവളുടെ അമ്മയും അച്ഛനും അവളും, പിന്നെ എന്നെ ഇവിടെ കൊണ്ടുവന്ന പവിത്രയും അവളുടെ ഭർത്താവും ഉണ്ടായിരുന്നു..

കുറെ കരച്ചിലും പിഴിച്ചിലും ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു.. ദുർഗ്ഗ ഒരു മൂലക്ക് നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. ഒരു അനക്കവും ഇല്ല.. കണ്ണ് പോലും ചലിക്കുന്നില്ല.. ഇവൾ ചത്തോ?

അവളുടെ സാരിയുടെ അര ഭാഗത്തു നിറയെ ചോര കണ്ടപ്പോൾ ആണ് എന്റെ തല മടിയിൽ വച്ചതു ദുർഗ്ഗ ആണെന്ന് എനിക്ക് മനസിലായത്..

പവിത്ര എന്റെ അടുത്ത് വന്നു..

“ഏട്ടാ.. ഇനി ലക്ഷ്മിയെ അല്ല കേട്ടോ വിളിക്കേണ്ടത്.. ദുർഗയെ ആണ്… “

അവൾ ചിരിച്ചു കൊണ്ടാണ് അത് പറഞ്ഞത്.. എനിക്ക് മനസിലായില്ല.. പക്ഷെ ബോധം പോയപ്പോൾ ഞാൻ ലച്ചുവിനെ ആണ് വിളിച്ചത് എന്ന് അവൾ പറഞ്ഞു.. അപ്പുവിനെയും..